Tak jak święty Józef

Andrzej Macura

publikacja 29.12.2012 22:54

Feministkom to się nie spodoba: nie wszyscy mężczyźni próbują być maczo. Wielu wybiera drogę służby.

Tak jak święty Józef Zawsze w cieniu swojej żony i Dziecka, którym przyszło mu się opiekować...

Jego historię w zasadzie wszyscy znają. Zakochał się. Myślał o małżeństwie. Właściwie było już po pierwszym jego akcie: uroczystych zaślubinach. Teraz brakowało tylko drugiego: sprowadzenia Panny Młodej do siebie. A tu masz ci los: zaszła w ciążę. Przekonywała, że to nie przez mężczyznę. Że spotkała Anioła, który zapowiedział Jej, że w cudowny sposób pocznie Bożego Syna. Wierzyć Maryi? A jeśli tak, to czy godzi się, by był jej mężem i w oczach świata uchodził  za ojca Jej Syna? Decyzję podjął dopiero, gdy zobaczył we śnie Anioła. „Nie bój się wziąć do siebie Maryi, swej małżonki”. Wiec wziął. I został jej najczulszym opiekunem.

Nie wiemy, co przeżywał, gdy w noc Bożego Narodzenia nie udało mu się w Betlejem znaleźć żadnego godnego miejsca dla ciężarnej Maryi. Co czuł, gdy widział, jak Syna Bożego trzeba było położyć w żłobie. Może myślał, że jest nieudacznikiem, który zawalił na całej linii? Wszystko co przeżywał, mówił, przykryte zostało milczeniem. Ewangeliści nie napisali nawet, kiedy odszedł do Boga.

Kim są dzisiejsi Józefowie? Nieco przekornie można powiedzieć, że tego też nie wiemy. Bo to ci, którzy robią rzeczy wielkie, ale nie rzucają się w oczy. Robią swoje solidnie, po cichu. Bez oczekiwania splendoru i pochwał. Są bardzo potrzebni, ale ich pracy właściwie się nie dostrzega. Są jak klepki w eleganckiej podłodze. Dostrzega się ich tylko, gdy nawalą albo z jakiegoś powodu ich zabraknie. 

To zwykli kochający ojcowie, zapracowane matki. To staruszek proboszcz od lat posługujący w małej, wiejskiej parafii albo hydraulik ze spółdzielni mieszkaniowej. To... Zresztą wiadomo. Trzeba się tylko czujnie rozejrzeć.