Rodzice i rodziny całego świata, chcę wam powiedzieć, że Bóg wzywa was do świętości! On sam wybrał was «przed założeniem świata - jak mówi św. Paweł - abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem (...) przez Jezusa Chrystusa» (Ef l, 4-5). On darzy was bezgraniczną miłością; On pragnie waszego szczęścia, ale chce, abyście umieli zawsze łączyć wierność ze szczęściem, bo jedno nie może istnieć bez drugiego. Nie pozwólcie, aby hedonistyczna mentalność, żądza sukcesu i egoizm weszły do waszych domów. Ofiarnie służcie Bogu. Muszę tu jeszcze raz przypomnieć, że rodzina służy Kościołowi «w tym, czym jest i co czyni, jako głęboka wspólnota życia i miłości (Familiaris consortio, 50). Wzajemny dar z siebie, błogosławiony przez Boga, przeniknięty wiarą, nadzieją i miłością, pozwoli obojgu małżonkom osiągnąć doskonałość i świętość. Mówiąc inaczej, stanie się zalążkiem uświęcenia samej rodziny oraz narzędziem ewangelizacji każdego chrześcijańskiego domu.
Drodzy bracia i siostry, jak wielkie stoi przed wami zadanie! Bądźcie głosicielami pokoju i radości we własnych rodzinach; łaska uszlachetnia i doskonali miłość, a wraz z nią obdarza was cnotami nieodzownymi w życiu rodzinnym: pokorą, duchem służby i ofiary, miłością ojcowską, macierzyńską, synowską, wzajemnym szacunkiem i zrozumieniem.
A ponieważ dobro jest ze swej natury «zaraźliwe», pragnąłbym, aby wasz udział w duszpasterstwie rodzin stał się - w miarę możliwości bodźcem do wielkodusznego dzielenia się z innymi tym darem, który jest w was, przede wszystkim z waszymi dziećmi, a następnie z małżeństwami - być może z kręgu waszych krewnych lub przyjaciół - które są dalekie od Boga lub przeżywają okres nieporozumień i zniechęcenia.

(Homilia podczas Mszy św. na zakończenie II Światowego Spotkania Rodzin w Rio de Janeiro w 1997 r.)