Adwent z Wiara.pl 2003
Adwent to czas szczególnego czuwania w wierze... (Jan Paweł II)
I Tydzień: Oczekiwanie
Poniedziałek I tygodnia Adwentu
Bóg kiedyś stał się jednym z nas. Potem wstąpił do nieba. Zapowiedział, że kiedyś przyjdzie powtórnie, byśmy byli tam, gdzie On. Czas płynie. Wierzę, że Jego obietnice nie zawiodą. Ale czasami wydaje się być tak daleko, że chciałbym powtórzyć Jego słowa z krzyża: „Boże mój, czemuś mnie opuścił?” Tyle wokół zbrodni, krzywd, niesprawiedliwości, zawiści i złości, że trudno dostrzec okruchy dobra. Gdzież On jest? Pochylam się nad brewiarzem i czytam słowa św. Karola Boromeusza:
„Kościół pragnie również, abyśmy zrozumieli, że tak jak Chrystus raz jeden przyszedł na świat w ludzkim ciele, tak też gotowy jest przyjść do nas w każdej chwili i o każdej godzinie, jeśli tylko usuniemy przed Nim wszelkie przeszkody, i że wtedy zamieszka duchowo w naszych duszach przynosząc nam obfitość łask”.
Na co dzień o tym zapominam. A przecież wystarczy usunąć przeszkody. By usłyszeć Jego słowa trzeba pokonać lenistwo i sięgnąć do Pisma Świętego. Trzeba stanąć do modlitwy i pozwolić Mu mówić przez moje sumienie. Trzeba oczyścić serce w sakramencie pokuty i przyjąć Go obecnego pod postacią Chleba. Mogę Go też spotkać w modlącej się wspólnocie Kościoła, w potrzebującym mego wsparcia nędzarzu, zapracowanej matce i pięknie zachodzącego słońca. On ciągle jest z nami. Zawsze, ilekroć otwieram oczy swego serca widzę, świadek zdumiony, Jego ślady...
Rachunek sumienia
Jezus przyjdzie kiedyś powtórnie na ziemię. Jednocześnie ciągle z nami pozostaje: jest Tym, „Który jest, i Który był i Który przychodzi”.
• Czy mam świadomość obecności Boga w moim życiu?
• Co robię, by usunąć przeszkody dzielące mnie od Niego?
• Czy potrafię przyznać się do swoich win w sakramencie pokuty?
• Na ile liczę się z Bogiem w moim codziennym działaniu?
• Czy potrafię dostrzec dobro?
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
