Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata (B)

Królestwo za wieczność

Piotr Blachowski

Nazywany od dawien dawna Królem z powodu dostojeństwa, przez które wyprzedza wszystkie stworzenia i przewyższa je. Dzisiaj byłby również takim samym, jakim był 2000 lat temu – niczego by nie zmienił, może tylko więcej korzystałby ze środków masowego przekazu, ale równie dobrze nie musiałby, ponieważ Jego słowa, gesty i czyny z taką samą wyrazistością docierałyby do nas wszystkich. A my, patrząc dzisiaj na Chrystusa ukrzyżowanego, co sobie myślimy?

Jezus Chrystus, nasz Pan, zaczynając swoją publiczną działalność na ziemi powiedział: ”Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie” i pouczył nas, aby w czasie modlitwy prosić o przyjście królestwa – królestwa Boga i Jego sprawiedliwości, królestwa świętego życia, tego, czego najpierw powinniśmy szukać, bo to jedynie prawdziwe i konieczne. W świecie jest wielu ludzi, który nie potrafią zaakceptować królowania Chrystusa. Powodem jest często powierzchowne rozumienie słów Chrystusa, obawa o to, że prowadzą one do zaakceptowania pewnych praw i życia w ich rytmie. Czy nie jest tak, że chcemy, by był ktoś, kto jest tam, gdzieś w górze (a może On jest nie w górze, lecz niedaleko od każdego z nas, bo przecież w Nim żyjemy, poruszamy się, jesteśmy), kto nas obdarza łaskami, pomaga nam i chroni? Ale zgadzamy się na to tylko w zakresie wiary, a poza wiarą i religią wolimy, by nikt nie „wtrącał się” do naszego życia, chcemy oddzielić życie doczesne od Niego, od wiary. A przecież naszym zadaniem jest podążać Jego śladem, nauczać, ewangelizować, czynić dobro, prowadzić innych – zbłąkanych – do Zbawienia.

W każdym z trzech tekstów dzisiejszych słyszymy podobne sformułowania. „Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.” (Dn 7, 14). To Bóg Ojciec zdecydował, iż taka będzie rola i zadanie Jezusa Chrystusa. Dalej w swych słowach uwielbienia idzie św. Jan, nazywając Chrystusa w Apokalipsie Świadkiem Wiernym, Pierworodnym umarłych i Władcą królów ziemi. Jego prymat Patriarchy–Króla rozciąga się nie tylko na nasz świat, ale na świat umarłych, żywych i tych, którzy dopiero nadejdą, tu na ziemi i w całym wszechświecie. Zaś sam Jezus Chrystus w Ewangelii Janowej potwierdza swoją godność, odpowiadając Piłatowi: "Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu." (J 18, 37).

Uczestniczymy dziś w święcie CHRYSTUSA KRÓLA. Bądźmy ludźmi pokoju, ludźmi sprawiedliwości, cierpliwości, ludźmi czyniącymi dobro, umiejącymi przepraszać i wybaczać. Nie odpowiadajmy złem za zło, lecz ciepłym słowem i dobrym czynem, topmy zło w obfitości dobra. A wtedy możemy być pewni, że Chrystus jest Panem naszego serca i naszej duszy, że Chrystus jest naszym Królem. Mamy, poza tym Świętem, jeszcze jedną okazję do radości, bowiem dzisiaj zaczyna się II Synod naszej Archidiecezji. Dlatego, modląc się do Króla Wszechświata, módlmy się o mądrość, roztropność i miłość w obradach Synodu, módlmy się o Dary Ducha Świętego dla nas wszystkich, bo wszyscy, pośrednio czy bezpośrednio, będziemy w nim uczestniczyć.

Wszechmogący, wiekuisty Boże, który wszystko odnowić chciałeś przez Najmilszego Syna Twego, Króla Wszechświata, racz w dobroci Twojej sprawić, aby wszystkie narody, rozdzielone przez grzech, poddały się słodkiej władzy Twojej.