Pokarm na życie wieczne

W tym kontekście karmienie się Ciałem i Krwią Chrystusa wydaje się warunkiem koniecznym życia chrześcijanina. Tak, kto wierzy w Chrystusa ma życie wieczne. Ale jednocześnie Jezus wyraźnie mówi, że kto nie karmi się Nim – a w tym kontekście chodzi, jak to wyjaśniono wcześniej, nie tylko o karmienie się w sensie wiary, ale o fizyczne przyjmowanie Jego Ciała i Krwi –  nie ma w sobie życia. Pytanie o możliwość osiągnięcia życia wiecznego bez posiadania życia już tu i teraz chyba jak najbardziej zasadna.

Związek tej sceny ze starotestamentalną manną, którą żywił się Izrael na pustyni przed dodarciem do Ziemi Obiecanej każe nam też w Komunii widzieć Chleb pielgrzymów, Wędrowców w drodze do Ojca. Tym, którzy tym pokarmem gardzą, może zabraknąć sił..

5. W praktyce

• Jezus uczy, że karmienie się Jego Ciałem i Krwią daje łączność z Nim, życie i życie wieczne. Ich brak powoduje, że nie ma się w sobie życia. W tym świetle przyjmowanie Komunii wydaje się ważnym elementem naszej wiary. Dobrze że dawno minęły już czasy, w których zalecano przyjmować Komunię rzadko i rozumiano ten gest jako swoista nagrodę za święte życie czy dobrą spowiedź.  Chleb jest pokarmem podstawowym, czymś bez czego trudno się obyć. Gdyby Jezus chciał, byśmy przyjmowali Go rzadko, w nagrodę, pewnie nie stawałby się dla nas Chlebem, ale jakimś słodyczem.

• Adoracja Najświętszego Sakramentu to na pewno rzecz godna pochwały. Ma swoje uzasadnienie w wierze ubogaconej tradycją wieków. Trzeba jednak zawsze pamiętać, że w stosunku do karmienia się Ciałem Pańskim jest czymś wtórnym.
   
• W świetle pierwszego czytania... Warto na trudy życia patrzyć jak na swoistą próbę, którą zakończy życie wieczne. No i trzeba koniecznie nie zapominać, kto jest naszym dobrodziejem, komu wszystko zawdzięczamy....
   
• W świetle drugiego czytania warto uświadamiać sobie swoje wyróżnienie spośród innych ludzi. Przez Eucharystię jesteśmy złączni z Bogiem. Inni mogą sobie żyć byle jak, nam już nie wypada. Musimy od siebie wymagać znacznie więcej...