Poniedziałek

Klucz do ewangelizacji: świadectwo

"Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi" (Rz 8,16).

Osobiste świadectwo jest centrum i kluczem do skutecznej ewangelizacji. Przez świadectwo rozumie się słownie wyrażenie tego, jak Jezus przemienił życie i jak już przeżywane są skutki Jego śmierci i pierwociny ostatecznego zmartwychwstania. Dlatego tez ma ono charakter przeżyciowy i osobisty. Nie prezentuje się w nim idei czy doktryn, lecz konkretne czyny, w których doświadczyliśmy zbawienia ofiarowanego przez Jezusa.

Jeśli ewangelista zapewnia, że Jezus jest jedynym Zbawicielem, to czyni tak dlatego, że przeżył to w bardzo konkretnych obszarach. Jak ktoś może twierdzić z pewnością i przekonaniem, że Jezus zbawia, jeśli sam nie doświadczył tego w jakiś sposób ? Jestem świadkiem zbawczej śmierci Chrystusa, kiedy konkretne aspekty mego życia w grzechu umarły na krzyżu Jezusa i biorę udział w pierwocinach nowego życia Chrystusa zmartwychwstałego.

Wszystko, co mówimy, może zawsze być negowane, nawet istnienie Boga czy Jezusa. Jedyne, czemu nie da się zaprzeczyć, to prezentowane przez nas przeżycie zbawienia Boga i to , jak On zmienił nasze życie.
Kiedy mówimy o konkretnych czynach zbawczych, słowa niosą dodatkową wartość, jaką jest osobiste przekonanie. Inaczej byłoby to jak reklamowanie produktu, którego nigdy nie widzieliśmy, nie mówiąc już o jego próbowaniu.

W świadectwie ujawnia się nie to, co my uczyniliśmy dla Pana, lecz to, czego On dokonał w naszym życiu. Cudownym tego przykładem jest ów człowiek, którego Jezus uwolnił i któremu przykazał, by dawał świadectwo : Wracaj do domu, do swoich i opowiadaj im wszystko, co Pan ci uczynił i jak się ulitował nad tobą ( Mk 5,19 ).





Wtorek

Radosne - krótkie - skoncentrowane na Chrystusie

"A wy, przyjmując słowo pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego, staliście się naśladowcami naszymi i Pana, by okazać się w ten sposób wzorem dla wszystkich wierzących (...) Dzięki wam nauka Pańska stała się głośna..." (1 Tes 1,6-8).

I. Radosne

Ewangelia, zwiastowanie wielkiej radości ( Łk 2,10 ) nie może być skutecznie przekazywana inaczej jak tylko z radością, która napełniała samego Jezusa ( Łk 10,21 ) i Apostołów (1 Tes 1,6; 1 J, 4; 2). Świadectwo winno być otoczone atmosfera radości, winien mu towarzyszyć uśmiech , ogień słów i przekonanie w spojrzeniu. Radość jest pierwszym znakiem tego, kto znalazł ukryty skarb. To winno być jawne i tak zaraźliwe, by zapraszało również ewangelizowanego do zdobycia go. Oczywiście nie chodzi o radość biorącą się z braku problemów, lecz o „radość w Panu, która jest nasza ostoją” (zob. Ne 8, 10) .

II. Krótkie

Dobre świadectwo koncentruje się na tym, co podstawowe dla zbawczego dzieła Boga, bez wchodzenia w przypadkowe czy skomplikowane szczegóły. Długie opowiadania męczą, ponieważ traci się fundamentalne nastawienie.

Niekoniecznie trzeba opowiadać całe życie, wystarczy jedynie to, co pozostaje w bezpośredniej relacji z nawróceniem. Sytuacje grzechu ( szczególnie kiedy wciąga innych ) winny być traktowane z delikatnością i rozwagą . Nie należy wskazywać osób , które mogłyby być w jakiś sposób dotknięte tym, co się opowiada.

Nie trzeba wyolbrzymiać ani naszego grzechu, ani zbawczego dzieła Bożego, wyszukując cuda czy powiększając czyny.

III. Skoncentrowane na Chrystusie

Świadectwo nie koncentruje się na tym, kto je wygłasza, aby inni go podziwiali, lecz na samym Chrystusie i na Jego zbawczym dziele. Najlepszym przykładem jest tu Maryja Panna, która wykrzyknęła: „wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny”. Na końcu swej wypowiedzi oddaje uznanie i chwałę samemu Bogu: „ Święte jest Jego imię” (Łk 1,49). Zaimek osobowy osoby pierwszej, >>ja<<, nie powinien występować prawie wcale: „ja uczyniłem , ja zrobiłem , ja zmieniłem , ja mam”. Ulubione zdanie powinno brzmieć raczej: „ Pan mnie… , Pan mnie zbawił , umiłował , dał mi swego Ducha” itd.



Środa

Dekalog świadka Chrystusa

1. Naśladuj pełną pokory i służebności postawę Jezusa Chrystusa.
   
2. Przygotuj się przez modlitwę. Proś Pana, aby był przy tobie obecny i błogosławił tych, którzy będą cię słuchać. Proś Go szczególnie o umiejętność mówienia mądrze.
   
3. Porządkuj swoje myśli, robiąc notatki. Trzeba, abyś mieścił się w granicach wyznaczonego ci czasu .
   
4. Bądź naturalny, przedstawiaj swoje świadectwo krótko i z prostotą. Unikaj zbędnych szczegółów, które mogą oddalić cię od zasadniczego przesłania.
   
5. Niech twoje świadectwo ma wprowadzenie, rozwinięcie i zakończenie .
   
6. Uważaj na sformułowania ! Unikaj takich stwierdzeń, jak: „Teraz, gdy żyję na nowo, moje życie jest wspaniałe”; „Jestem zbawiony dopiero od roku” itp.
   
7. Uważaj, by opowiadając swą osobistą historię nie zranić reputacji innych, odsłaniając ich wady czy grzechy.
   
8. Świadectwo składaj chętnie. Bóg patrzy mniej na umiejętności, a bardziej na gotowość.
   
9. Bądź odważny. Wyznawaj Jezusa Chrystusa przed ludźmi w taki sposób, aby On uznał ciebie przed Ojcem niebieskim.
   
10. Pamiętaj o ABC owocnego świadectwa:
    - bądź słyszalny,
    - bądź zwięzły,
    - bądź skupiony na Jezusie Chrystusie.

"Walcz w dobrych zawodach o wiarę, zdobądź życie wieczne: do niego zostałeś powołany i o nim złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków" (1 Tym 6,12).