U podstaw postanowienia o powołaniu szafarzy nadzwyczajnych leży duchowe dobro wiernych, czyli możliwie częste i owocne przyjmowanie Eucharystii. Jak widać ze świadectw biskupów i świeckich, posługa szafarza przynosi owoce. Jest to dobro ewidentne, tyle, że ma charakter nadzwyczajny.
„Aby ludzie naszych czasów, często pogrążeni w zgiełku, odkryli na nowo wartość ciszy i potrafili słuchać głosu Boga i braci” oraz „aby chrześcijanie, którzy cierpią prześladowania w licznych regionach świata, mogli być dzięki swojemu świadectwu prorokami miłości Chrystusa”.
Świadectwa alumnów w parafiach, a dla chętnych możliwość zwiedzenia seminariów, gdzie przygotowują się do kapłaństwa. Przede wszystkim jednak modlitwa w intencji powołań – kapłańskich i zakonnych. To propozycje na tydzień powołaniowy, który rozpocznie się 25 kwietnia, w Niedzielę Dobrego Pasterza.
Ogólna: „Aby ofiary katastrof naturalnych otrzymywały pomoc duchową i materialną, potrzebną do odbudowania życia” i misyjna: „aby zaangażowanie chrześcijan na rzecz pokoju było okazją do dawania świadectwa o Chrystusie wszystkim ludziom dobrej woli".
Jezus prosi dziś Ojca za swoimi uczniami. Aby ich zachował. Aby ich ustrzegł od złego. Aby ich uświęcił. Bo Mu na nich zależało. Podobnie jak zależało i zależy Mu na tych wszystkich, którzy dzięki ich świadectwu mieli uwierzyć w Niego.
Obecność szaty liturgicznej świadectwem prawdy, że osoby pełniące poszczególne posługi czy funkcje nie reprezentują siebie samych, lecz uczestniczą w rzeczywistości Kościoła. Szata podkreśla, że nie jest to rzeczywistość ani osobista ani prywatna, ale objawia ona w sposób jednoznaczny chrystologiczno-eklezjalny wymiar sprawowanej liturgii.
Podziel się swoją wiarą
Ogólna: „Aby wszystkie instytucje krajowe i międzynarodowe zobowiązały się do zapewnienia szacunku życiu ludzkiemu, od poczęcia aż do naturalnej śmierci”. Misyjna: „Aby Kościoły w Azji, które są «małą owczarnią», otoczoną przez ludność niechrześcijańską, potrafiły głosić Ewangelię i dawać świadectwo radosnej przynależności do Chrystusa”.
Ogólna: „aby w tym Roku Wiary chrześcijanie mogli głębiej poznać tajemnicę Chrystusa i z radością dawać świadectwo o darze wiary w Niego”. Misyjna: „aby wspólnoty chrześcijańskie na Bliskim Wschodzie, często dyskryminowane, były obdarzane przez Ducha Świętego mocą wierności i wytrwałości”.
Doświadczyłam tego, jak ważna w życiu dla niektórych jest modlitwa, chodzenie do kościoła, mimo tego, ze jest on oddalony od wioski o kilka kilometrów.
Da się zamknąć Tego, który tchnie kędy chce, prowadzi do całej prawdy, mówi co usłyszy, w jakiejkolwiek liczbie skończonej?