Droga Miłosierdzia

STACJA XII – ŚRODEK

„Ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się.”

Był umarły. Jest. Umiera. Wcześniej z nieba dał się słyszeć głos: To jest Mój Syn Umiłowany, Jego słuchajcie. Czego mamy słuchać podczas Jego Śmierci? Boże Mój, Boże Mój, czemuś Mnie opuścił… Straszna lekcja samotności i opuszczenia. Niby rodzina, a jednak obcy o tym samym nazwisku. Jedno miejsce pracy, a tyle rozmaitych złośliwości. Pocałunek, ale judaszowy. Boże, jak to boli…

Boże opuszczonych i samotnych, Boże rozpaczliwie krzyczących, spraw, abyśmy nigdy nie pili samotności do dna. Spraw, aby w naszym opuszczeniu ktoś umiał odnaleźć nasz adres, telefon. Spraw, abyśmy nie krzyczeli nigdy na marne…