Stawianie pytania o charakter publikacji nie ma sensu, gdyż podtytuł – „oficjalna pomoc duszpasterska” – wszystko wyjaśnia. Ale jaki jest jej cel i do kogo autorzy chcą z nią dotrzeć?

Zanim odpowiemy trzeba zwrócić uwagę na jeden aspekt omawianych tu pomocy. Celebracje miłosierdzia nie są agendą liturgiczną czy zbiorem nabożeństw, jakie będą celebrowane w roku Jubileuszu. Wyjątek stanowi obrzęd otwarcia Bramy Miłosierdzia i celebracja zamykająca Nadzwyczajny Jubileusz. Prawdopodobnie celowo zamieszczono je na końcu, by podkreślić wagę i znaczenie innych miejsc i wydarzeń, przeżywanych nie tylko w Rzymie. Także w Kościołach lokalnych.

We wstępnie do pomocy zwraca uwagę akcent, położony na uprzywilejowany moment, w którym można „dostrzec i zafascynować się miłosiernym obliczem Ojca”, jakim są celebracje liturgiczne, oraz ich zgodność z rokiem liturgicznym „C”, ukazującym „mistagogię miłości miłosiernej i troskę Ojca niebieskiego. Szczególną uwagę autorzy opracowania zwracają na dzień Pański – niedzielę, Wielki Post, Wielki Tydzień i Okres Wielkanocny, Święto Podwyższenia Krzyża Świętego, Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa i Święto Ofiarowania Pańskiego. Nie można również przejść obojętnie obok sugestii, by przygotowujący homilię, wprowadzenia do liturgii i modlitwę powszechną kierowali się wskazaniami Dyrektorium homiletycznego (przekład w języku polskim już jest dostępny).

Jak celebrować sakramenty, by „poprzez słowa i gesty zasugerowane w liturgii, mogło przejawiać się miłosierdzie i troska Ojca dla każdego z dzieci, okazane w darze łaski sakramentalnej”? Odpowiedź na to pytanie daje rozdział drugi i trzeci pomocy. Analizując wskazania i propozycje zatrzymujemy się na miejscach celebracji. Nie będzie przesadą, jeśli nazwiemy je czterema bramami miłosierdzia. Są to: ołtarz, drzwi, źródło chrzcielne oraz miejsce do celebracji sakramentu pojednania. Zatrzymajmy się na moment przy źródle chrzcielnym:

„Niech tam będzie upamiętniona biała szata chrztu, w którą chrześcijanin został przebrany w dzień swojego odrodzenia. Niech w tym miejscu będzie wspomniany także „pierścień” godności królewskiej, który każdy namaszczony krzyżmem świętym otrzymał przez dar Ducha Świętego. Nie można tam pominąć także „sandałów” proroka, którego uszy i usta zostały dotknięte gorejącym węglem miłosierdzia Boga” (s. 39).

Rozdział czwarty publikacji nie jest skierowany do odpowiedzialnych za celebracje Roku Jubileuszowego, lecz do wszystkich wiernych. Zawarto w nim sugestie dla Lectio Divina. Mogą one być pomocne, co zostało podkreślone we wstępie do całego cyklu, zarówno w modlitwie osobistej i wspólnotowej, a także w katechezie. Każde lectio, co jest charakterystyczne nie tylko dla Jubileuszu Miłosierdzia, składa się z trzech części: Słowo Boże… w słuchaniu, w medytacji i w modlitwie. Do tej części wrócimy, omawiając Psalmy i przypowieści o miłosierdziu.

Abp Rino Fisichella napisał we wstępie: „Jestesmy pewni, że refleksja na bazie tych wskazań oraz możliwość ich dostosowania do różnych kontekstów kościelnych i kulturowych, pomoże rozbudzić bogactwo czynnego uczestnictwa wiernych. Miłosierdzie celebrowane w ten sposób będzie bardziej skutecznie przeżywane  i świadczone, jako odblask miłosierdzia Ojca”. Zatem lekturę czas zacząć.

• Przeczytaj fragment książki

___________________

Celebracje Miłosierdzia. Oficjalna pomoc duszpasterska, Kraków 2015.

Wszystkie oficjalne pomoce Jubileuszu Miłosierdzia można nabyć w krakowskim Wydawnictwie Św. Stanisława BM.