Spis treści

Niedziela, 22 października - tajemnice chwalebne

Wydarzenia opisywane przez tajemnice chwalebne stały się na początku historii Kościoła siłą mobilizującą do dzielenia się z innymi prawdą o Chrystusie zwyciężającym śmierć. Misjonarze wszystkich wieków niosą tę prawdę o Zmartwychwstałym. Pragną pomóc zagubionym i nieznającym miłującego Boga odnaleźć Go i pokochać.

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Niewiasty przy pustym grobie, apostołowie Piotr i Jan, uczniowie idący do Emaus… Wszyscy oni spotkali się z prawdą, że Jezus Chrystus pokonał śmierć, że to, co zapowiadał ich Mistrz, stało się naprawdę. Nie trzeba bać się już śmierci, nie trzeba lękać się przyszłości. Kto żyje na ziemi z Bogiem, może z nadzieją spoglądać w wieczność. Osoby, które doświadczyły spotkania ze Zmartwychwstałym, czuły wielką potrzebę, by tej prawdy nie zatrzymywać tylko dla siebie, ale zanieść ją do bliźnich. Radość tej prawdy mobilizowała ich, by przemierzać kolejne kilometry, pokonywać trudności i niebezpieczeństwa. Wyzbyli się strachu.

Poczujmy w sobie to pragnienie pójścia do świata, do ludzi, by przekazać im tę prawdę – Chrystus pokonał śmierć. Odtąd nie musisz się już bać.

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Chrystus wstępując do nieba, pozostawia uczniów z zadaniem, by szli do świata, głosili Ewangelię i udzielali chrztu świętego. Złożył im obietnicę, że nie będą sami. Zawsze będzie z nimi. Paradoks – odszedł, by pozostać...

Misjonarze odchodzą od rodziny, przyjaciół, Ojczyzny, by mieć jeszcze większą rodzinę, jeszcze więcej przyjaciół, poznać nowe ojczyzny. I pozostają w sercu Kościoła. Gotowi oddać dla Chrystusa swoją młodość, siły, zdrowie, a nawet życie. Już się nie lękają, gdyż nigdy nie są sami.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Pocieszyciel umocnił zebrany w Wieczerniku Kościół, który napełniony darami, wyrusza do ludzi, przemawia językami, głosi Ewangelię, udziela sakramentów, uczy kochać do końca i przebaczać nieprzyjaciołom. Staje się zalążkiem nowej rzeczywistości, która zmienia oblicze świata.

Świat dziś znów potrzebuje tej Bożej rzeczywistości, tego świadectwa miłości, która się nie kończy, prawdy, która się nie zmienia, dobra, które nie jest interesowne… i ludzi, którzy tymi wartościami będą żyli, którzy są gotowi pozostawić wszystko i pójść dla Chrystusa na koniec świata lub do współmałżonka, dziecka, przyjaciela, współpracownika, sąsiada, aby o miłującym Bogu opowiedzieć.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Ta, która powiedziała fiat, która nie przestraszyła się mieczy boleści, która stanęła pod krzyżem i modliła się w Wieczerniku, zostaje wzięta z ciałem i duszą do nieba. To nagroda i zarazem konsekwencja jej życia, wyborów, modlitwy i wypełniania woli Bożej.

Czujący w sercu powołanie, by pójść za Chrystusem i zanieść Go innym, jakże często próbują uciec, schować się przed głosem powołującego Boga. Starają się zagłuszyć tym światem głos z wieczności. Prośmy Maryję, która pokazała, że człowiek może przejść przez czas do wieczności szczęśliwej, by wyprosiła powołanym siłę i odwagę, by pozytywnie odpowiedzieli na Boże zaproszenie do stawania się świadkiem wiary w tym świecie.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową Nieba i Ziemi

Maryja, Matka Kościoła, wyniesiona do godności Królowej, wciąż jest tak bliska człowiekowi. Tak często objawiająca się prostym ludziom, przypomina wszystkim, także tym wielkim tego świata, o miłującym nas Synu – Jezusie Chrystusie, o sile modlitwy, o pokucie za grzechy, o miłości i przebaczeniu.

Misjonarze, którzy opuszczają bezpieczne i poukładane życie, stają się dla tych, do których zostają posłani, świadkami, że z miłości do Boga i człowieka można żyć ubogo, można narażać się na niebezpieczne choroby, na ataki terrorystyczne i czuć się szczęśliwym. Czuć się spełnionym, że w życiu zrobiło się coś ważnego i sensownego – zaniosło się Boga ludziom, którzy Go nie znali albo już o Nim zapomnieli.

Zakończenie

Przesuwając paciorki różańca i rozważając kolejne tajemnice, uświadamiamy sobie, że gdyby przed laty ktoś nie odpowiedział pozytywnie na Boże wezwanie, by zostać misjonarzem, dziś by nas tu nie było. Dziękując za „Fiat” naszych poprzedników, módlmy się gorliwie, by nie zabrakło świadków wiary i miłości, którzy sprawią, że i w przyszłości będą zanoszone modlitwy dziękczynne za wiarę poprzednich pokoleń.

ks. Piotr Dobek

Poniedziałek, 23 października - tajemnice radosne

Rozważywszy tajemnice radosne różańca, „idźmy i głośmy” Chrystusa w swoim środowisku: w rodzinie, w szkole, wśród znajomych i przyjaciół. O dar odwagi do wypełnienia tego zadania prośmy Boga przez Maryję, polecając Jej misyjne dzieła Kościoła.

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Maryja spotyka Anioła, który jest posłańcem samego Boga. On przynosi wiadomość, że została wybrana na Matkę Zbawiciela. Maryja pokornie przyjmuje Boży plan, zgadzając się z wolą Boga.

A jakie zadanie ma dla mnie Bóg? Posyła anioły: rodziców, kolegów, przyjaciół, a może misjonarzy? Może zaprasza mnie do zaangażowania się w misyjne dzieła Kościoła?

Maryjo, pomóż mi z radością przyjmować, rozpoznawać i wypełniać wolę Boga.

2. Nawiedzenie świętej Elżbiety

Maryja podąża do krewnej Elżbiety, która oczekuje dziecka. Dzieli się z nią swoją radością i dzieli jej radość. Przychodzi również po to, by pomagać, by służyć.

A ja, czy dostrzegam potrzeby innych? Czy potrafię z pokorą służyć bliskim, rodzicom, kolegom, braciom z krajów misyjnych?

Maryjo, pomóż mi z radością nieść pomoc będącym w potrzebie.

3. Narodzenie Pana Jezusa

Jezus urodził się w stajence, bo nie było dla Niego miejsca w gospodzie. Ta uboga stajenka była jednak otwarta dla wszystkich. Każdy mógł przyjść, by zobaczyć, uwierzyć i oddać to, co miał najlepszego, swemu Panu.

A czy moje serce jest otwarte dla Jezusa? Czy przypadkiem nie okala go mur obojętności?

Maryjo, pomóż mi przygotować miejsce dla Jezusa w moim sercu, rodzinie, szkole, parafii, świecie.

4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

Maryja z Józefem, posłuszni nakazom prawa, niosą małego Jezusa do świątyni. Dzielą się największym skarbem, jaki mają.

A ja, czy potrafię dzielić się z innymi choćby swoim czasem, nadzieją, wiarą? Czy potrafię podzielić się z tymi, którzy nie mogą się odwzajemnić?

Maryjo, pomóż mi dostrzegać tych, którzy potrzebują dobrego słowa, wsparcia, życzliwości.

5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni

Maryja i Józef z trwogą i niepokojem szukają dwunastoletniego Jezusa. Po trzech dniach odnajdują Go w świątyni. Doznają wielkiej radości, gdy odnajdują największy skarb, jaki Bóg im ofiarował.

A ja, czego pragnę? Czego szukam? Co jest moim szczęściem? Co celem życia? Czy Jezus?

Maryjo, proszę, naucz mnie pragnąć tego, co ważne, pomóż odnaleźć Jezusa, by nieść Go innym aż po krańce ziemi.

Samuela, katechetka

Wtorek, 24 października - tajemnice bolesne

Rozważając tajemnice bolesne różańca świętego, otoczmy naszą modlitwą kapłanów, misjonarzy i tych wszystkich, którzy służą Kościołowi na całym świecie. Niech Maryja, nasza Matka, otacza wszystkich płaszczem swojej opieki.

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

Chryste, zostałeś sam. Najbliżsi Cię opuścili. Zachowują się tak, jakby nie chcieli mieć z tym nic wspólnego. Nie podoba nam się to, ale czy my zachowujemy się inaczej? W wielu krajach misyjnych, gdzie toczą się wojny, dzieci tracą swoich rodziców. Rodziny misjonarzy, żegnając córkę czy syna wyjeżdżających na misje, widzą ich czasem po raz ostatni. Samotność, która paraliżuje, a potrzeba tak niewiele – zaufania na wzór Maryi. Prosimy Cię, Maryjo, o dar ufności dla wszystkich, którzy idą z Twym Synem.

2. Biczowanie Pana Jezusa

Doświadczenie sądu, nocy, ciemnicy, biczowania, szyderstwa nadwątliło, Panie Jezu, Twoje siły. Po takich niesłusznych wyrokach upadają także misjonarze, gdy wyczerpane ciało odmawia posłuszeństwa. Pamiętajmy o wszystkich misjonarzach słabych, chorych, tracących nadzieję – módlmy się, aby nabrali nowych sił i odwagi, by głosić Chrystusa.

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

Ciernie, które boleśnie przeszywają Twoją głowę. To fizyczny ogromny ból, ale jak często podobny ból zadają ludzie słowami. Nie chodzi tylko o to, by tę tajemnicę rozważać, ale mamy się ciągle na nowo uczyć, jak podejmować solidarnie z drugim człowiekiem jego życiowy trud. W przeciwnym razie zagubimy sens chrześcijaństwa. Maryjo, daj siłę misjonarzom, by potrafili pomagać cierpiącym i nie znającym miłości Boga.

4. Droga krzyżowa Pana Jezusa

Na drodze krzyżowej, Chryste, przyjąłeś pomoc Szymona Cyrenejczyka, ponieważ w zbawieniu świata potrzebny jest udział człowieka. Dla Ciebie, Jezusie, wyruszyli misjonarze, aby głosić całemu światu zbawienie. Oni też czekają na pomoc. Powinna to być pomoc nie pod przymusem, ale z serca płynąca, z ludzkiej dobrej woli. Im bliżej Golgoty, tym cięższy krzyż. To droga cierpienia, a dla nas droga zbawienia.

5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

„Wykonało się” – plan miłości został wypełniony. Chryste, jak ciężko jest umierać w samotności, bez przyjaciół, bez rodziny – a taka często jest śmierć misjonarza, daleko od rodzinnego domu i kraju. Pamiętajmy o zmarłych misjonarzach.

Ks. Krzysztof Borecki

Środa, 25 października - tajemnice chwalebne

Tajemnice chwalebne różańca są tajemnicami świadectwa. Wyraźnie pokazują, skąd bije źródło misji i ewangelizacji. W dzisiejszej modlitwie różańcowej prośmy za tych, którzy oddają swój czas i zdolności wychowaniu do misji.

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Z głuchej ciszy grobu wybrzmiewa to jedno słowo: „Życie! …nie umarło na śmierć!” (ks. Jan Twardowski). Pan zmartwychwstał i my jesteśmy tego świadkami. Zimna skała i zamęt grzechu zostały definitywnie pokonane, a z nimi rozpacz, smutek, izolacja. Ostatnie słowo należy do życia! Wychowywać do misji to w istocie troszczyć się, aby wzrastało życie innych.

2. Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Powiedział Piłatowi: „Królestwo moje nie jest z tego świata” (J 18,36). Powiedział uczniom: „Moje Królestwo odbija się w oczach sióstr i braci, którzy są ubodzy, potrzebujący, skrzywdzeni i jeszcze Mnie nie znają”. Królestwo Jezusa to królestwo ubogich i właśnie w takim królestwie Jezus przygotował nam miejsce. Wychowywać do misji to wspierać ducha solidarności i współczucia.

3. Zesłanie Ducha Świętego

„Mieć w sobie ogień”, „mieć żar” – to cecha ludzi, którzy pozwalają się prowadzić Duchowi Świętemu. Wychowanie do misji jest możliwe, gdy wsłuchujemy się w Jego głos, gdy otwieramy się na Jego działanie, na Jego „niespodzianki”. Gdy pozwolimy towarzyszyć sobie w odkrywaniu naszego posłania, naszej cząstki w dziele misyjnym Kościoła, naszych ścieżek świadectwa. Wychowywać do misji to wsłuchać się w głos Ducha Świętego.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Towarzyszy, wspiera, jest dyskretnie obecna – zawsze tam, gdzie jest potrzebna. Wierzy, gdy innym brakuje wiary. Ufa, gdy wszystko prowadzi do rozpaczy i miłuje, jak tylko matka potrafi kochać. Wychowywać do misji to przyjmować Jej postawy, Jej zaangażowanie w sprawy misji, to zdecydowanie „być w sprawach Ojca” i Kościoła misyjnego.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi

Maryja nie żyje sama dla siebie i nie skrywa swego Syna dla siebie. Jej świętość ma wymiar posłannictwa i promieniowania. Jest cała zaangażowana, cała wsłuchana i cała dyspozycyjna. Jej świętość „nosi codzienne szaty”, a pielgrzymka wiary nie eliminowała trudnych etapów i wątpliwości. Maryja jest nam tak bliska „w niezliczonej ilości imion, w niezliczonej ilości twarzy” (S. Riabinin). Wychowywać do misji to wspierać, towarzyszyć i działać, by wzrastało Królestwo Ojca pod czułą opieką Maryi, Królowej Misji.

S. Katarzyna Murawska FMM

Czwartek, 26 października -  tajemnice światła

Rozważając tajemnice światła, chcemy zgłębić te wydarzenia biblijne, które oświetlają naszą wiarę, pozwalają nam lepiej poznać Boga i Jego pełen miłości plan zbawienia wszystkich ludzi.

1. Chrzest Jezusa w Jordanie

Gdy Jezus przyjął chrzest, usłyszał głos z nieba: „Tyś jest mój syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie” (Mk 1, 11). Nad każdym ochrzczonym Bóg pochyla się z miłością, jakby mówił: „Od teraz jesteś moim synem, moją córką, mam w Tobie upodobanie”. Tak wielu ludzi jeszcze nie usłyszało w swoim sercu tego słodkiego głosu, tych pełnych miłości słów! Wielu naszych braci i sióstr zlekceważyło wielki dar usynowienia. A Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi.

2. Cud w Kanie Galilejskiej

Jezus uległ prośbie swojej Matki i wodę przemienił w wyborne wino. Widzieli to uczniowie i umocniła się ich wiara. Inni goście weselni też pili to samo wino, ale cudu nie widzieli: żeby widzieć cud, trzeba mieć wiarę. Bóg chce, by życie każdego z nas było pełne miłości i radości, trzeba mieć jednak choć trochę wiary, by dostrzec cuda, jakie On czyni dla nas codziennie. Choć trochę wiary, choćby jak ziarnko gorczycy.

3. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

„Królestwo Boże jest wśród was” – mówi Jezus. Objaśnia jego tajemnice w przypowieściach, zachęca, tłumaczy. Czyni cuda, by zasmakować w pięknie życia, w którym króluje miłość. I wzywa nas wszystkich do porzucenia drogi pustych marzeń, bezsensownych walk, smutku i złości. W niebie jest mieszkań wiele, bo Królestwo Boże jest dla każdego. Porzućcie drogę oszustwa grzechu, a idźcie drogą prawdy i miłości – wzywa nas Jezus.

4. Przemienienie na górze Tabor

Tajemnica dostępna dla wybranych: blask Bóstwa, głos z nieba i dobro, które przepełnia serce do tego stopnia, że chciałoby się zatrzymać to na zawsze. Nie tam jednak trzeba będzie rozstawiać namioty, bo droga jeszcze daleka. Czeka jeszcze Wieczernik, Ogrójec, Kalwaria i poranek Dnia Nowego. Dopiero gdy zostaną umocnieni „Mocą z wysoka”, apostołowie będą rozstawiać namioty, już nie trzy, ale jeden i tak wielki, że pomieści wszystkich wezwanych do zbawienia.

5. Tajemnica Eucharystii

„Czyńcie to na Moją pamiątkę”. „Głosimy śmierć Twoją, Panie, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale”. I trwa po dziś dzień pamięć o wielkich dziełach Boga, o Jego miłości przebaczającej, o wezwaniu człowieka do uczestnictwa w życiu samego Boga. To zaproszenie otwarte jest dla każdego człowieka.

ks. Bogdan Michalski

Piątek, 27 października - tajemnice bolesne

Moja Mama jest Królową! Dziękuję za dar Maryi w moim życiu i za wszystko, co dla mnie czyni. To Ona daje nam różaniec jako ratunek dla zagubionego świata. Bł. ks. Ignacy Kłopotowski pisał: „Każdego dnia, kiedy odmawiam różaniec, przypominam sobie historię miłości Boga do mnie i staję się ponownie uczestnikiem tamtych wydarzeń”.

Chwytamy więc różańce w dłonie i z ufnością prosimy Cię, Jezu, przez wstawiennictwo Maryi, naszej Matki i Królowej, o Twoje prowadzenie podczas tej modlitwy. Ty sam prowadź nasze słowa i myśli. Udzielaj nam obficie swego Ducha Świętego – by to On w nas się modlił. Uzdalniaj nas do tego, byśmy stawali się coraz bardziej dla świata. Prosimy Cię też o rychłą kanonizację bł. Pawła Manny, założyciela Papieskiej Unii Misyjnej.

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

„[Jezus] udał się na Górę Oliwną (…) i modlił się tymi słowami: «Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!»” (Łk 22, 39.42).

Przez Niepokalane Serce Maryi uwielbiam Cię, Jezu, Światłości świata, mój Panie i Zbawco, w tajemnicy Twojej modlitwy w Ogrójcu i dziękuję za Twoją obecność i działanie w moim życiu. Szukam Twojego miłującego spojrzenia i zanurzam w Twojej Przenajdroższej Krwi siebie i wszystkich członków Papieskiej Unii Misyjnej.

Zawierzam nas także Maryi i z ufnością proszę, byśmy rozbudzali w ludzie Bożym poczucie odpowiedzialności za powszechną misję Kościoła.

2. Biczowanie Pana Jezusa

„Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować” (J 19, 1).

Przez Niepokalane Serce Maryi uwielbiam Cię, Jezu, Światłości świata, mój Panie i Zbawco, w tajemnicy Twojego biczowania i dziękuję za Twoją obecność i działanie w moim życiu. Szukam Twojego miłującego spojrzenia i zanurzam w Twojej Przenajdroższej Krwi siebie i wszystkich członków Papieskiej Unii Misyjnej.

Zawierzam nas także Maryi i z ufnością proszę, byśmy troszczyli się o formację misyjną kapłanów, osób konsekrowanych, alumnów i animatorów świeckich.

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

„Jezus wyszedł na zewnątrz w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: «Oto Człowiek»” (J 19, 5).

Przez Niepokalane Serce Maryi uwielbiam Cię, Jezu, Światłości świata, mój Panie i Zbawco, w tajemnicy Twojego ukoronowania cierniem i dziękuję za Twoją obecność i działanie w moim życiu. Szukam Twojego miłującego spojrzenia i zanurzam w Twojej Przenajdroższej Krwi siebie i wszystkich członków Papieskiej Unii Misyjnej.

Zawierzam nas także Maryi i z ufnością proszę, byśmy ofiarowywali w intencjach misyjnych swoje modlitwy i cierpienia.

4. Droga krzyżowa Pana Jezusa

„Wtedy wydał [Jezusa] im, aby Go ukrzyżowano” (J 19, 16).

Przez Niepokalane Serce Maryi uwielbiam Cię, Jezu, Światłości świata, mój Panie i Zbawco, w tajemnicy Twojej drogi krzyżowej i dziękuję za Twoją obecność i działanie w moim życiu. Szukam Twojego miłującego spojrzenia i zanurzam w Twojej Przenajdroższej Krwi siebie i wszystkich członków Papieskiej Unii Misyjnej.

Zawierzam nas także Maryi i z ufnością proszę, byśmy coraz bardziej uświadamiali sobie, że „każdy wierny jest powołany do świętości i do działalności misyjnej” (RMis 90).

5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

„Była godzina trzecia, gdy Go ukrzyżowali” (Mk 15, 25).

Przez Niepokalane Serce Maryi uwielbiam Cię, Jezu, Światłości świata, mój Panie i Zbawco, w tajemnicy Twojej śmierci na krzyżu i dziękuję za Twoją obecność i działanie w moim życiu. Szukam Twojego miłującego spojrzenia i zanurzam w Twojej Przenajdroższej Krwi siebie i wszystkich członków Papieskiej Unii Misyjnej.

Zawierzam nas także Maryi i z ufnością proszę, byśmy całym sercem przylgnęli do Chrystusa i nieśli Go w najdalsze zakątki świata.

Na koniec chcemy przywołać słowa homilii o Dziewicy Matce św. Bernarda z Clairvaux: „Jeśli podniosą się wiatry pokus, jeśli zderzysz się z rafami pokusy, patrz na gwiazdę, wzywaj Maryi. Jeśli w okręt twej duszy uderzą gwałtownie gniew, chciwość lub nieczystość, patrz na Maryję. Jeśli przerażony pamięcią o swoich grzechach, zawstydzony brzydotą twego sumienia, zlękniony na myśl o sądzie zaczynasz się pogrążać w bezdenną otchłań smutku lub w przepaść rozpaczy, pomyśl o Maryi. W niebezpieczeństwach, trwogach, wątpliwościach myśl o Maryi, wzywaj Maryi”.

S. Wioletta Ostrowska CSL

Sobota, 27 października - tajemnice radosne

Bądź uwielbiony, Panie Jezu, którego wychwalają moje usta i pragnie Ciebie moje serce. Przychodzimy do Ciebie, aby nabierać sił do głoszenia Ewangelii. Niech medytacja nad żywym Słowem przyniesie nam zapał i odwagę w dawaniu świadectwa.

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Dotyk Archanioła Gabriela zmienia życie pokornej kobiety z Nazaretu. Staje się ona twarzą Ewangelii, która dopiero ma przyjść na świat. Czy to trudne lub nieosiągalne? Zobacz, jak wielu wspaniałych ludzi postawił przed tobą Bóg. Zanim przeczytałaś Ewangelię, zanim wyuczyłeś się prawd wiary, pierwszymi zwiastunami Dobrej Nowiny byli twoi bliscy.

Módlmy się za młodych ludzi, aby odważnie przyjmowali Boże plany.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

W tej tajemnicy, którą możemy nazwać „Drogą wiary”, kontemplujemy zapał misyjny osoby, która doświadczyła spotkania z Jezusem i chce Go nieść dalej. Święta Elżbieta obrazuje tych ludzi, którzy czekają, a my możemy przyjść im z pomocą. Posługa wolontariusza misyjnego to nieustanna gotowość, aby dzielić się czasem, zdolnościami i ofiarować swoje ręce do pracy.

Módlmy się za młodych ludzi, aby odczuli miłość Boga i odkryli swoje powołanie do służby bliźnim.

3. Narodzenie Jezusa

Przyjście na świat człowieka powinno być zawsze najwznioślejszym i najradośniejszym wydarzeniem. Doskonale wiemy, że nie zawsze tak jest. Przyjście na świat Jezusa powinno być radością dla wszystkich ludzi. Dlaczego? Bo widzimy, że Bóg kocha każdego i chce być blisko nas. Młodość to czas, kiedy ludzie szczególnie chcą kochać i być kochani, akceptowani i doceniani.

Módlmy się za wszystkich młodych zagubionych i odczuwających brak miłości. Niech w nowo narodzonym Jezusie zobaczą siebie i poczują się dziećmi Boga.

4. Ofiarowanie Jezusa w świątyni

Przedstawienie dziecka i nadanie mu imienia to szczególne wydarzenie. Dla nas, ludzi wiary, to uświadomienie sobie, że Bóg zna nas po imieniu. Jestem przez Niego zaplanowany i chciany, On – Stwórca – zaprasza mnie do świątyni, czyli w przestrzeń świętości i życia nadprzyrodzonego. Ofiarowanie to zarazem przyjęcie Jezusa jako światła na mojej drodze życia.

Módlmy się za młodzież, szczególnie wolontariuszy misyjnych, aby byli odblaskiem jasności i prawdy Boga.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

Pan Jezus nie zagubił się specjalnie lub na złość rodzicom. Razem z Jego rodzicami odnajdujemy Go czytającego i rozważającego słowa Boże. W tej tajemnicy widzimy jedność Świętej Rodziny z Nazaretu, ponieważ wszyscy razem są w sprawach Bożych, każdy według swoich możliwości i drogi powołania.

Módlmy się za młodych kontestujących Kościół, aby dzięki modlitwie i świadectwu swoich najbliższych doszli do przekonania, że pełnia wiary jest w Jezusie.

Dziękujemy Ci, Panie Jezu, że zaprosiłeś nas na drogę różańcowej szkoły modlitwy. Dziękujemy, że mogliśmy się uczyć od Ciebie i Twojej Matki, co znaczy przeżywać młodość życia w duchu służby i zasłuchania w Twoje delikatne podpowiedzi.

Ks. Maciej Będziński