Urzekające jest piękno i teologiczne bogactwo tej kolekty. Urzekająca jest zresztą i sama uroczystość, którą dziś obchodzimy. To przypomnienie, a zarazem uobecnienie tej chwili, w której pierwszy raz weszliśmy do danej świątyni. To jednak wyobraża coś więcej – to pierwsze wstąpienie na uroczyste zebranie pośród aniołów i świętych, jak wejście do pięknej sali balowej na coś, co choć się będzie powtarzało, to jednak za każdym razem będzie nowe, inne, zachwycające... ale zaraz, czy tak myślę o wejściu do kościoła, do bazyliki? A może dzisiejszy dzień jest okazją, aby w nowym świetle odkryć swój kościół parafialny? Może wyglądem przypomina on Grób Jezusa niż niebieskie Jeruzalem, ale właśnie to jest w nim piękne, widocznie to muszę w nim dostrzec. Proszę Cię, Duchu Święty, daj mi spojrzeć na kościół (także i na Ten pisany duża literą) nowymi oczami, pozwól mi go dostrzec z refleksami Światła, którym jest Chrystus przebijającymi się przez witraże. Pozwól, bo Ty jesteś w Jego wnętrzu.