Różaniec misyjny 2009

publikacja 17.10.2009 20:00

Niedziela misyjna, którą w tym roku Kościół powszechny solidarnie przeżywa 18 października, jest wołaniem, aby dar Ewangelii dotarł do wszystkich ludzi, którzy nie znają Chrystusa.

Różaniec misyjny 2009

Niedziela, 18 października


Wprowadzenie

Rozważając tajemnice chwalebne z życia Jezusa i Maryi, obejmujemy naszą modlitwą ludzi wszystkich kontynentów - tych, którzy znają Chrystusa i tych, do których Dobra Nowina jeszcze nie dotarła, tych, którzy głoszą Ewangelię i tych, którzy jej słuchają. Gromadzimy się dzisiaj w tym kościele, jak niegdyś Apostołowie z Maryją w Wieczerniku, prosząc, by i nasze codzienne życie było w służbie misji.

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Zmartwychwstały Chrystus daje człowiekowi nadzieję, że życie jest silniejsze od śmierci. A każdy misjonarz jako uczeń Zmartwychwstałego, jest sługą życia: tego duchowego i fizycznego. Daje ludziom poznać potęgę Bożej miłości poprzez troskę o najuboższych, opuszczonych, chorych i tych wszystkich, którzy stracili nadzieję.

Stojąc wobec tajemnicy pustego grobu, módlmy się za ludzi opuszczonych, żyjących bez nadziei, za ubogich i umierających z głodu, za chorych i cierpiących, aby ciągle znajdowali się świadkowie Zmartwychwstałego, którzy troszcząc się o ich codzienne potrzeby, będą nieśli im tę nadzieję, która „zawieść nie może".

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Jezus wstępując do nieba, ukazuje wszystkim ludziom drogę do domu Ojca, cel naszej życiowej pielgrzymki. Także misjonarz pragnie każdemu napotkanemu człowiekowi wskazać tę najprostszą drogę do Boga. Ukazuje drogowskazy wiodące do Niego, zawarte na kartach Ewangelii. A w końcu sam staje się czytelnym znakiem Chrystusa.

Kontemplując Chrystusa wstępującego do nieba, módlmy się za wszystkich poszukujących drogi do Boga, za wszystkich, którzy jeszcze nie znają Ewangelii, aby dzięki ofiarnej posłudze misjonarzy Chrystus stał się dla nich „drogą, prawdą i życiem".

3. Zesłanie Ducha Świętego

W Wieczerniku Apostołowie, pełni obaw i lęku, trwali na modlitwie. Dopiero wówczas, gdy zgodnie z obietnicą Chrystus zesłał Ducha Pocieszyciela, Apostołowie wyszli z zamknięcia i ruszyli w świat, by „nauczać wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego". Tylko dzięki mocy Ducha Świętego młodzi ludzie zdobywają się na odwagę, by swoje życie poświęcić Chrystusowi i ofiarować je w służbie misjom.

Trwając razem z Maryją i Apostołami na modlitwie w Wieczerniku, módlmy się o liczne, ale przede wszystkim o święte powołania misyjne: kapłańskie i zakonne, a także wśród osób świeckich, by wielu młodych ludzi odważyło się pójść za Chrystusem aż po krańce świata. Prośmy, aby młode Kościoły były otwarte na działanie Ducha Świętego.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Maryja została zduszą i ciałem wzięta do nieba, Chrystus bowiem pragnął ukazać nam ją jako prawdziwy wzór do naśladowania. Przez swoją codzienną troskę o życie Jezusa, jako Matka Boga-Człowieka jest wraz ze św. Józefem żywym obrazem każdej rodziny, przekazującej i troszczącej się o życie. Takie wyniesienie Maryi jest potwierdzeniem świętości rodzicielskiego powołania, które jest także powołaniem misyjnym, gdyż to w rodzinie dokonuje się pierwsze głoszenie Dobrej Nowiny, pierwsza ewangelizacja człowieka.

Spoglądając na Maryję wniebowziętą, módlmy się za wszystkie rodziny, aby stały na straży życia, troszczyły się o rozwój Bożego życia i były żywymi świadkami Ewangelii.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi

Maryja, uczyniona Królową nieba i ziemi, gromadzi pod swoim berłem ludzi wszystkich kontynentów, języków, ras i narodów. To Ona była u początków Kościoła wraz z Apostołami, a teraz troszczy się, o rozproszone dzieci Boże. Maryja, nasza Królowa, uświadamia nam prawdę, że „wszyscy jesteśmy braćmi, jesteśmy jedną rodziną; A Kościół jak drzewo życia w wieczności zapuszcza korzenie i prawdy tej nic nie zaćmi i teraz jest jej godzina".

Zapatrzeni w naszą Matkę i Królową, módlmy się z całym Kościołem o jedność wśród chrześcijan, o wzajemne pojednanie wszystkich ludzi, o pokój i zaniechanie wojen, które tak brutalnie godzą w ludzkie życie. Prośmy o to, by Królestwo Boże stało się rzeczywistym Królestwem wszystkich ludzi.


Ks. Piotr Boraca, PDM Warszawa



Poniedziałek, 19 października


Wprowadzenie

Tajemnice radosne wprowadzają nas w rzeczywistość, która daje początek spełnianiu się Bożych obietnic wobec całej ludzkości.

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Maryja odpowiadając Bogu „tak" w chwili Zwiastowania, zgodziła się na przyjęcie życia. Przyjęła Dawcę wszelkiego życia, jedynego Zbawiciela świata, Jezusa Chrystusa. Przekazywanie Bożego życia jest powierzone wszystkim ochrzczonym. Dokonuje się to tylko wtedy, gdy chrześcijanin żyje w nieustannym zjednoczeniu z Chrystusem. W ten sposób staje się Jego wiarygodnym świadkiem, zdolnym głosić Ewangelię aż po krańce świata.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Maryja wypełniona Duchem Świętym i niosąc pod sercem Dawcę życia, poszła z pośpiechem do swojej krewnej Elżbiety, by razem z nią cieszyć się darem nowego życia. Wszyscy jesteśmy powołani do przekazywania życia, do niesienia Jezusa innym, by osiągnęli życie wieczne. By jak Maryja nieść innym Jezusa, trzeba każdego dnia Nim się napełniać, do Niego upodabniać i od Niego czerpać prawdziwe życie.

3. Narodzenie Pana Jezusa

Jezus, życie i światłość świata, narodził się w ubóstwie i samotności, w ciemnościach betlejemskiej nocy. Pierwszymi, którzy oddali Mu pokłon, byli najubożsi z ubogich. On przyszedł do maluczkich, opuszczonych, wzgardzonych, żyjących w ciemnościach i cieniu śmierci, by przekazać im światło i prawdziwe życie.

4. Ofiarowanie Jezusa

Maryja z Józefem ofiarowując Jezusa w świątyni jerozolimskiej, oddali Bogu swój największy skarb - własne dziecko. Wżyciu duchowym prawdziwy wzrost i rozwój dokonuje się dopiero wtedy, gdy ofiarujemy Bogu wszystko: siebie samych, to czym jesteśmy, co robimy i co posiadamy. Wtedy Bóg może się nami posługiwać jako uległymi narzędziami w dziele zbawiania świata.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

Podobnie jak Maryja i Józef nie możemy przestać szukać Jezusa. On jest zawsze obecny w świątyni, w tabernakulum, ukryty w Najświętszym Sakramencie. Gdy Go przyjmujemy w Komunii św., otrzymujemy od Niego Boże życie, jednoczymy się z Nim najdoskonalej. Jest to początek nieba na ziemi. Oto życie mamy nieustannie zabiegać, jego pragnąć i przekazywać wszystkim ludziom, począwszy od nam najbliższych.


S. Anna Siudak FMM, PDM Warszawa

Wtorek, 20 października


Wprowadzenie

Polecajmy w tajemnicach bolesnych wszystkich, którzy troszczą się o pokój i sprawiedliwość na świecie, aby nigdy się nie zniechęcali, ale wszystko zawierzali Bogu przez wstawiennictwo Matki Bożej Bolesnej.

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

Jezus w Getsemani„modlił się tymi słowami: «Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty»"(Mt 26,39). Milczenie Boga nas zaskakuje. Pan Bóg respektuje naszą wolność i pozwala działać zarówno dobrym, jak i złym. Ale On nie ma upodobania w złu. Będąc Ojcem wszystkich, wspomaga sprawiedliwych w ich doświadczeniu i próbie, i zabiega o nawrócenie niesprawiedliwych.

Maryjo, kiedy będę dotknięty życiowymi próbami, dopomóż mi być zawsze zjednoczonym z Bogiem i nieustannie Jemu ufać.

2. Biczowanie Pana Jezusa

Ewangelista Jan pisze: „Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubi-czować" (J 19, 1).Te lakoniczne słowa ukrywają jednak straszliwe tortury, jakim był poddany Jezus. Mimo tak wielkich cierpień, prosił Boga: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią" (Łk 23, 34). Miłosierdzie Jezusa uczy nas, że kochać, to znaczy wznosić się ponad nasze słabości oraz małe ludzkie sympatie i antypatie.

Maryjo, dopomóż mi, abym zawsze umiał przebaczać tym, którzy kiedykolwiek zranili mnie lub do których czułem antypatię.

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

Ewangelia mówi nam o tym, jak Jezus został wyśmiany, powiedział, że Królestwo Jego nie jest z tego świata. Upokarzające wyszydzanie pokazuje, jakie spustoszenia czynią wszystkie nasze gesty pełne pychy i zarozumiałości wobec naszych bliźnich.

Maryjo, dopomóż, abym umiał dostrzegać u innych dobre cechy, doceniał ich oraz pomagał wytrwać w dobrym postępowaniu.

4. Droga krzyżowa Pana Jezusa

Kiedy Jezus niósł krzyż, do kobiet rzekł: „Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi!" (Łk 23, 28). Mimo że jest przytłoczony cierpieniem, nie myśli o sobie i nie użala się nad sobą. Spogląda z życzliwością na współczujące Mu kobiety.

Maryjo, dopomóż, abym umiał współczuć i znaleźć czas na wysłuchanie drugiego człowieka, szczególnie tego, który cierpi.

5. Ukrzyżowanie i śmierć na krzyżu

Maryja pozostała wiernie obok swojego Syna do końca, aż po śmierć. Z pokorą wysłuchała wszystkich oszczerczych okrzyków pod adresem swego Syna. Także w moim życiu Maryja jest obecna do końca, nawet gdy czuję się opuszczony przez wszystkich.

Maryjo, dopomóż, abym jeszcze bardziej przylgnął do Jezusa i do Ciebie, mojej najlepszej Matki.


Ks. Eugeniusz Szyszka, PDM Warszawa


Środa, 21 października


Wprowadzenie

„Kontemplacja oblicza Chrystusa nie może zatrzymać się na wizerunku Ukrzyżowanego. Chrystus jest Zmartwychwstałym! Różaniec zawsze wyrażał to doświadczenie wiary, wzywając wierzącego do wyjścia poza ciemność męki, by utkwić wzrok w chwale Chrystusa w zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu" (Rosańum Virginis Mariae, 23).

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Podczas gdy Apostołowie są zmartwieni i brakuje im wiary, kobiety idą, aby zobaczyć grób i stają się pierwszymi świadkami Zmartwychwstałego, który przynosi nowe życie, dając odwagę, energię i światło.

Tak dzieje się także dzisiaj w ubogich krajach Ameryki Południowej, gdzie kobiety odgrywają niezwykłą rolę w podtrzymywaniu życia, nadziei i radości, choć nic ich do tego nie zachęca, a wręcz przeciwnie - muszą przezwyciężać olbrzymie trudności życia codziennego.

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Fizyczna nieobecność Chrystusa przenosi dużo odpowiedzialności Jego uczniów. To właśnie oni, a po nich całe rzesze będą kontynuować zbawczą misję Chrystusa.

Będziemy dzielić niewygody, niebezpieczeństwa, wątpliwości, prześladowania, strach, nieposzanowanie praw człowieka, ale właśnie tu trzeba umocnić życie, nie z pychą posiadaczy prawdy, lecz z pokorą. Misja nie będzie łatwa, ale Chrystus jest z nami po wszystkie dni aż do skończenia świata.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Dar Ducha Świętego jest najwspanialszym darem. Po zesłaniu Ducha Świętego Apostołowie nabrali odwagi, siły i entuzjazmu, aby wyjść na ulice ze światłem Ewangelii, nie zważając na opór i niezrozumienie.

Obecność w nas Ducha Świętego czyni z nas obrońców godności każdego człowieka, którego prawa do życia i prawdy są naruszane.

4. Wniebowzięcie Matki Najświętszej

Maryja została wybrana, aby przekazać życie Jezusowi, a przez Niego całemu światu. Była wierną towarzyszką Jezusa na wszystkich Jego drogach.

Wiele kobiet w Amazonii jest matkami średnio 7-osobowej gromadki dzieci. Często wychowują je samotnie, ale w wartościach chrześcijańskich. Każda z nich ma coś z Maryi, kiedy rodzi nowe życie i od początku jest ono zagrożone.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi

Ukoronowanie Maryi jest ukoronowaniem kobiety, matki, żony, uczennicy, misjonarki, która starała się wypełniać jak najdoskonalej wolę Boga. Dziś nazwana jest Matką Kościoła, formatorką misjonarzy i misjonarek, wzorem człowieczeństwa.

Wiele imion i sanktuariów Maryjnych na kontynencie południowo-amerykańskim świadczy o Matce Bożej bliskiej ludziom i o zaufaniu, którym ludzie Ją obdarzają. Przyjmują Ją do swojego życia i traktują jak swoją matkę i siostrę.


Dominika Szkatuła, misjonarka świecka w Amazonii

Czwartek, 22 października


Wprowadzenie

Rozważając tajemnice światła, prośmy o odkrycie i rozpoznanie powołania dla wszystkich wiernych we wspólnocie Kościoła parafialnego, diecezjalnego i powszechnego.

1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

Chrzest Pana Jezusa rozpoczyna Jego publiczną działalność. To właśnie od chwili chrztu Chrystus podejmuje realizację zadań powierzonych Mu przez Boga Ojca: misję prorocką, kapłańską i królewską. Każdy z nas, włączony do Kościoła przez chrzest, wezwany jest, by również tę potrójną misję realizować: by słuchać i głosić słowo Boże, uczestniczyć w liturgii w Kościele, trwać na modlitwie w domu rodzinnym oraz pomagać bliźniemu.

Maryjo! Prosimy Cię o siłę do wypełniania tych zadań.

2. Objawienie się Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej

Chrystus przez swą obecność na weselu uświęca związek małżeński; podnosi go do rangi sakramentu. To właśnie przez sakrament małżeństwa Chrystus na stałe wkracza w życie małżonków, uświęca je i daje siły do pokonywania wszelkich trudności.

Maryjo! Prosimy Cię o obecność Chrystusa w każdym małżeństwie.

3. Głoszenie Królestwa Bożego i wezwanie do nawrócenia

Chrystus wychodzi ku każdemu człowiekowi z Dobrą Nowiną o miłości Boga. Pragnie być obecny w każdym środowisku, narodzie, kraju. To posłanie realizuje Kościół, który jest ciągle w drodze; pragnie dotrzeć tam, gdzie jest człowiek, który jest drogą Kościoła.

Maryjo! Uproś nam nowych głosicieli Ewangelii.

4. Przemienienie na górze Tabor

Przemiana serca i całego życia człowieka to droga do Boga. Tylko przemienieni wejdziemy do domu Ojca, gdzie jest mieszkań wiele.

Maryjo! Prosimy Cię o życie „białe jak światło", napełnione Bożą obecnością.

5. Ustanowienie Eucharystii

Eucharystia - żywa obecność Chrystusa - została dana w darze każdemu człowiekowi. Ona daje siłę na drodze do dojrzałości w wierze. Z tej wiary rodzi się świadectwo, rodzi się powołanie, apostolstwo i zaangażowanie w Kościele.

Maryjo! Prosimy Cię o pragnienie i głód przyjmowania Ciała Chrystusa.


Ks. Franciszek Jabłoński, Gniezno


Piątek, 23 października


1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

„Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił" (Łk 22,44).
Jezus, który przychodząc na świat powiedział: „Oto idę, abym spełniał, o Boże, wolę Twoją" (por. Hbr 10,9), stał się we wszystkim posłuszny Ojcu i „umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował"(J 13,1), oddając za nich bez reszty samego siebie (EV 51).

2. Biczowanie Pana Jezusa

„Nie znalazłem w Nim nic zasługującego na śmierć" (Łk 23,22b).
Życie cielesne w swojej ziemskiej kondycji bez wątpienia nie jest dla wierzącego wartością absolutną, tak że może on zostać wezwany, aby je porzucić dla wyższego dobra; jak mówi Jezus, „kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je" (Mk 8, 35). Żaden człowiek nie może jednak samowolnie decydować o tym, czy ma żyć, czy umrzeć; jedynym i absolutnym Panem, władnym podjąć taką decyzję, jest Stwórca - Ten, w którym „żyjemy, poruszamy się i jesteśmy" (Dz 17, 28) (EV 47).

3. Ukoronowanie cierniem Pana Jezusa

„Oto Człowiek" (J 19, 5b).
Nikt, w żadnej sytuacji, nie może rościć sobie prawa do bezpośredniego zniszczenia niewinnej istoty ludzkiej. Bóg ogłasza, że jest absolutnym Panem życia człowieka, ukształtowanego na Jego obraz i podobieństwo (por. Rdz 1, 26-28). Życie ludzkie ma zatem charakter święty i nienaruszalny, w którym odzwierciedla się nienaruszalność samego Stwórcy (EV 53).

4. Dźwiganie krzyża

„Nie płaczcie nade Mną, płaczcie raczej nad sobą i waszymi dziećmi" (Łk 23, 28).
l my znajdujemy się dziś w samym centrum dramatycznej walki między „kulturą śmierci" i „kulturą życia". Ale blask Krzyża nie zostaje przesłonięty przez ten mrok - przeciwnie, na jego tle Krzyż jaśnieje jeszcze mocniej i wyraźniej, jawi się jako centrum, sens i cel całej historii i każdego ludzkiego życia (EV 50).

5. Ukrzyżowanie Pana Jezusa

„Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego" (Łk 23,46).
On, który„nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu" (Mk 10,45), osiąga na Krzyżu szczyt miłości:„nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich" (J 15,13). On zaś umarł za nas, gdyśmy jeszcze byli grzesznikami (por. Rz 5, 8). Tym samym obwieszcza On, że życie osiąga swój szczyt, swój sens i swoją pełnię, kiedy zostaje złożone w darze (EV 51).



S. Maria Kwapisiewicz FMM, Warszawa

Sobota, 24 października


Wprowadzenie

Z Maryją chcemy jako Jej dzieci i uczniowie objąć modlitwą misyjną działalność Kościoła i wraz z Nią zanieść tam Jezusa.

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Najpierw On - Wszechmogący, nosił Cię na skrzydłach swojej Opatrzności, a Ty, ufna w Jego miłość, poddałaś się Jego troskliwej opiece i prowadzeniu. Aż do chwili, gdy z polecenia tej Wszechmocności Anioł Gabriel ogłosił Ci niesłychaną dotąd wieść - zamianę ról -Ty będziesz Go nosiła - Wszechmogącego, Wszechobecnego, Nieogarnionego i Świętego Boga. Będziesz nosić Go najpierw pod sercem jak każda matka, a potem całą sobą będziesz nosiła Jego „los" aż po Jego przejście do domu Ojca.

Dziękujemy Ci, Maryjo, za Twoją ufność i zgodę, aby nosić Jezusa. Dziękujemy Ci za zgodę na taką przedziwną drogę - misyjne powołanie życiowe, które przez nieprzetarte dotąd ścieżki będzie się w Tobie realizowało. Z Tobą i przy Tobie, Maryjo, chcemy i my nieść Jezusa.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Maryjo, najlepsza misjonarko Jezusa, dziękujemy Ci, że po zwiastowaniu wybrałaś się do Elżbiety, nie zaważając na trud drogi i niebezpieczeństwa. Dla Ciebie ważniejsza była posługa miłości od zmęczenia, ważniejsze spotkanie z osobą Elżbiety od wygody domu w Nazarecie.

Dziękujemy Ci, że nieustannie uczysz nas wychodzić z Jezusem z naszego kręgu życia, z naszego kręgu parafialnego, diecezjalnego, narodowego, aby nawiedzać z Dobrą Nowiną o Jezusie - Jedynym, który chce dać każdemu człowiekowi pełnię życia.

3. Narodzenie Jezusa

W Betlejem, w ubogiej stajni, z dala od krzykliwego świata Ty, Maryjo, cieszysz się z narodzin Dziecka. Wielką miłością otaczasz Syna, który przychodzi w pełni czasu, aby wykupić tych, co podlegali prawu.

Dziękujemy Ci za Twój wybór: troski o Jezusa, przez który innym wskazujesz drogę do źródła zbawienia. Dziękujemy Ci, Maryjo, za to, że zachowywałaś w swoim sercu to przedziwne działanie Bożej Opatrzności, dziękujemy Ci za Twoje czuwanie-adorację przy Jezusie. Ucz,nas, Maryjo, być z Jezusem i nieść Jezusa.

4. Ofiarowanie Jezusa

Maryja w swoich ramionach tuli Jezusa. Zanosi pierworodnego Syna do świątyni, aby ofiarować Go Ojcu. Dziękujemy Ci za to, że w prostocie serca zaniosłaś Zbawiciela do świątyni, że od razu ofiarowałaś Jezusa nie tylko Ojcu, ale i tym, którzy w świątyni przebywali, zwłaszcza Symeonowi i Annie. Oni zaś dają świadectwo obfitości życia, bo dzięki obecności i służbie Bogu dzielą się tym życiem bezinteresownie, oczekując tylko chwały samego Boga.

Dziękujemy Ci, Maryjo, za to, że uczysz nas ofiarowania - nie zatrzymywania Jezusa dla siebie; dziękujemy Ci, Maryjo, za to, że nieustannie niesiesz Jezusa, abyśmy mając życie od Niego, dalej ze szczodrością przekazywali Jezusa tym, którzy jeszcze wyczekują pociechy i tym, którzy już niczego nie oczekują od Boga.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

Św. Łukasz mówi nam, że znalazłaś łaskę u Pana. W Twojej wędrówce wiary Bóg nie oszczędził Ci trudnych chwil ciemności wiary. Taką próbą było dla Ciebie zdarzenie zagubienia się Jezusa.

Dziękujemy Ci, Maryjo, że swoją pokorą uczyłaś Jezusa posłuszeństwa. Dziękujemy Ci za Twe zwykłe nazaretańskie życie, gdzie byłaś dla Jezusa i swoich bliskich bardziej świadkiem niż nauczycielką. Dziękujemy Ci, Maryjo, że uczysz nas przemierzać ewangelizacyjne drogi Kościoła we wszystkich okolicznościach życia.


S. Bogumiła Pistelok RMI, PDM Warszawa