Polityka nie należy do moich pasji i zainteresowań, niemniej coś z niej do człowieka dochodzi. I tak swego czasu słyszałem o parytecie, czyli równości między kobietami i mężczyznami. Słyszałem też (ale to już nie ze świata polityki), że podobno kobieta nie jest w Kościele szanowana. Zarówno jedno jak i drugie hasło niweluje dzisiejsza Uroczystość. Kiedy świat na przeróżnych obrazkach i karykaturach przedstawia spotkanie Nowego Roku ze Starym, ukazuje dwóch mężczyzn, starca i małego brzdąca. Kościół tymczasem na progu nowego roku kalendarzowego ukazuje mi Kobietę, i to nie byle jaką, bo Najlepszą i Najpiękniejszą – Niepokalaną. To ona jest pierwszą świętą, której pokora i wzór życia pomaga w naśladowaniu i kroczeniu za Chrystusem. Poza tym, jak cudowna jest liturgia i mądrość Kościoła. Kobieta – Maryja, w adwencie, na nowy rok. Nie, ona nie zasłania swojego Syna. Ona po prostu przypomina, że zawsze mogę zacząć od nowa. A przy tym ukazuje drogę odwrotną do drogi Ewy. Posłuszeństwo zamiast własnej pychy.