Szczęśliwi wszyscy, co ufają Panu.

Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu
słodko jest Go wychwalać.
Pan buduje Jeruzalem,
gromadzi rozproszonych z Izraela.

On leczy złamanych na duchu
i przewiązuje im rany.
On liczy wszystkie gwiazdy
i każdej nadaje imię.

Nasz Pan jest wielki i potężny,
a Jego mądrość niewypowiedziana.
Pan dźwiga pokornych,
karki grzeszników zgina do ziemi.

Szczęśliwy człowiek, który Tobie ufa, Boże

My, ludzie XX wieku, często się stroszymy. Próbujemy zaprząc Cię w nasze sprawy. A kiedy nie robisz po naszej myśli, miewamy pretensje. Psalmista mówi, że dobrze jest człowiekowi, który Ciebie chwali. Tak. Ty przecież nawet nieproszony stajesz w naszej obronie. W obronie przed nami samymi.

Jesteś nam pociechą w chwilach smutku. Leczysz rany, które zadali nam inni, ale i które zadaliśmy sobie z własnej głupoty sami. Bo jesteś potężny. I znając wszystko, potrafisz także dobrze rozeznać się w naszych niepojętych w swojej głupocie sprawach.

Dziękuję Ci, że jesteś wielki potężny i mądry. Dziękuję CI, że dostrzegasz maluczkich i dźwigasz pokornych. I dziękuje, ze kiedy unoszę się pychą, potrafisz pokazać mi, gdzie moje miejsce.