Bóg pierwszy nas umiłował

Pan zastawia dla nas stół słowa i Eucharystii, abyśmy mogli zaczerpnąć ze zdrojów zbawienia i doznać wzmocnienia siły wewnętrznego człowieka. Bóg sam zaprasza, abyśmy doświadczyli, że On nas pierwszy umiłował i w Eucharystii uobecnia w sposób bezkrwawy Mękę i Zmartwychwstanie swojego Syna, który staje się Ofiarą przebłagalną za nasze grzechy. Zgromadzeni w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa prośmy o to, byśmy zrozumieli i doznali, jak wielka jest Boża miłość ku nam i jak bardzo jest to zobowiązujące dla każdego z nas. Przeprośmy na początku tej Mszy świętej Dobrego Boga za to, że tak często brakuje w naszych słowach i czynach miłości.

Wprowadzenie do liturgii słowa

Już w Starym Testamencie Bóg bardzo jasno i wyraźnie mówił o swoim zatroskaniu i miłości do Izraela w bardzo przemawiających obrazach noszenia dziecka na ramionach, pochylania się nad niemowlęciem i karmienia go. Bóg nie zatraca, ale zbawia. Wydaje za nas swojego Jednorodzonego Syna, którego przebite na krzyżu Serce jest najwymowniejszym świadectwem Bożej miłości ku człowiekowi.

Modlitwa powszechna

Bóg troszczy się o każdego z nas jak najlepsza matka o swoje dzieci. Z ufnością zwróćmy się do Niego w naszych potrzebach.

1. Ty mieszkasz w ludziach słabych, cierpiących i chorych, spraw, aby Kościół był środowiskiem ludzi z miłością pochylających się nad potrzebującymi pomocy i miłości.
   R. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.
2. Ty jesteś naszym Zbawicielem, spraw, aby nasza Ojczyzna rozwijała się w pokoju i sprawiedliwości.
3. Ty pragniesz, abyśmy zostali napełnieni całą Pełnią Bożą, spraw, aby kapłani, zakonnicy i zakonnice prowadzili głębokie życie modlitwy.
4. Ty jesteś Bogiem, a nie tylko człowiekiem, spraw, aby zatwardziali grzesznicy doznali Twojego miłosierdzia w godzinie śmierci.
5. Ty jesteś Miłością, spraw, aby Twoja łaska nieustannie przemieniała nasze serca i rozpalała w nich gorącą miłość do Ciebie i braci.

Boże, który pragniesz zbawienia każdego człowieka, wysłuchaj nasze modlitwy i daj swojemu Kościołowi wzrastać w miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Przed prefacją

Dziękujmy za nieustanną Bożą troskę i niezgłębioną miłość, która nie pozwala Mu zatracać, ale domaga się wyzwalania nas z niewoli grzechu.

Przed rozesłaniem

Chrystus zamieszkał w naszych sercach. Prośmy Pana o błogosławieństwo, abyśmy byli „wkorzenieni i ugruntowani w miłości" (Ef 3, 17) i wydali owoce dobrych czynów.