Wskazania liturgiczne na Wielki Post

Ars celebrandi pozwala nam uwypuklić i przeżyć różne aspekty Wielkiego Postu: związek z Wielkanocą i nieustanne świętowanie Tajemnicy Paschalnej, drogę wtajemniczenia, charakter pokutny (osobisty i wspólnotowy), centralne miejsce słuchania Słowa Bożego i miłości. Wstrzemięźliwość tego Czasu może pomóc nadać bardziej wyrazisty charakter pewnym gestom lub momentom charakterystycznym dla każdej celebracji eucharystycznej.

Przyjmując w całości lub części podane niżej wskazówki, zalecamy stosowanie ich we wszystkie niedziele, aby wychowywać nasze zgromadzenia i zaznajamiać je ze znakami właściwymi liturgii.

• Aby podkreślić znaczenie przestrzeni liturgicznej i rolę celebrującego zgromadzenia należy zadbać o procesję wejścia, w której biorą udział także posługujący, a także o procesję z darami.
• Wielki Post jest czasem odnowionego wsłuchiwania się w Syna. Aby podkreślić, że w czasie celebracji On sam przemawia (por. KL 7), wskazane jest używanie podczas odczytywania Ewangelii zapalonych świec.
• Znak modlitwy można wyrazić także używając kadzidła.
• Słuchanie staje się możliwe dzięki ciszy, przygotowującej serce na przyjęcie Słowa, wzywającego do nawrócenia. Dbajmy o świętą ciszę, zwłaszcza przed rozpoczęciem celebracji, podczas aktu pokutnego, po wezwaniu "módlmy się", w trakcie Liturgii Słowa, po homilii i w czasie dziękczynienia po Komunii świętej.
• Udział w ofierze, jaką Chrystus z siebie samego składa Ojcu, który jest źródłem wszelkiej miłości, wyraża się także w procesji z darami ofiarnymi, podczas której wierni przynoszą chleb i wino, przyjmowane przez prezbitera bądź diakona i składane na ołtarzu. Można również składać ofiary pieniężne lub inne dary dla ubogich (OWMR 73). Należy unikać znaków, które nie mają związku ze sprawowaniem Eucharystii.
• Charakter chrzcielny można podkreślić używając "Symbolu Apostolskiego", przypominającego wyznanie wiary, składane w tradycji rzymskiej podczas chrztu i odpowiednio wpisujące się w katechumenalny kontekst Wielkiego Postu.
• Wstrzemięźliwość czasu Wielkiego Postu sugeruje, by życ Modlitwą Powszechną w inny sposób. Zamiast aklamacji zgromadzenia po każdym wezwaniu zaleca się chwilę wspólnej modlitwy w ciszy.
• Można śpiewać następujące części Mszy św.: Panie, zmiłuj się nad nami, Psalm responsoryjny, aklamacje przed Ewangelią, aklamację po "Oto wielka Tajemnica wiary" (sugeruje się trzecią formułę: Panie, Ty nas wybawiłeś...), Ojcze nasz i Baranku Boży.
• Zaleca się korzystanie z właściwych dla każdego dnia Modlitw nad Ludem. Modlitwy te przyczyniają się do wzbogacenia treści euchologicznych (1), a zatem także duchowych i duszpasterskich tego szczególnego okresu liturgicznego i są pożytecznym wsparciem w drodze Wielkiego Postu. Tymi modlitwami Kościół codziennie towarzyszy wiernym w ich drodze nawrócenia i pokuty, prosząc Boga o potrzebne im dobra.

(1) Euchologia - nauka o modlitwach i prawach, które nimi rządzą

(Tłum. xwl)