Kawa z Jezusem

Eucharystia – Uczta Miłości. Przychodzę jak żebrak przed Twój tron. A może inaczej – zapraszam Ciebie, Jezu - mojego Przyjaciela, Brata, Krewnego, Zamożnego Sąsiada – do mojego stołu. Przyjdź, bo bez Ciebie bieda aż piszczy w moim życiu… Ale zaraz, czy to jest dzisiejsza Ewangelia? Hm…

Dobrze wiesz, że czasem próbuję Cię zaprosić po to, żeby zrobić z Tobą świętą (a owszem, nie inaczej!) wymianę… Proszę, poczęstuj się, zasmakuj mojej modlitwy, jałmużny. Spróbuj tego – mój post w każdy piątek – wyborny! A to – o, spójrz tutaj – to jest mój własny przepis! Plan codziennej lektury Twojego słowa. Ale smakołyki. Mniam, mniam… Palce (Boże) lizać. Smakuje Ci, Panie? No, to widzisz, jest taka sprawa…  Bo wiesz, te składniki trochę kosztują… Może następny tydzień przeżyję na Twój koszt, co?

Niestety, czasem muszę przyznać, że tak to wygląda. Złota, polska gościnność. Zastaw się, a postaw się. Czasem inaczej – ja się zastawiam, ale Ty się też zastaw i postaw, Panie Jezu! Nieomal jak mali religijni terroryści… A może dziś inaczej? Tylko jak? Hm… Skoro inaczej…

Dziś zatem, Jezu, chcę Ciebie zaprosić do siebie jako Ubogiego, Ułomnego, Chromego, Niewidomego… Chcę zaprosić Cię Ciebie z całym Twoim ubóstwem. Tak, chcę doświadczyć Twojego ubóstwa w swoim życiu i wcale nie mieć o to do nikogo pretensji. Chcę być do Ciebie podobny właśnie w Twojej małości i słabości – bo w tym jest ogromna siła. To, co Małe, a jak Wielkie, jak mocne…

Wiem, nie mogę Ci wiele dać. Nawet nie chcę, wiesz… Daję Ci tylko to, co mam, ale nie liczę, że odwdzięczysz się czymś… Po prostu – bądź… usiądź ze mną, choćby przy małej kawie…