Nie jesteśmy tu sami. Przebywamy wśród tych, którzy cisną się wokół Jezusa, wśród uczniów i apostołów. To „wielkie mnóstwo ludu” chce tego, co my – przebywać w obecności Boga. Wszyscy zostaliśmy wezwani po imieniu. Możemy zobaczyć w innych uczniów Jezusa, ale i sami możemy być jako tacy rozpoznani. Możemy chwalić Boga za cuda zdziałane w tych wszystkich ludziach wokół. Możemy ufnie powierzyć się ich modlitwie.

Św. Paweł nazywa nas „współobywatelami świętych i domownikami Boga” – w wierze jesteśmy u siebie, wśród swoich.