W naczyniu z kruchej gliny my, ludzie, niesiemy Najświętszego.

Ale kiedy Ty, o Duchu Święty, mieszkasz w człowieku, to mieszkasz w tym, co nieskończenie niskie. Ty, Duchu świętości, mieszkasz w nieczystości i brudzie; Ty, Duchu mądrości, mieszkasz w głupocie; Ty, Duchu prawdy, mieszkasz w kłamstwie!

O, zamieszkaj w nas na stałe!

Ty, który nie szukasz wygód przyjemnego mieszkania, bo na próżno byś takiego szukał, Ty, który stwarzasz wszystko i odradzasz, i sam przygotowujesz sobie mieszkanie, o, zamieszkaj w nas na stałe!

Obyś pewnego dnia upodobał sobie w tym mieszkaniu, które sam sobie przygotowałeś w nieczystościach, złości i kłamstwie mojego serca.

(Tekst pochodzi z: Yves Congar, Wierzę w Ducha Świętego, Warszawa 1996, T. III, s. 182)