Adwent z Wiara.pl 2003
Adwent to czas szczególnego czuwania w wierze... (Jan Paweł II)
III Tydzień: Przygotowanie
Poniedziałek III tygodnia Adwentu
Chciałbym zawsze być przygotowany, by móc godnie przywitać przychodzącego Jezusa. Chciałbym umieć zawsze kochać tak jak On. Przychodzą jednak czasem dni, w których wszystko wokół mnie złości i irytuje. Choć wiem, jaki powinienem być, nie potrafię powstrzymać się od narzekania, cierpkich uwag czy wzburzenia. Jakże bardzo wtedy pragnę, by okazano mi wyrozumiałość, by moje rozdygotane wnętrze ukoiło czyjeś dobre słowo czy pogodny uśmiech. Odkrywam wtenczas, jak trudno jest kochać, gdy nikt wokół nie okazuje zrozumienia czy sympatii. Zaczynam pojmować powody, dla których tak wielu ludzi zamyka się w sobie, dlaczego chodzą nastroszeni, otoczeni murem swojego egoizmu. Miałem w życiu szczęście. Nigdy nie brakowało mi miłości bliskich. A przede wszystkim mogłem zawsze liczyć na miłość Boga, która sprawia, że człowiek pogodnie patrzy na najchmurniejszy nawet dzień. Żaden deszcz nie jest w stanie zgasić żaru tlącego się w wtedy w sercu . To właśnie miłość Boga uzdolniła nas do kochania innych. Napisał kiedyś Wilhelma, opat klasztoru św. Teodoryka:
„Zaiste, tak jest: Ty pierwszy nas umiłowałeś, abyśmy mogli Ciebie miłować, Ty nie potrzebujesz naszej miłości, ale to my, bez Twojej miłości w sobie, nie mogliśmy być tym, ku czemu nas stworzyłeś”.
Tak, Bogu nie jest potrzebna moja miłość. Ale bez niej nie potrafiłbym kochać. On mi ją dał. A ja tego daru nie mogę zmarnować. Szkoda czasu na osądzanie bliźnich. Nie wiem, ile od Boga otrzymali. Nie wiem dlaczego są tacy, a nie inni. Wiem ile sam dostałem i za to jestem odpowiedzialny. Chcę stać się dla ludzi naczyniem Bożej dobroci. Chcę, nie oglądając się na odpłatę, mieć odwagę zauważać samotnych i pocieszać smutnych; chcę rany pokaleczonych przez życie opatrywać bandażem Bożej miłości...
Rachunek sumienia
Bóg pierwszy nas umiłował. W ten sposób uzdolnił nas do miłowania naszych bliźnich.
● Co dobrego robię dla innych?
● Czy potrafię wybaczać wyrządzone mi krzywdy? Zwłaszcza te drobne, w gruncie rzeczy nieistotne?
● Czy potrafię być wyrozumiały i łaskawy wobec tych, którzy zauważywszy swoje błędy chcieliby uniknąć publicznego napiętnowania?
● Czy potrafię być cierpliwy wobec tych, którzy nie od razu odpłacają mi dobrem za dobro?
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
