Eucharystia jest zawsze tym miejscem, tą rzeczywistością, w ramach której Bóg najpełniej wchodzi w moje życie i historię świata. Bardzo mocno akcentuje to dzisiejsza kolekta. Nie wiem, nie żyłem w innych czasach, ale według mnie właśnie dziś należy z wiarą wypowiadać powyższe słowa. Ataki na Ojca Świętego, Kościół (oddzielając od nich słuszny gniew wobec widocznego zła) wciąż nabierają mocy. I właśnie dziś ten sam Kościół, pełen grzechu i brudu ludzkiej niedoskonałości, jest uświęcany przez swojego Założyciela, samego Boga. Wiele słyszałem o sporach pomiędzy hierarchią i charyzmatem, ale dziś liturgia Kościoła nie rozgranicza tych sfer. Właśnie w uroczystość Zesłania Ducha Świętego Kościół jest uświęcany. Właśnie dziś modlimy się o ponowienie cudów w sercach wiernych. Hierarchia i charyzmat, niczym prawa i lewa strona Ciała (obie tak samo ważne), którego Głową jest Jezus Chrystus. I chyba nigdy dotąd, żadna inna kolekta nie była tak odważna jak ta, która modlimy się dziś. Tylko czy te słowa staną się ciałem? Cuda się zdarzają...