• renata155
    31.07.2012 22:45
    renata155
    no cóż przestaje być przykre gdy Bóg staje na miejscu pierwszym..nie przeszkadza też samotność pośród ludzi..gdy Bóg staje na miejscu pierwszym//jedyna samotność jaka może zaboleć,to ta bez Niego..wtedy nie ma nawet sensu ,próbować ją czymkolwiek zalepić ;)..trzeba przyjąć..i czekać ;)
    Zbyt duże przywiązanie do świata,i pragnienie Boga-niestety tego się nie da połączyć..i stad ten ból ;)..ale na szczęście ON nas od tego uwalnia..czy raczej,Uwalnia nas od siebie samych z naszej małostkowości ;)
  • Janusz_M
    01.08.2012 00:08
    Janusz_M
    Życie bywa okrutne. W niewielkim przedziale czasowym wszystko potrafi się zawalić. Dobrze, gdyby na fakcie utraty dotychczasowej treści życia można byłoby postawić kropkę i próbować coś od nowa.

    Ooo, nie tak łatwo. Niemal każdego dnia konsekwencje życiowego krachu boleśnie o sobie przypominają.

    Nawet nie ma komu się wyżalić. Kogo to obchodzi?

    A jednak jest Ktoś zainteresowany moim losem. Przez cały czas obecny. Do pewnego okresu wstecz, ustawiony w pewnym wycinku mojego codziennego życia. Dziś, jedyny, niezawodny, zawsze wierny Przyjaciel, który z wyciągniętą ręką oczekuje wzajemności.

    Powierzam Mu całego siebie z wiarą i nadzieją na ozdrowieńcze działanie Miłości.

    Boże! Bądź mym wybawieniem.
  • Estera
    01.08.2012 10:46

    Dzisiaj czytamy o Królestwie niebieskim, które jest skarbem ukrytym w roli, a także porównane jest do perły i to drogocennej. Można to połączyć i myślę ,że będzie to słuszne połączenie z czytaniem pierwszym z Księgi proroka Jeremiasza:



    "Wtedy oni się zwrócą ku tobie, ty się jednak nie będziesz ku nim zwracał. Uczynię z ciebie dla tego narodu niezdobyty mur ze spiżu. Będą walczyć z tobą, lecz cię nie zwyciężą, bo jestem z tobą, by cię wspomagać i uwolnić, mówi Pan. Wybawię cię z rąk złoczyńców i uwolnię cię z mocy gwałtowników”.

    Jr 15,10.16-21

     

    Jak więc  wybrać , by ujść z życiem ?  Jeremiasz miał ogromny dylemat, jak każdy chyba prorok rozrywany pomiędzy tym ,co ze świata, a tym co  pokazuje mu Bóg, a co "najgorsze" powinien wypełnić  pragnienia  Boga.

     

     

    Zatrzymując się już przy  skarbie i perle  też nie wygląda to zdobywanie tak  rajsko , gdyż osoby te  oddały wszystko , tak czy inaczej  ze swego życia,  by kupić ziemię na ktorej znalezł skarb, względnie jak to uczynił już kupiec, po długich wędrówkach i poszukiwaniach, odnalazł tą jedyną , drogocenną perłę  dla której oddał wszystko, co  posiadł , by  stała się jego skarbem.

     

    No właśnie bardzo to skomplikowane  dla tych, którzy chcą kupić Królestwo niebieskie !

     

     

     

     



     

  • ann20
    02.08.2012 10:00

    Trochę bym się nie zgodziła z tym zdaniem: "Nie mówię, że jestem podobny do Jeremiasza. To byłaby zarozumiałość." Dlaczego to byłaby zarozumiałość? Kojarzy mi się ta wypowiedź z patrzeniem na Biblię jako coś, czego nawet lepiej nie dotykać, bo jesteśmy niegodni. To prawda, że jesteśmy niegodni, ale Słowo Boże jest żywe. Każdego dnia Bóg mówi do mnie w Swoim Słowie. Kiedy medytuję, staram się odnaleźć siebie w danej sytuacji. Raz czuję się jak Piotr, który się zaparł Jezusa (por. Mt 26,74), raz jak Piotr, którego Jezus chwali (por. Mt 16,16-17). Nie bójmy się dotykać Słowa Bożego! Usłyszałam kiedyś na rekolekcjach: "Wiele historii z Biblii jest o tobie". Znajdujmy tam swoje historie, swoje odczucia. Pismo Święte jest księgą, która każdego dnia zapełnia się dla nas na nowo. Dla nas. Dla mnie osobiście. A nie jest to tekst, który wypada tylko z daleka oglądać. Tak, dziś jestem podobna do Jeremiasza: "Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą i radością serca mego" (Jr 15,16a).

    • kratka
      02.08.2012 12:06
      Myślę, że w Refleksji jest właśnie o tym.. przynajmniej tak rozumiem sens tekstu Autora..że Biblia to Żywe Słowo, w którym odnajdujemy siebie w określonych okolicznościach. Ktoś może dziś dostrzec w sobie podobieństwo do Jeremiasza (jak właśnie piszesz w komentarzu!) a ktoś widzi w danej chwili swą małość i duma z podobieństwa do proroka byłaby chełpieniem się.
      Dziękuję Autorowi Refleksji za teksty, które mi pomagają w SŁOWIE na dziś spotkać samą siebie w aktualnej sytuacji.
      • ann20
        02.08.2012 14:51

        Wszystkim pomagają i po to są. Po to są również komentarze, żeby przedstawiać swój własny punkt widzenia, bo ile jest ludzi, tyle odczuć przy zetknięciu z Bożym Słowem. I dlatego właśnie moje komentarze nie są krytyką osoby, ale polemiką z jakąś konkretną wypowiedzią.

        Nie zawsze odkrycie swojego podobieństwa do postaci z Pisma Świętego jest dumą. Jeremiasz to człowiek z krwi i kości, raz wysławia Boga, a raz żałuje tego, że żyje. Czy wtedy, kiedy czuję się jak Jeremiasz: "Po co wyszedłem z łona matki? Czy żeby oglądać nędzę i utrapienie i dokonać dni moich wśród hańby?" (Jr 20,18), czy wtedy mam być dumna: o, jestem podobna do proroka! Nie! Wtedy mówię sobie, że już ktoś tak czuł, ale był z Bogiem, Bogu to wypowiedział i Bóg go wybawił. Jeżeli piszę, że nie powinniśmy się bać odnajdować swojej historii w Biblii i nie powinniśmy uważać za zarozumiałość tego, że czujemy się jak Jeremiasz, Eliasz, Piotr, to nie znaczy, że mamy się chełpić taką czy inną postacią, ale że (przytoczę Twoje słowa:) "Biblia to Żywe Słowo, w którym odnajdujemy siebie w określonych okolicznościach". Tak, właśnie o to mi chodzi, nie dla własnej pychy to robię i nie po to, żeby mówić, że jestem podobna do proroka, ale że dzisiaj tutaj odnajduję się w jego słowach. I to nie jest wcale zarozumiałość.

        Ale: "ktoś widzi w danej chwili swą małość i duma z podobieństwa do proroka byłaby chełpieniem się" - nie rozumiem Twoich słów. Przecież ja nie mówię, że kiedy czuję się jak Jeremiasz, to jestem równa Jeremiaszowi. Bóg wybrał Jeremiasza na proroka. Ale po to w Piśmie Świętym tyle sytuacji i odczuć, żebyśmy wiedzieli, że z naszym życiem nie jesteśmy sami. Dawid też czuł swoją małość w Psalmie 51. Czy jeżeli modlę się tym psalmem, bo czuję się podobna to Dawida, to jest chełpienie się? Chyba, że chełpiłabym się swoją małością i wtedy będę czuła się podobna do Pawła: "Jeżeli już trzeba się chlubić, będę się chlubił z moich słabości" (2 Kor 11,30).

        Oczywiście, że nie w każdym fragmencie odnajduję siebie, dlatego właśnie z tego samego czytania ja zacytowałam inny fragment z Jeremiasza niż Autor. Bo tak dzisiaj się czuję, a może jutro będę czuć się: "Biada mi matko moja, żeś mnie porodziła". Nie wiem.

        Napisałam ten komentarz nie po to, żeby kogoś krytykować, ale żeby wyrazić to, co myślę, jak to odbieram i żeby zwrócić czyjąś uwagę na to, żeby nie starać się być za bardzo poprawnym - 'no bo to nie wypada mówić, że jestem podobna do proroka'! Chciałam pokazać, że nie trzeba się bać wyrażać siebie i być szczerym (oczywiście z mądrością). Bo ja tak to odebrałam, że Autor nie chciał powiedzieć, że jest podobny do proroka, bo to by była zarozumiałość, chociaż tak się czuł (no bo w końcu o tym pisał). Ja tego tak nie uważam i wyraziłam swoją opinię. Może to był drobiazg, ale skoro wzbudził Twój sprzeciw, to znaczy, że dobrze, że zwróciłam na niego uwagę.

Dyskusja zakończona.
Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg
« » Marzec 2024
N P W Ś C P S
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6
Pobieranie... Pobieranie...