Po kilku nadzwyczaj przykrych doświadczeniach ze spowiednikami,spowiadam się tylko przed Panem Bogiem.

Coś w tym wszystkim jest nie tak, ponieważ faktycznie wszyscy nerwicowcy latają wkoło do spowiedzi często i mają poczucie winy większe aniżeli ich oprawcy. Nerwica tak działa, że popycha do spowiedzi nawet co 2 tygodnie, stąd psycholodzy się do tego wtrącili. Jedno z drugim ma powiązanie.

Jestem świadomy, że nieraz spotkamy spowiednika który jest sędzią i to przykre. Ale sakrament spowiedzi jest pięknym czasem spotykanie Boga miłosierdzia. Może wyznanie przed Bogiem jest łatwiejsze ale poprawa jest trudniejsza. Ponieważ przed Bogiem mogę powiedzieć dużo i kto to zobaczy. Nic mnie nie motywuje (taki stan rzeczy nie dotyczy wszystkich). kiedy spotkamy dobrego spowiednika - a jest ich wielu, możemy pięknie się rozwijać w wierze, nadziei i miłości.

Polecam przed każdą spowiedzią pomodlić się krótko za księdza, który będzie słuchał naszej spowiedzi.

Zachodnia cywilizacja głównie przy pomocy armii psychologów i medialnych inżynierów społecznych dokonuje zastępczego świeckiego „rozgrzeszenia”. Wmówiono społeczeństwom i niestety także wierzącym, że są bez winy.

Ja wierzę, że Pan Bóg jest nieskończenie miłosierny. Ja wierzę, że Pan Bóg nie stworzył niczego, co było by złe, a wszystko co złe, dzięki miłosierdziu bożemu zawsze może stać się dobrym. Ja czytam ewangelię świętą i rozumiem, że jeśli Syn Boży, a nasz Pan Jezus Chrystus mówi do swoich uczniów, a tym samym mówi przez ewangelię także i do nas dzisiaj żyjących „Wieczorem owego pierwszego dnia... przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł (do apostołów): »Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane«” (J 20,19.22-23), to wiem, że Pan Bóg poprzez syna swojego a Pana i Brata naszego Jezusa Chrystusa, powołał nas wszystkich (a nie tylko księży), do czynienia/rozpowszechniania swojego miłosierdzia, właśnie poprzez przebaczanie win !, do którego jesteśmy zobowiązani ! i powołani ! poprzez sakrament bierzmowania, w którym to przyjęliśmy Ducha Świętego ! tak jak pierwsi uczniowie Jezusa. Niestety ubolewam nad tym, że my ludzie, nie potrafimy wybaczać innym ludziom :-( Na koniec zadam pytanie do rozważenia wszystkim którzy to czytają, a dotyczące sytuacji która działa zawsze w obie strony. Czy jeśli ktoś wyrządził mnie/tobie zło, np. pobił mnie, okradł mnie, pomylił się i to doprowadziło do mojego nieszczęścia, zabił kogoś mi bliskiego, itd., to czy ten ktoś powinien iść do osoby trzeciej verte kapłana, czy powinien przyjść do mnie, i czy ja nie powinienem mu jako pierwszy, kierujący się miłosierdziem bożym, WYBACZYĆ ! Może umiejętność wybaczenia absolutnie wszystkiego tu na ziemi, jest poszukiwaną przez wszystkim doskonałością prowadzącą naszą duszę do życia wiecznego ? Pamiętajmy, Pan Jezus umierając na krzyżu wybaczył swoim oprawcom bez zastanowienia i bez żalu, a przecież mógł zrobić jeszcze tyle dobrego na ziemi. Podsumowując, uważam że sakrament spowiedzi jest bardzo potrzebny, ale powinien on być wstępem do wybaczenia, odpuszczenia winy i poprawy życia poza konfesjonałem, i nie ma podstawie pokuty i rozgrzeszenia win przez kapłana, ale na podstawie realnych działań (kontaktu winowajcy z pokrzywdzonym, próbie zadośćuczynienia, naprawy wyrządzonych szkód, nauczaniu innych aby nie postępowali w ten sam sposób, etc.).

Nigdy nie uwierzę, że ksiądz ze skłonnościami pedofilskimi czy mataczący i ukrywający ich może udzielić mi skutecznego rozgrzeszenia. Ksiądz udzielający rozgrzeszenia cyklicznego zdradzającym się małżonkom jest zwykłym MATACZEM a nie kapłanem.