Szukany tag:
uporządkuj wyniki:
Od najnowszego do najstarszego » | Od najstarszego do najnowszego
Wyszukujesz w serwisie liturgia.wiara.pl
wyszukaj we wszystkich serwisach wiara.pl » | wybierz inny serwis »
Wszystko, co składa się na codzienną praktykę ludzi wiary, nie wypływa z fascynacji tym, co Pismo święte naucza, ale z fascynacji TYM, który naucza.
Jeśli czujemy Boży głos, który w sumieniu budzi w nas pragnienie spowiedzi adwentowej, ważne jest, aby dobrze przygotować się na przyjęcie daru Bożego miłosierdzia.
Droga adwentowa: możemy poczuć się na niej jak pielgrzym, który ma przed sobą jasno określony cel. On wciąż idzie do przodu.
Adwent to nowy początek, nowa próba serca, uczuć, umysłu i woli. To czas, kiedy dotykamy istoty rzeczy, aby odkryć, że geniusz ludzki ujawnia to, co w głębinach człowieczeństwa kryje się osnute tajemnicą.
Św. Andrzeja Apostoła. Uwzględniają czytania i antyfony mszalne.
Dlaczego nadzieja jest tak ważna dla chrześcijan? Gdzie leży jej źródło?
Modlitwa na 2. tydzień Adwentu.
Być Jego przyjacielem – to stanąć po Jego stronie. Stawać przy Nim teraz: w tych wszystkich sytuacjach, które nie wydają się zbyt wygodne, obnażają naszą małość, ludzki egoizm.
Optymizm to nieco desperackie założenie, że wszystko wypadnie dobrze; podczas gdy nadzieja jest siłą wytrwania także w sytuacji, w której oczekiwanie to okazało się iluzją.
Przy wszystkich wymaganiach tego czasu – zakupach, przesyłkach, pieczeniu, dekorowaniu, rozrywce – nazbyt łatwo można oderwać wzrok od Jezusa. Jak więc możemy sprawić, by ten Adwent był inny?
… choć do jednego celu.