Komentarze do liturgii - 30. niedziela w ciągu roku ( lub ) Rocznica poświęcenia kościoła własnego

Wprowadzenie do liturgii

Bóg nie ma względu na osoby, dlatego nas wszystkich wezwał do wiary i pragnie obdarować swymi dobrami. Uczestnicząc w Eucharystii dołączmy nasz głos do pokornej modlitwy całego Kościoła, by przyszło Boże Królestwo,a ludzie żyli w prawdzie i miłości.

W pokornej postawie celnika prośmy, by Bóg miał litość nad nami grzesznymi

Wprowadzenie do liturgii słowa

Chrystus w swym słowie uczy nas modlitwy, która zawsze jest wysłuchana. Słuchajmy więc słowa, byśmy umieli się modlić i swoją modlitwą wybłagać miłosierdzie, którego wszyscy potrzebują

Przed prefacją

W dziękczynnej modlitwie ogłaszajmy dzieła Boże i wysławiajmy Pana za zwiastowaną nam Ewangelię, dzięki której możemy się nawrócić. Niech nasze pokorne serca wzniosą się do Pana, bo tylko w Nim dostępujemy przebaczenia grzechów.

Przed rozesłaniem

Nie zapominajmy nigdy o pokornej modlitwie, bo ona przenika obłoki. Nie zapominajmy nigdy o tym, że Bóg jest z nami i nam błogosławi, byśmy wypełnili swe powołanie jako misjonarze w swoich własnych domach.

lub:

Rocznica poświęcenia kościoła własnego

Wprowadzenie do liturgii

Świątynia jest znakiem Boga i miejscem naszego z Nim spotkania.Dzisiaj obchodzimy rocznicę poświęcenia naszej świątyni, w której Bóg udziela nam swoich darów: wysłuchuje modlitw, obdarza miłosierdziem i karmi Ciałem swego zmartwychwstałego Syna. Jest ta świątynia także znakiem naszej wiary i naszym wspólnym domem, gdzie spotykamy się, by wyznać wiarę i odnaleźć siebie jako Kościół - żywą świątynią Boga.

Aby nasze serca stały się rzeczywiście żywą świątynią Boga, z żalem wyznajmy swe winy i prośmy o przebaczenie grzechów.

Wprowadzenie do liturgii słowa

Zacheusz celnik pragnął zobaczyć Jezusa, szukał Go i dlatego stał się żywą świątynią Boga, a w jego domu zatrzymał się Chrystus, który szuka tego co zginęło. Piotr poucza wiernych, że są żywymi kamieniami duchowej świątyni Kościoła o ile potrafią oprzeć się na kamieniu węgielnym, którym jest Chrystus. Pierwsze czytanie mówi o poświęceniu świątyni w Jerozolimie, która kiedyś była znakiem Boga wśród swego ludu. Dzisiaj znakiem obecności Boga jest także ta świątynia, bo Bóg w tym miejscu wysłuchuje i przynosi przebaczenie.

Przed prefacją

Zgromadzeni w widzialnej świątyni, składamy Bogu nasze dary modlitwy i dziękczynienia. Dziś szczególnie dziękujmy Bogu, że w tym widzialnym miejscu możemy uczestniczyć w ofierze Jego Syna, możemy ogłaszać dzieła Jego potęgi i stawać się żywą świątynią Ducha Świętego.

Przed rozesłaniem

Jak wielka to łaska, że mamy świątynię, że możemy się w niej modlić i przyjmować sakramenty. Dbajmy o ten widzialny znak Bożej miłości do grzesznych. Ożywiajmy tę świątynię swoją obecnością i wspierajmy swymi ofiarami. Przede wszystkim pamiętajmy jednak, że nasze serca są żywą świątynią Boga. Idźmy stąd ubogaceni błogosławieństwem, a dary, które tutaj otrzymujemy, nieśmy ludziom.