19. Niedziela zwykła (B)

Wędrówki nasze codzienne

Piotr Blachowski

Tak sobie maszerujemy przez całe nasze życie, raz z górki, raz pod górę, mając nadzieję, że „jakoś to będzie”. Uzbrojeni w ufność, że droga pozostała nam do przebycia, będzie do pokonania w sposób łagodny i bezpieczny. Podobnie jest z drogą przez nasze życie chrześcijańskie, ale tutaj jest nam łatwiej, jeśli idziemy z wiarą, śladami Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

Jednakże droga Pańska, wymaga nauki, wymaga samozaparcia i jedności. Nauka płynąca od Ojca, ale jedność i samozaparcie nasze, własne, jak mówi Chrystus „Każdy, kto od Ojca usłyszał i nauczył się, przyjdzie do Mnie.” (J 6,45). Ale aby przyjść i nauczyć się tego, czego oczekuje od nas Ojciec Niebieski, wykazywać powinniśmy chęć wysłuchania tekstów, a w dzisiejszych czytaniach nie słyszymy słów mówiących bezpośrednio o nauce, lecz z poszczególnych tekstów można wywnioskować, o jaką naukę tu chodzi. W pierwszym czytaniu jest mowa o proroku Eliaszu, który ma zmierzać do Bożej góry Horeb. Jaka nauka stąd płynie? Nauka o cierpliwości, wytrwałości, o mocy Bożego chleba, dzięki któremu Eliasz przez 40 dni mógł wędrować bez potrzeby posilania się.

W Liście do Efezjan słyszymy pouczenie, jak postępować wobec drugich, by być rzeczywiście Dzieckiem Bożym, na którym to Duch Święty złożył swoją pieczęć, by nasze słowa, gesty i czyny były miłe Bogu: „Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg wam przebaczył w Chrystusie.” (Ef 4,32).  Zaś w Ewangelii sam Jezus Chrystus poucza nas, jaką drogę mamy wybrać, jaką drogą kroczyć i jakim chlebem posilać się, by mieć siły na dotarcie do tej właściwej i ostatecznej drogi: „To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata.” (J 6,50-51).

Słyszymy o różnych drogach, które jednakże prowadzić nas mają do jedynego, wspólnego celu, do świętości i wspólnoty z Bogiem, wspólnoty z Kościołem. Dbajmy o Kościół, o wspólnotę, w której Chleb Eucharystyczny jest naszym właściwym pożywieniem, wskazującym nam drogę życia.

Panie, daj nam spożywać jak najczęściej Chleb Eucharystyczny, abyśmy dzięki Jego Mocy mogli podążać drogą, którą nam wskazujesz, i abyśmy mogli przyprowadzać do Ciebie innych. Przez Chrystusa, w Chrystusie, z Chrystusem.