Droga posłusznego serca

XIII. Pieta

Matka wpatrzona w Jezusa pochyla nad Nim głowę. Jest smutna, zamyślona… Cierpienie sprawia, że w głębi duszy, pozostajemy samotni, nawet wówczas, gdy otacza nas grono przyjaciół. Pieta ukazuje owo cierpienie. Moment, w którym Matka i Syn są razem, ale po raz ostatni. Jeżeli staniemy blisko Maryi, szybciej nauczymy się być posłuszni. Ona z uwagą słucha tego, czego pragnie Pan, rozważa to, czego nie rozumie, pyta o to, czego nie wie. Potem już tylko oddaje się cała pełnieniu woli Bożej.

Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego.

XIV. Grób

Ciało Jezusa zostało złożone do grobu, świat pogrążył się w ciemności. Natomiast Bóg czuwa – żadna sytuacja w naszym życiu nie jest Mu obojętna. W każdej chwili oczekuje od nas odpowiedzi, która służy Jego chwale i naszemu osobistemu szczęściu. Jesteśmy szczęśliwi, kiedy posłusznie wykonujemy to, czego Bóg dla nas pragnie. Chociaż czasami kosztuje nas to wiele wysiłku.

A chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają.

Zakończenie

Posłuszeństwo woli Bożej, uczynienie ofiary ze swojej wolności i egoizmu prowadzi do wolności dzieci Bożych. Wola Boga wyraża się przez przykazania, przez Kościół, przez wydarzenia, a także przez osoby, którym winni jesteśmy posłuszeństwo. Ten, kto jest posłuszny, nie jest tylko biernie prowadzony przez kogoś innego. Powierza się natomiast ufnie, wraz z całym swoim życiem, w ręce Boga:

Zabierz Panie i przyjmij całą wolność moją, pamięć moją i rozum, i wolę mą całą. Wszystko, co mam i posiadam. Ty mi to wszystko dałeś, Tobie to, Panie, oddaję. Twoje jest wszystko, rozporządzaj tym w pełni wedle swej woli. Daj mi jedynie miłość Twą i łaskę, a to mi wystarczy. Amen [św. Ignacy Loyola, Ćwiczenia Duchowe, 234].