Nie jestem sam

Oto nadchodzi godzina, a nawet już nadeszła, że się rozproszycie każdy w swoją stronę, a Mnie zostawicie samego. Ale Ja nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną J16

Mimo, iż żyjemy pośród ludzi, nie obce nam jest poczucie samotności. I to niezależnie od stanu, w którym jesteśmy. Można być samotnym w małżeństwie, w rodzinie, w tłumie ludzi. Może wówczas ta samotność jest jeszcze trudniejsza, niż tych, którzy świadomie ją wybrali? Dopiero samotność wypełniona obecnością Boga nadaje jej sens.

Ubolewanie nad swoją sytuacją, nad opuszczeniem, zranieniem, odrzuceniem tylko pogrąża człowieka w samotności. Zauważenie, że Bóg jest przy mnie, nie opuszcza, nawet, gdy zrobią to najbliżsi, pozwala wchodzić z Nim w żywszą i pełniejszą relację. To od człowieka, jego wiary i woli zależy, na ile wypełni swoją samotność Bogiem.