Posługa i formacja ministrantów ołtarza

Ołtarz miejscem uczty - posługa w obrzędzie Komunii świętej

Te same dary, chleb i wino, z którymi tak wiele do czynienia mieli ministranci ołtarza w trakcie przygotowania darów, zobaczą znów blisko jako Chleb konsekrowany w czasie Komunii. Warto pamiętać, że Ogólne wprowadzenie dla usługujących, którzy pełnili w czasie Mszy swoje funkcje, a więc także dla ministrantów ołtarza, przewiduje możliwość przyjęcia Komunii pod obiema postaciami. Wymaga się jednak do tego wcześniejszego przygotowania wiernych. Można to uczynić także w ramach spotkań formacyjnych. Ministranci, by otrzymać Komunię, mogliby podchodzić do ołtarza zaraz po przyjęciu jej przez celebransa.

Gdy już usługujący ołtarzowi przyjmą Eucharystię, rozpoczynają swoje kolejne liturgiczne zadanie, to znaczy posługę pateny. Spełniać ją należy uważnie, by nie przechylać pateny, nie robić nią gwałtownych ruchów, tak, by żadne cząstki nie upadły na ziemię. Duszpasterze lub odpowiedzialni w parafii za chleb do Mszy, by ułatwić posługę ministrantom, powinni zadbać o taki, który nie będzie się zbytnio kruszył.

Po rozdzieleniu Komunii wiernym jest w zwyczaju, by ministrant nachylił patenę nad puszką, tak by można ją było łatwo oczyścić. Także szafarz powinien tej czynności poświęcić wiele uwagi. Może nawet wziąć patenę od ministranta, zanieść na ołtarz lub na kredens i tam wypuryfikować razem z innymi naczyniami. W tym obrzędzie ministrant ołtarza też ma swoją funkcję, bo przynosi do ołtarza wodę, którą zalewa się naczynia liturgiczne lub pomaga zrobić to samo przy kredensie.

Zarówno wykonywanie posług związanych z pateną i puryfikacją naczyń jest dobrą okazją do podjęcia z ministrantami, stosownie do ich możliwości, doniosłego tematu - rzeczywistej obecności Pana w Eucharystii, w każdym, nawet najmniejszym kawałku konsekrowanego Chleba. Ważnym dopełnieniem treści spotkań może tu być ministrancka adoracja Najświętszego Sakramentu i nauka takiej modlitwy.

Duchowy wymiar formacji

Omówione tu szczegółowo zadania ministranta ołtarza nie są tylko wykonywaniem automatycznie pewnych wyuczonych czynności. Najważniejsze, żeby wszystkim liturgicznym znakom, spełnianym przez usługujących darom ofiarnym i ołtarzowi towarzyszyło wewnętrzne przeżycie, żeby wszystkie ich treści dotykały przede wszystkim serca ministranta. Dlatego właśnie akcent położony został także na odpowiednie przygotowanie i formację do takiej posługi.

Chodzi najpierw o pomoc młodym ministrantom i członkom scholi w przeżywaniu ich służby na poziomie wiary i modlitwy. Trzeba na miarę ich wieku umacniać w nich przekonanie, że to, w czym uczestniczą, jest wielkie. Że za zasłoną znaków w liturgii dzieją się tajemnice życia Chrystusa, że On jest obecny, choć niewidoczny. Takiej świadomości sprzyja choćby wielki szacunek, jakim księża i wszyscy inni będą otaczać ołtarz i naczynia liturgiczne, utrzymanie ich w czystości i porządku. Łatwiej w takiej atmosferze będzie ukształtować w nich umiejętność modlitwy przede wszystkim w czasie Mszy, ale także poza nią. Ministrant ołtarza może mieć nawet swoją własną modlitwę, w której przed podjęciem posługi będzie wyrażał najważniejsze jej aspekty. Podobnie warto uczyć posługujących darom ofiarnym modlitwy za kapłanów, z którą powinien być związany każdy gest pokłonu przed celebransem. W modlitwie słudzy ołtarza powinni także wspominać tych, którzy głodują oraz marnujących bezmyślnie pożywienie. Wreszcie także tych, którzy używają w sposób niegodny alkoholu.

Prócz tego modlitewnego wymiaru przygotowania trzeba także w młodych członkach służby liturgicznej kształtować konkretne postawy i działania, które będą inspirowane ich posługą. Należy tu zwrócić uwagę na cześć i szacunek wobec codziennego pożywienia, szczególnie chleba, wypracowywać u młodych umiejętność przeżywania postu oraz odmówienia sobie przyjemności oraz wychowywać ich do podjęcia bezinteresownej pomocy ludziom głodującym i uzależnionym od alkoholu.

Dopiero służba tak przełożona na to, w co ministranci wierzą i jak żyją, będzie podobać się Bogu.

Artykuł pochodzi z: Anamnesis 48/2006