Pomnij, o najdobrotliwsza Panno Maryjo, iż od wieków nie słyszano, aby kto, uciekając się do Ciebie, Twojej pomocy wzywając, Ciebie o przyczynę prosząc, miał być przez Ciebie opuszczony.
Tą nadzieją ożywiony, uciekam się do Ciebie, o Maryjo, Panno nad pannami i Matko Jezusa Chrystusa; przystępuję do Ciebie, biegnę do Ciebie, stawam przed Tobą, jako grzeszny człowiek, drżąc i wzdychając: o Pani świata, racz nie gardzić moimi prośbami, o Matko Słowa Przedwiecznego, racz wysłuchać mnie nędznego, który do Ciebie z tego padołu płaczu o pomoc wołam.
Bądź mi pomocą we wszystkich moich potrzebach teraz i zawsze, a osobliwie w godzinę śmierci; o łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo.

Ułożona w XII w. przez św. Bernarda, jak informuje Mszalik "Ciebie Boga chwalimy", 1939 r. Nadesłała Joanna Kociszewska

______________________________________

Masz starą modlitwę do Matki Bożej? Jakiś obrazek, modlitewnik babci? Może jest to modlitwa twojej wspólnoty, grupy modlitewnej, zakonu? Przyślij ją na adres liturgia@wiara.pl zaznaczając w temacie "Maryjny modlitewnik".