Wyobraź sobie budynek bazyliki. Zachwycające witraże, marmurowa podłoga, rzeźbiony ołtarz, a w środku zawsze pełno ludzi. Skupieni na modlitwie, wpatrzeni w Najświętszy Sakrament, doświadczający bliskości Boga, pogłębiają relacje ze Stwórcą. Wchodząc tam można odczuć atmosferę głębokiej modlitwy, uspokoić się, wyciszyć, poczuć bezpiecznie.

„Jestem pusty jak bazylika nocą” – powiedział Bohater „Kartoteki” Różewicza. Bazylika nocą… zamknięta, zimna, wyludniona, ogromna, ciemna przestrzeń. Przez rozetę nie przenika światło słońca, aby rozświetlić jej piękno, a porozmieszczane dokoła rzeźby wydają się napawać lękiem. Pustka..

A jaka jest Twoja Świątynia? Świątynia Twojego Ducha?

Panie, spraw, by świątynia mego serca była godna Twej chwały!