29.03.2012

Nie zazna śmierci

Troszcząc się o poprawę doczesnego życia, zapominamy o tym, że stanowi ono jedynie ułamek naszego istnienia.

Jezus powiedział do Żydów: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki”.

Żyjąc niemalże dwa tysiące lat od wypowiedzenia tych słów rozumiemy je o wiele lepiej niż Żydzi, do których wówczas Jezus je skierował. Wiemy, że chodzi o prawdziwe, pełne szczęścia istnienie w wieczności, a nie o życie na tym świecie. Być może dziwimy się reakcjom jakie wywołały. Jednakże czy - rozumiejąc je - mimo wszystko także ich nie odrzucamy, tak jak ówcześni słuchacze?

Dzieje się tak wówczas, kiedy troszcząc się ze wszystkich sił o poprawę naszego doczesnego życia, zapominamy o tym, że stanowi ono jedynie mikroskopijny ułamek naszego istnienia. Zapominamy, że nie ten "nie zazna śmierci", kto najlepiej urządzi się w życiu, najwięcej zgromadzi, zdobędzie największą wiedzę, czy zapewni sobie opiekę najlepszych lekarzy - ale ten, kto zachowa naukę Chrystusa.

Odpowiadam na Słowo

Panie! Naucz mnie zachowywania właściwych proporcji w troszczeniu się o życie doczesne i wieczne.

Co mówi Duch

Szczególny charakter godności ludzkiej polega na powołaniu człowieka do łączności z Bogiem. Człowiek jest zaproszony do rozmowy z Bogiem już od chwili narodzin: istnieje on bowiem tylko dlatego, że stworzony przez Boga z miłości jest zawsze z miłości zachowywany, i nie żyje w pełnej zgodności z prawdą, jeżeli w sposób wolny nie uzna tej miłości i nie odda się Stworzycielowi. Wielu z naszych współczesnych nie dostrzega jednak tego głębokiego i żywotnego połączenia z Bogiem albo jawnie je odrzuca, tak że ateizm należy zaliczyć do najpoważniejszych zjawisk naszych czasów. GS 19