Najświętszego Serca Jezusa

Serce do serc

ks. Leszek Smoliński

Dzisiejsza uroczystość wyraża prawdę zapisaną przez św. Jana Apostoła w zwięzłym stwierdzeniu: „Bóg jest miłością”. Znana już od średniowiecza cześć oddawana Sercu Jezusa rozpowszechniła się w Kościele i została oficjalnie uznana pod wpływem objawień, jakie miała św. Małgorzata Maria Alacoque żyjąca w XVII wieku. Usłyszała ona obietnicę Zbawiciela: „W nadmiarze Mojego miłosierdzia wszystkim, którzy będą przystępować do Komunii św. przez dziewięć pierwszych piątków miesiąca, udzielę łaski ostatecznej skruchy, tak że nie umrą w Mojej niełasce i bez sakramentów świętych i Moje serce w tej ostatniej godzinie będzie dla nich najpewniejszą ucieczką”. Pod wpływem objawień św. Małgorzaty zrodziła się tradycja wielu naszych parafii, że dzieci przystępujące do Pierwszej Komunii Świętej czy młodzież przygotowująca się do bierzmowania rozpoczynają praktykę dziewięciu pierwszych piątków miesiąca.

Wymowa uroczystości odwołuje się do powszechnie czytelnej symboliki serca, które wyraża żywy obraz nieskończonej miłości Jezusa do każdego człowieka. „«Serce Jezusa» to Chrystus, Słowo wcielone i zbawiające, w Duchu Świętym istotowo zjednoczone z nieskończoną miłością bosko-ludzką do Ojca i do ludzi jako swoich braci” (Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii, nr 166).

Kiedy wpatrujemy się w Jezusa, to widzimy, że Jego boskiego Serca wskazuje na dwie ważne rzeczywistości.

Pierwszym kierunkiem jest Ojciec. Jezus trwa zjednoczony z Ojcem w modlitwie i adoracji. Modlitwa Jezusa jest modlitwą Serca, które powtarza w rytm swych uderzeń: „Abba!” – „Ojcze”.

Drugim kierunkiem jest misja. „Oto idę, aby spełnić wolę twoją Boże” (Hbr 10, 7). Misja Jezusa wypływa z Jego zjednoczenia z Ojcem. Jej celem jest obdarować szczęściem wiecznym każdego człowieka. Z przebitego Serca Jezusa, jako wypełnienie ziemskiej misji, narodził się Kościół i sakramenty, zwłaszcza Eucharystia – sakrament miłości.

Bóg to Dobry Pasterz, którego serce jest „gorejącym ogniskiem miłości”, „dobroci i miłości pełne”, „źródłem wszelkiej pociechy”. Z tego boskiego Serca pochodzi niebieska radość z „jednego grzesznika, który się nawraca”. Serce Jezusa obejmuje wszystkich stałą i niezmienną miłością, mimo że zdradzaliśmy, obrażaliśmy czy wręcz nawet odrzucaliśmy Jezusową miłość. Jego Serce jest nieograniczone w swoim zasięgu, ponadczasowe, odwieczne w swej miłości.

Serce Jezusa przemawia wprost do naszych serc. Zachęca do rezygnacji z „jałowych wysiłków myślenia o samych sobie i do uczestnictwa w zadaniach wypływających z miłości”. Zachęca do rezygnacji z „chrześcijaństwa kanapowego”, które jest „wygodne, kompromisowe, bez trudu, ryzyka i zmagań, niewyraźne i rozmyte” (Benedykt XVI). Jesteśmy zaproszeni, aby nie tylko zachwycić się Bożą miłością do nas, objawioną w sercu Jezusa przebitym na krzyżu, ale też po to, by zaczerpnąć z tego boskiego źródła życia i świętości. A potem tę miłość nieść tym, do których przesłanie o Bożej miłości jeszcze nie dotarło lub z różnych powodów wciąż pozostają na nie zamknięci.