Do rachunku sumienia z tego, czy żyjemy w komunii z Bogiem, czy tylko dla siebie, oddalając się w ten sposób od wiary wezwał Benedykt XVI w homilii w czasie Mszy Wieczerzy Pańskiej w bazylice św. Jana na Lateranie. Świątynia ta jest katedrą Biskupa Rzymu. W czasie liturgii Ojciec Święty obmył nogi 12 kapłanom, naśladując gest Chrystusa z Ostatniej Wieczerzy.
Wieść o Bożym Narodzeniu jest światłem dla narodów, dla wspólnej drogi ludzkości. Emanuel, Bóg z nami, przyszedł jako Król sprawiedliwości i pokoju. Jego królestwo - jak wiemy - nie jest z tego świata, jednakże jest ono ważniejsze od wszystkich królestw tego świata. Przypomniał o tym Benedykt XVI w przemówieniu wygłoszonym z głównego balkonu bazyliki św. Piotra w Watykanie 25 grudnia.
Trzy konsekwencje dla naszego życia chrześcijańskiego, jeśli pozwalamy, aby urzeczywistniał się w nas, jako wewnętrzna zasada wszelkiego działania, nie duch świata, lecz Duch Chrystusa.
Chociaż Poniedziałek Wielkanocny w wielu krajach jest dniem wolnym, gdy podziwiamy przyrodę lub odwiedzamy krewnych, nigdy nie zapominajmy o głównym powodzie tego święta, czyli o zmartwychwstaniu Pańskim
Ogólna: „za chorych w fazie terminalnej, aby wiara w Boga i miłość braci wspierały ich w cierpieniach.” Misyjna: „aby obchody Światowego Dnia Misyjnego wzmogły w ludzie Bożym zapał ewangelizacyjny i wsparcie działalności misyjnej przez modlitwę i pomoc materialną najuboższym Kościołom”.
Pascha jest prawdziwym zbawieniem ludzkości – powiedział Benedykt XVI w orędziu wielkanocnym, które wygłosił 4 kwietnia z centralnej loggii Bazyliki św. Piotra w Watykanie po paschalnej Mszy św. Nawiązując do czytań mszalnych z Wielkiej Soboty, mówiącej o wyjściu Żydów z niewoli egipskiej, życzył wszystkim ludom i narodom, aby również przeżyły swój exodus – wyjście z wojen, klęsk żywiołowych, prześladowań i innych nieszczęść.
Powinniśmy wszyscy być zawsze zdolni do wzajemnego doceniania i szanowania siebie, chwaląc Pana za niezmierzoną "fantazję", z którą działa w Kościele i w świecie.
Ogólna: „Aby biskupi, kapłani i wszyscy słudzy Ewangelii dawali odważne świadectwo wierności ukrzyżowanemu i zmartwychwstałemu Panu”. Misyjna: „Aby Kościół pielgrzymujący na ziemi był promiennym światłem narodów”.
Ogólna: „Aby więźniowie byli traktowani w sposób sprawiedliwy i z poszanowaniem ich ludzkiej godności”. Misyjna: „Aby ludzie młodzi, powołani do naśladowania Chrystusa, byli gotowi głosić Ewangelię i dawać jej świadectwo po krańce ziemi”.
Jak co miesiąc, Ojciec Święty poleca modlitwom wiernych dwie intencje: ogólną i misyjną. Pierwsza z nich to: „Aby wszyscy ludzie mieli pełny dostęp do wody i do zasobów potrzebnych do życia codziennego”
To, co świat uznaje za słabość – ubóstwo, smutek, cichość, Jezus określa jako źródło prawdziwego szczęścia.