Czy Jezus naprawdę zmartwychwstał?

1) z relacji o złożeniu do grobu Jezusa wiadomo, że miejsce Jego pochówku było znane, a fakt, że kobiety odwiedziły grób zmarłego, należał do zwyczajów tamtego czasu. Nie należy więc kwestionować tego, że niektóre kobiety poszły do grobu Jezusa, którego dobrze znały;
2) odkrycie przez kobiety pustego grobu nie może być uznane za usprawiedliwienie, jakiego Kościół pierwotny miałby użyć, by mieć świadectwo zmartwychwstania Jezusa, ponieważ kobiety w tamtych czasach nie były uważane za świadków wiarygodnych, dlatego ich świadectwo byłoby nieprzydatne;
3) wrogowie Jezusa nie negują faktu, że grób pozostał pusty, lecz tłumaczą to tym, że uczniowie Jezusa przyszli nocą i wykradli ciało.

Odnalezienie pustego grobu jest więc faktem historycznym dobrze uzasadnionym i nie ma powodów do negowania go. Jakie jest jednak jego znaczenie? Nie jest ono historycznym dowodem zmartwychwstania Jezusa, ponieważ można także myśleć, że zniknięcie ciała dokonało się z innych przyczyn. Jest ono jednakże „znakiem”, który choć niejednoznaczny, ukierunkowuje na zmartwychwstanie. Mówi ono, że z Jezusem stało się coś tajemniczego, ponieważ Jego ciało zniknęło, nie pozostawiając żadnego śladu, poza opaskami i całunem, w które był owinięty. Co się wydarzyło? Pusty grób tego nie mówi, lecz wskazuje, że Bóg wskrzesił Go z martwych, przywracając do życia nie tylko duchowego, lecz także cielesnego. Pozwala także myśleć, że Zmartwychwstały jest tym, którego Piłat kazał ukrzyżować. Teraz, gdy zmartwychwstał, posiada to samo ciało, chociaż chodzi tu o ciało „duchowe”, przyobleczone w „chwałę” Boga i wyposażone w „boską moc” Ducha Świętego. Tak więc pusty grób wprowadza nas na drogę zmartwychwstania i jest jakby „znakiem drogowym” pokazującym drogę.

„Ukazanie się” Jezusa

Najważniejszym i najbardziej ewidentnym „znakiem”, jaki pozostawiło w historii zmartwychwstanie Jezusa, jest Jego „ukazanie się” po śmierci. To prawda, że nikt nie widział Jezusa zmartwychwstającego, jednakże Jego uczniowie widzieli Go zmartwychwstałego. Jezus ukazał się swoim uczniom wiele razy, w różnych okolicznościach i miejscach.

O ukazaniu się Jezusa mówi przede wszystkim św. Paweł w cytowanym wcześniej tekście z Pierwszego Listu do Koryntian (rozdz. 15), w którym przekazał to, czego dowiedział się od pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej w Jerozolimie: że Jezus zmartwychwstały ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu. Później zaś zjawił się ponad pięciuset braciom (chrześcijanom) równocześnie. „Większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli”. Następnie ukazał się Jakubowi, „bratu” Jezusa, później wszystkim apostołom. W końcu ukazał się jemu - Pawłowi. Cytując tak dużą liczbę świadków (wszyscy wiarygodni, bądź z powodu zajmowanego w Kościele stanowiska lub też dlatego, że niektórzy z nich, jako jeszcze żyjący, mogli świadczyć osobiście), chce pokazać, że wiara Kościoła w zmartwychwstanie Jezusa jest oparta na solidnych podstawach. Św. Paweł nie mówi o ukazaniu się Jezusa kobietom, ponieważ w środowisku żydowskim świadectwo kobiet nie miało wielkiego znaczenia.