Do przodu

„Poradź się Pana w naszej sprawie, bo Nabuchodonozor, król babiloński, wypowiedział nam wojnę. Może Pan postąpi z nami jak dawniej, dokonując cudów, i wróg odstąpi od nas” (…) Tak mówi Pan: Oto Ja kładę przed wami drogę życia i drogę śmierci. Kto pozostanie w tym mieście, umrze od miecza, głodu i zarazy. Kto zaś wyjdzie i podda się oblegającym Chaldejczykom będzie żył. Ocali swoje życie. (Jr 21, 2. 8 – 9)

Jak trwoga to do Boga. Oczywiście, nie ma to jak mądrość ludowa. Kiedy człowieka spotyka nieszczęście potrafi zwrócić się do Boga, żeby coś na to poradził, żeby mu pomógł. To chyba dobrze, prawda? ....

Dobrze, ale problem tkwi w czymś innym. W tym, że często mamy już gotowe scenariusze pomocy, które Bóg powinien zrealizować. Przecież jestem dobrym człowiekiem, a więc wina nie jest raczej po mojej stronie – nieszczęście przychodzi z zewnątrz, a zatem... Zatem mogę stać tu, gdzie jestem, a Bóg może uczynić cud, aby mi pomóc, wyrwać mnie z nieszczęścia...

Bóg jednak nie zachęca mnie do stagnacji. Nie mówi, że oddali ode mnie każde nieszczęście. On zaprasza mnie do drogi, do wyjścia z mojego miasta, nawet jeśli jest nim najświętsza i najpobożniejsza Jerozolima. Tak jak Izraelitom Bóg radzi mi wyjść i poddać się Chaldejczykom, czyli stawić czoło nieszczęściu i trwodze, która mnie spotyka. Właśnie to jest droga życia, którą On sam przygotował dla mnie. Zamykanie się w tym, co już znam, za murem własnej doskonałości czy też pobożności nie jest najlepszym rozwiązaniem. To zamknięcie się w przeszłości, w tym, co już było. Tam czeka miecz, głód i zaraza, bo schematyzm w życiu zabija. Boga nie można streścić w jakiejś regułce, teorii czy algorytmie – Bóg jest i „dzieje się” właśnie TU i TERAZ!

Nie zamykaj się w swoim mieście, czekając na znany i spodziewany cud, ale wyjdź naprzeciw swoim trudnościom. Właśnie tak ocalisz swoje życia, albo raczej tak Bóg uczyni cud z Twojego życia. Szczęście nie jest tym, co już było. Szczęście, raj jest dopiero przed Tobą!