Drukuj
Modlitwy Kartuzów
publikacja 01.12.2013 19:27
Nicość człowieka, wielkość Boga i sekreta.
Henryk Przondziono /GN
Nicość człowieka, wielkość Boga
O mój Panie! Jeślibym widział rzeczy takie,
Jakimi są, i jeślibym znał
Cuda Twojej miłości do mnie, kim bym był
I czegóż bym nie zrobił?
Przybyłeś, aby mnie szukać w nicości,
By mnie uczynić tym, kim jestem,
I aby mnie pokochać: co mogę powiedzieć
Wobec podobnego cudu miłości?
Wszystko co mogę powiedzieć:
To, że istniejesz,
Mój Boże, dam z siebie,
Zawsze jesteś Tym, który jest,
Podczas gdy ja jestem czymś
Jedynie przez Ciebie, z siebie zawsze
Jestem niczym.
O mój Boże, który jesteś wszystkim,
Tchnij w moją nicość.
(Dom Innocent Le Masson, 1628-1703)
Sekreta
(modlitwa odmawiana w ciszy na końcu ofertorium)
Bóg się zbliża; przed Jego obliczem
Słowa są bezsilne
A ruch warg dyskretny.
Jedynie język duszy, bez hałasu,
Może dosięgnąć tego Syna, który zstąpi
Na ołtarz i który jest Synem Ojca.
Będę modlił się w ciszy; zamilknę,
Skieruję na Niego spojrzenie wiary
Ufnej i miłującej
W głębi mojej duszy
Na tym wewnętrznym ołtarzu,
Gdzie Ojciec Słowo to wypowiada.
Zjednoczę się z tym Słowem Ojca;
Oddam się Jemu i Ojcu,
Który je wypowiada, aby nawiązać
Boskie stosunki, którymi są
Ich życie i ich nieskończona radość.
Teraz sam przybędziesz;
Oddasz się jak
Słońca na czystym niebie.
(Dom Augustin Guillerand, 1877-1945)