Homilia paschalna

Dopóki zatem nie pozbędziesz się cielesnych zwyczajów, jesteś cudzoziemcem i obcym, i nie ma dla ciebie udziału i wspólnoty ze Świętym - Chrystusem, który przyszedł z nieba. Kto bowiem zbliża się do bytu niebieskiego, sam musi się stać niebieski, nikt zaś nie może się stać niebieski, jeśli nie odrzuci tego, co ziemskie.

1. Ponieważ ofiara paschalna była nieskazitelna, symbolizowała ona świętość Chrystusa; ponieważ ocalenie pierworodnych dokonało się dzięki ofierze paschalnej, oznacza to, że zbawienie ludzi dokonuje się w męce Chrystusa; posiłek oznacza uświęcenie: o tych sprawach mówiliśmy poprzednio. Teraz, na podstawie pozostałych przepisów Prawa musimy rozważyć, jak winien się przygotować każdy, kto ma zostać uświęcony, w jaki sposób powinien przystępować do świętej wspólnoty oraz jak powinien żyć, skoro się stał uczestnikiem tego, co święte, i został dopuszczony do wspólnoty.

2. Prawodawca zatem wyrażając się w sposób symboliczny w obrazie obrzezania ukazał nam, jak się powinien przygotować człowiek, który będzie miał udział w Chrystusie. Takie jest prawo dotyczące Paschy: Żaden cudzoziemiec nie może jej spożywać, ale każdego niewolnika urodzonego w domu i nabytego za pieniądze poddasz obrzezaniu, i wówczas może ją spożywać.

3. Ówczesne obrzezanie było częściowe i samo przez się nie wskazywało na pożytek z niego wynikający, gdyż człowiek obrzezany wcale nie okazywał się lepszy od nieobrzezanego, co więcej, Bóg wysuwał zarzut przeciwko Izraelitom, iż wszystkie narody są nieobrzezane na ciele, a dom Izraela jest nieobrzezany w sercach swoich. Prawdziwe zaś obrzezanie obejmuje całe ciało, ono czyni przyjacielem i domownikiem Boga tego, kto jest obrzezany w sercu i usunął od siebie cielesną zasłonę. Zasłonę tę dziedziczymy po przodkach i potrzebujemy ją usunąć: Prawo już dawno na to wskazało obrzezując płciowe części ciała: w ten sposób zbudowało symbol urodzenia oraz zasłony, która idzie za nami od narodzin.

4. Nikt zatem, kto nie obrzezał sobie cielesnego sposobu życia, nie osiągnie bliskiej wspólnoty z Chrystusem; powiedziano: Obrzezaniem jesteśmy my, uczestnicy Chrystusa, którzy sprawujemy kult w Duchu Bożym, a nie pokładamy ufności w ciele. Albowiem serce wolne od wszelkiej cielesności może prawdziwie służyć Bogu i duchem zjednoczyć się z Chrystusem.

5. Podstawą tego obrzezania jest męka Pana, który za nas wyzbył się ciała i ze względu na nas przyjął owo obrzezanie; tajemnica ta odwzorowuje się w nas przez chrzest i dopełnia przez życie zgodne z nauką Chrystusa. Powiedziano bowiem: Otrzymaliście obrzezanie nie z ręki ludzkiej, lecz polegające na wyzuciu się z materialnego ciała w obrzezaniu Chrystusa, jako razem z Nim pogrzebani w chrzcie.

6. Dopóki zatem nie pozbędziesz się cielesnych zwyczajów, jesteś cudzoziemcem i obcym, i nie ma dla ciebie udziału i wspólnoty ze Świętym - Chrystusem, który przyszedł z nieba. Kto bowiem zbliża się do bytu niebieskiego, sam musi się stać niebieski, nikt zaś nie może się stać niebieski, jeśli nie odrzuci tego, co ziemskie.

7. Tak więc w łasce chrztu wyzbywszy się uprzednio dawnego człowieka zbliżysz się do Chrystusa i będziesz miał w Nim udział. Z kolei winniśmy się przypatrzeć, w jaki sposób przygotowani zostają przez Prawo ci wszyscy, którzy biorą udział w obrzędzie Paschy, abyśmy zrozumieli, jakimi muszą być ci, którzy uczestniczą w Chrystusie. Powiedziano: Tak spożywać ją będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na nogach waszych i laski w waszych dłoniach.

8. Obraz gotowości do drogi ukazuje nam człowieka wyposażonego i przygotowanego, gotowego biec ku obietnicom Bożym, tak jak ówczesny Izrael przygotowywał się jak wędrowiec dążący ku obietnicy dobrej ziemi. Zwróć jednak uwagę na wyższość wędrowca duchowego nad tamtym wędrowcem: on nie zdąża ku obietnicy ziemi leżącej na dole, nie pędzi za doczesnymi dobrami, nie zamienia jednej ziemi na inną - Egiptu na Judeę, lecz - co taki wędrowiec mówi o swojej wędrówce? Zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie wezwania w górę.

9. Wedle słów Apostoła zatem biodra są przepasane prawdą: wówczas bowiem będziesz dobrze przygotowany do dobrego biegu, jeśli, jak mówi Dawid, uznając wszystkie sprawy doczesne za marność i kłamstwo, szukasz przyszłej prawdy i jej pragniesz.

10. Powiada - nogi obute w gotowość głoszenia Dobrej Nowiny pokoju, gotowe do dobrego biegu, w którym utrwalamy sobie pokój z Bogiem, jak mówi Apostoł: Zachowujemy pokój z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa, oraz: Wytrwale biegniemy w wyznaczonych zawodach, a także: Tak biegnę, abym otrzymał nagrodę.


«« | « | 1 | 2 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg
« » Marzec 2024
N P W Ś C P S
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6
Pobieranie... Pobieranie...