Małość - wielkość

Według jakiego kryterium oceniamy ludzi? Według kryterium wzrostu, wiedzy, zachowania, czynów? Wiadomo, że jedni są wysocy, inni niskiego wzrostu, jedni zdolni do wielkich rzeczy, inni do przeżywania następujących po sobie dni w sposób cichy i skromny. Jedni ciągle oczekują bodźców i aplauzu, inni zaś unikają jakiegokolwiek rozgłosu. Ale najwięcej jest tych stojących w środku, maszerujących w rytmie narzuconym przez tłum, nie wystających ponad tłum, ale też nie odstających od niego.

Zastanawiając się nad psychiką ludzi dojść możemy do wniosku, że mimo, iż jesteśmy „ulepieni z jednej gliny”, to niejednokrotnie owa „glina” zawiera dodatki uszlachetniające, które umożliwiają wzrost ponad przeciętną, lub dodatki szkodliwe, które są przyczyną powstawania skaz – jak przy wytopie surówki, w której znajdują się pierwiastki psujące wytop. Z czego wynika nasza wielkość lub małość? To nie kwestia wzrostu wyrażonego w centymetrach, lecz naszej psychiki, naszej umiejętności zdobywania wiedzy, pogłębiania wiary, korygowania zachowań.

Każdy człowiek potrzebuje innego rodzaju bodźców, by mógł się rozwijać i wzrastać. Pytanie tylko, co rozumiemy pod pojęciem rozwoju: czy wypromowanie siebie samego w celu osiągnięcia korzyści doraźnych, czy też rozwój nie tylko intelektualny, lecz także duchowy, pogłębiający i naszą wiedzę, i naszą wiarę.

Wiara jaką jest, teoretycznie wszyscy wiemy, zaś jak ją traktujemy, jak wypełniamy jej nakazy, jak w niej żyjemy, to zupełnie odrębna i indywidualna sprawa. Jedni epatują wiarą, obnosząc się ze swoim krzyżem jak z wisiorkiem lub bransoletą, inni, traktując wiarę poważnie, przestrzegają jej zasad, przekazują je innym bez żadnego rozgłosu i oczekiwania na aplauz.

Wielkim w swej wierze był Jan Paweł II. Ten wielki człowiek był zarazem skromny, niewymagający, ale tacy jak On to jednostki. Zapytać zatem należy, co robić, by jednocześnie być i małym, i wielkim? By nie narzucać swojej osoby ani swojej ideologii innym, a jednocześnie być rozumianym i szanowanym za swoje zachowania i poglądy?

Na te pytania odpowiadają dwa cytaty z dzisiejszej liturgii Słowa: pierwszy z Księgi Mądrości Syracha: „O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj, a znajdziesz łaskę u Pana.” (Syr 3,18), drugi, jeszcze ważniejszy, to słowa Pana Jezusa: „Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: "Ustąp temu miejsca!"; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: "Przyjacielu, przesiądź się wyżej!"; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».” (Łk 14,8-11)

Warto się nad nimi zastanowić.

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg
« » Marzec 2024
N P W Ś C P S
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6
Pobieranie... Pobieranie...