Wielki Post 2006 - Opowieści na temat

O DWÓCH ŻEBRAKACH

Dwóch sprytnych żebraków dotarło „za chlebem” nawet do króla. Ten za każdym razem obdarowywał ich hojną jałmużną. Pierwszy z żebraków dziękował wciąż królowi za jego serce i wspaniałomyślność; drugi natomiast dziękował zawsze Bogu za to, że obdarzył króla taką władzą i takimi środkami, iż może on pomagać swoim podwładnym. Postawa ta nie podobała sił monarsze.

Pewnego razu kazał więc upiec dwa jednakowe chleby i do jednego włożyć parę drogich kamieni, które miały być osobistym podarkiem i nagrodą dla tego, który chwalił króla. Ten co chwalił Boga, miał otrzymać zwykły bochenek.

Piekarz zrobił, jak król przykazał. Stało się jednak inaczej: gdy żebracy opuścili pałac, „król-chwalca” zauważył że jego bochenek ma podejrzany ciężar. Myśląc więc, że jest źle wypieczony, wymienił się chytrze z kolegą. Oczywiście, że gdy ten znalazł hojny dar, podziękował serdecznie Bogu, iż w ten niespodziewany sposób uwolnił go od żebrania.