Hymn na Boże Narodzenie

Roman Pieśniarz ( VI w. )

publikacja 24.12.2013 15:40

O, Królu Najwyższy, cóż masz z nami biednymi wspólnego? Stwórco świata, po co przeszedłeś na ziemię?

Hymn na Boże Narodzenie isterik32 / CC 2.0 Fra Angelico, Pokłon Trzech Króli.

Dziewica dzisiaj zrodziła Pana Natury, a ziemia Niedostępnemu grotę oddaje. Anieli wraz z pasterzami Chwała śpiewają, magowie za gwiazdą podążają: dla nas jest bowiem zrodzone DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

1. Betlejem raj nam otwarło, nuże, popatrzmy: pokarm słodki w ukryciu znaleźliśmy, nuże więc, bierzmy dobra rajskie z głębi jaskini. Bo tam się objawił korzeń, prawdziwie nie nawodniony, lecz który rodzi zbawienie: bo tam znaleźliśmy studnię nie wykopaną, z której niegdyś Dawid napić się pragnął; tam Dziewica zrodziła Dziecię, które natychmiast zaspokoiło pragnienie Dawida i Adama. Dlatego więc spiesznie podążmy do miejsca, gdzie jest zrodzone DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

2. Ojciec Matki sam chciał się stać Jej Synem; Zbawiciel dzieci sam spoczywa w żłobie. Na Niego patrząc, tak mówi Ta, która Go zrodziła: „Powiedz mi, Dziecię, jak we mnie posiadany zostałeś i jak się we Mnie zrodziłeś? Widzę Cię, moje wnętrzności, widzę i pełnam podziwu, bo pełne są mleka me piersi, a jednak małżonką nie byłam; i widzę mój kwiat dziewictwa dalej pieczęcią okryty; Ty bowiem go strzegłeś, gdyś raczył się narodzić DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

3. O, Królu Najwyższy, cóż masz z nami biednymi wspólnego? Stwórco świata, po co przeszedłeś na ziemię? Jaskinię umiłowałeś, czy żłobek ukochałeś? Oto, nie ma miejsca w zajeździe dla Twojej Służebnicy. Nie mówię miejsca, lecz nawet jaskini. Bo nawet owa jaskinia do kogoś innego należy. Gdy Sara dziecko zrodziła, dostała w dziale ziem wiele, a ja nawet nie mam leża, a tylko używam jaskini, którą zamieszkać zechciałeś, DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG".

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

4. Te słowa cicho wyrzekłszy i Zbawcę rzeczy niewidzialnych błagając usłyszała, że magowie Dzieciątka szukają. Więc do nich zwróciwszy się zawołała Dziewica: „Kimże jesteście?", a oni jej na to: „A kimże Ty jesteś, że porodziłaś taką Dziecinę? Kto jest Twym ojcem i kto jest Twą matką, żeś Matką i Żywicielką stała się bez ojca? Widząc Twą gwiazdę zrozumieliśmy, że się nam objawiło DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

5. Jasno nam bowiem Balaam przedłożył znaczenie słów wypowiedzianych. Rzekł on, że wkrótce gwiazda powstanie, co zgasi wszelkie wróżby i przepowiednie; gwiazda, co przypowieści mędrców rozwiąże, ich słowa oraz zagadki; gwiazda od gwiazdy nam jaśniejącej o wiele jaśniejsza, bo jest nią sam Twórca gwiazd, o którym przepowiedziano: «Z Jakuba wyrośnie DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG»".

6. Gdy dziwne te słowa Maryja usłyszała, dziecię swoich wnętrzności upadłszy na twarz uczciła i z płaczem rzekła: „O, Dziecię, jak wielkim, jak wielkim jest wszystko, co uczyniłeś dla mojej niskości. Oto magowie z daleka Cię wypatrują; ze Wschodu władcy potężni oblicza Twego pilnie szukają; ludu Twego bogacze błagają, by Ciebie ujrzeć, bo Twoim ludem są ci, którym dałeś się poznać Ty, o DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG!

7. Ponieważ lud ten jest Twoim, Dziecię, rozkaż, by do Twej jaskini weszli, aby zobaczyć biedę bogatą, czcigodne ubóstwo. Tyś moją chwałą, tyś moją chlubą, dlatego się nie zawstydzę! Ty jesteś łaską, Tyś jest ozdobą tego namiotu i moją, daj więc znak, aby weszli! Cóż moja niskość może tu znaczyć, gdy Tyś mym skarbem, który królowie przyszli zobaczyć, magowie i królowie wiedzący, że się objawiło DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG".

8. Jezus Chrystus, co Bogiem prawdziwie jest naszym, niewidzialnie dotknął myśli swej Matki: „Wprowadź — powiedział — tych, których wiodłem tu Słowem. Bo Moje Słowo tym zajaśniało, co Mnie szukają w ciemnościach. Jest bowiem gwiazdą dla oczu cielesnych, ale jest mocą dla oczu umysłu. Wędrując z magami ona mi właśnie służyła, a tu, nad jaskinią stojąc wypełniła swoją - posługę, a promieniami wskazuje miejsce, gdzie się narodziło DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

9. Przyjmij teraz, Czcigodna, przyjmij tych, którzy Mnie przyjęli, w nich bowiem Ja się znajduję, jak w Twoich objęciach; i choć od Ciebie się nie oddaliłem, to z nimi tutaj przyszedłem". Ona chętnie otwiera bramę i chętnie przyjmuje orszak przybyłych magów. Otwiera bramę Ona sama, co bramą jest nie do przebycia, którą jedynie sam Chrystus przebyć mógł, bo nie straciła nigdy skarbu swojej czystości. Ona otwiera bramę, z której zrodziła się Brama DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

10. Magowie natychmiast wchodzą do groty-komnaty. A widząc Chrystusa zadrżeli, bo oto ujrzeli Matkę Chrystusa i Jej Oblubieńca, i z lękiem mówili: „Czyż ten jest Synem zrodzonym bez ludzkich przodków? Jak więc, Dziewico, małżonka tu Twego widzimy, w tej chwili, tu wewnątrz, w tym domu? Wszak był bez skazy Twój stan błogosławiony, lecz bacz, by nie brano Ci za złe, że mieszkasz z Józefem! Wszak tłum złośliwy szuka, gdzie jest zrodzone DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG."

11. „Ja wam wyjaśnię - do magów rzekła Maryja - jak to się stało, że Józef przebywa w mym domu, aby się ci zawstydzili, co szpetnie mnie oskarżają. On sam wam opowie, co słyszał o Dziecku moim, bo we śnie ujrzał Anioła świętego, który wyjaśnił, jak poczęłam: gdy cierpiał, ognista wizja pouczyła go nocą o zmartwień przyczynie. Stoi więc Józef, aby wam dowieść, że jest tu z nami DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

12. Mówi wam jasno wszystko, co był usłyszał, wyjaśnia prosto, co sam widział i pośród niebios mieszkańców i pośród ludów ziemi; więc o pasterzach, jak z nimi głosy łączyły duchy ogniste, i jak przed wami, magowie, kroczyła gwiazda błyszcząca, drogę wam wskazująca. A więc porzućcie to, co było już powiedziane, a nam opowiedzcie to, co się wam przydarzyło. Skąd przybywacie, skąd wiedzieliście, że się objawiło DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG?"

13. Gdy im te słowa rzekła Pełna Blasku, światła ze wschodu tak Jej odpowiedziały: ,,A więc chcesz wiedzieć, skąd to przyszliśmy tutaj? Z ziemi Chaldejskiej, gdzie się nie mówi «Bóg bogów jest Panem»; aż z Babilonu, w którym nie wiedzą, kto jest Stwórcą rzeczy wielbionych. Tam jednak przyszła i nas odciągnęła od ognia perskiego iskra Twojego Syna. I opuściliśmy ogień wszystko trawiący, bo ujrzeliśmy ogień, który orzeźwia, a jest nim DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

 

 

 

 

 

 

 

 

14. Marnością wszystko, marnością wszystkie rzeczy; lecz u nas nikt się nie znajdzie, co sądzi tak. Jedni błądzą, a inni są oszukiwani. O, Dziewico, dzięki Twojemu Synowi, że nas wybawił nie tylko od błędu, lecz i z ucisku, od ludów wszystkich krain, któreśmy przemierzali, od ludów nieznanych i od języków niepojętych, gdy to wędrując przez lądy i badając je w blasku gwiazdy pytaliśmy, gdzie jest zrodzone DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

15. Mając jeszcze to światło, które nas wiodło, przeszliśmy całą Jerozolimę spełniając słuszne słowa proroctwa: usłyszeliśmy bowiem, że Bóg jej groził, że ją przebudzi. A więc z tym światłem przywędrowaliśmy chcąc znaleźć wielki dzień sądu. Ale go nie znaleźliśmy, bowiem zabrali jej arkę przymierza i wszystkie skarby, które w niej były, bo choć stare mija, to wszystko odnowiło DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG".

16. „A więc — Maryja rzecze pobożnym magom - przeszliście całą Jerozolimę, to miasto, które zabija proroków, jakżeż? Bezkarnie ją przebyliście, miasto zawistne? Jak Herodowi, co dyszy mordem i rządzi bezprawiem, umknąć zdołaliście?" A oni do niej mówią: „Dziewico, nie umknęliśmy, lecz go zwiedliśmy; wszystkich spotkanych bowiem pytaliśmy, gdzie jest zrodzone DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG".

17. Gdy Matka Boża słowa te słyszy, pyta ich znowu: „O cóż was pytał Herod król i faryzeusze?" „Herod nas najpierw - jak rzekłaś — pytał, a potem pierwsi Twojego ludu pilnie pytali, kiedy powstała gwiazda, co teraz nad nami błyszczy. A gdy poznali, jak niewiedzący widzieć nie chcieli tego, którego przecież szukali. Bo trzeba, aby przez szukających było widziane DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

18. Za głupich nas mając, sami szaleni, zapytywali: «Skąd i jak tu przyszliście? Jak przebyliście nieznane ścieżki?» A my z kolei ich pytaliśmy, to co wiedzieli: «A jakoż wy niegdyś mogliście przebyć serce pustyni?» Ten, co was tu doprowadził z Egiptu, ten sam nas przywiódł do siebie z Chaldei: wtedy słupy ognia, a teraz gwiazda: DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

19. Gdziekolwiek szliśmy, gwiazda nas wiodła tak, jak was Mojżesz, który was laską wiódł, ona dokoła sieje blask Bożej wiedzy. Was niegdyś manna żywiła i skała poiła, nas Jego łaska napełniła. Jego więc łaską jesteście karmieni. Nie myślimy już do Persji skierować swoich kroków wędrując drogą nie utorowaną, ale pragniemy ujrzeć Go, paść na kolana i Go uwielbić, bo to jest DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG".

20. Tak powiedzieli prawi magowie, a święta Dziewica wszystko to w sercu zapieczętowała, a poświadczyła Dziecina ich słowa przez to, że Maryja czystą została po narodzeniu oraz sprawiwszy, że magowie po długiej drodze nie byli zmęczeni: nikt nie odczuwał zmęczenia tak ducha, jak i nóg, podobnie jak nie odczuwał go Habakuk, gdy do Daniela przybył. Ten, który ukazywał się prorokom, ukazał się także magom: DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

21. To wszystko opowiedziawszy magowie ujęli w ręce dary i upadłszy na twarz przed Darem Darów i Balsamem Balsamów, przynieśli Chrystusowi - złoto, mirrę i kadzidło, wołając: „Przyjmij ten dar potrójny, jak trishagion śpiewane przez Serafiny, i nie odrzucaj go jak ofiarę Kaina, ale weź w ramiona tak jak ofiarę Abla, przez ręce Twej Rodzicielki, z której jesteś zrodzony, DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG".

22. Na te dary nowe oraz wspaniałe patrzy teraz Niepokalana, na dary wniesione na rękach magów, którzy na twarz padają, na gwiazdę, co jasnym jest znakiem, na pasterzy, co hymny śpiewają, i Twórcę, Pana wszechrzeczy błaga tymi słowami: „Gdyś, o Dziecię, przyjęło te dary potrójne, przyjmij także potrójne błagania Tej, która Ciebie zrodziła: błagam Cię o pogodę, o plony ziemi, i za mieszkającymi na niej: pojednaj wszystkich, bo ze Mnie jesteś zrodzony, DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

23. Bo ja nie tylko jestem Twą Matką, o Zbawco łaskawy, - nie na darmo Cię mlekiem karmię, Ciebie, mleka potoku, ale za wszystkich ja Ciebie błagam: Tyś mnie przecież uczynił swojego rodu ustami i chwałą: we Mnie bowiem jest całej ziemi obrona potężna, i mur, i oparcie. Na mnie spoglądają ci, co zostali wygnani z raju rozkoszy, bo ich tam znowu wprowadzam. Niech wszechświat się dowie, że Ty jesteś ze Mnie zrodzony, DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG.

24. Zbaw świat, Zbawicielu, gdyż po to przecież przyszedłeś. Odnów wszystko co Twoje, boś po to zajaśniał dla mnie, dla magów i dla całego stworzenia. Patrz! Oto magowie, którym ukazałeś światło swojego oblicza, padli przed Tobą i Tobie dary przynieśli, dary piękne i pożyteczne, dary wyszukane i jakże mi teraz potrzebne, bo muszę się wkrótce udać do Egiptu, uciekać tam z Tobą, z Twojego powodu, mój Przewodniku i Synu, mój Stwórco i mój Odkupicielu, DZIECIĄTKO MAŁE, PRZEDWIECZNY BÓG".

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Przekład ks. Marek Starowieyski. Tekst pochodzi z: Ojcowie żywi, t. XII, s. 164 - 170, Kraków 1995.