Opowiadał ktoś, że było trzech przyjaciół, mężnych ascetów i jeden z nich obrał sobie godzić powaśnionych, według tego, co napisano: Błogosławieni pokój czyniący. A drugi – pielęgnować chorych. Trzeci zaś odszedł na pustynię, aby prowadzić życie modlitwy. Otóż pierwszy dużo się trudził z powodu ludzkich niesnasek, ale nie zdołał wszystkich zażegnać i zniechęcił się. Poszedł do tego, który usługiwał chorym u znalazł go także przygnębionego, bo nie zdołał doskonale wypełnić przykazania. Porozumieli się więc i poszli odwiedzić tego, który został pustelnikiem; opowiedzieli mu swoje zmartwienia i prosili go, żeby im powiedział, co osiągnął. On pomilczał chwilę, a potem nalał wody do dzbana i powiedział im: „Przyjrzyjcie się wodzie”. A była zmącona. I po jakimś czasie znowu powiedział: „Przyjrzyjcie się teraz, jak się ustała woda”. A kiedy zajrzeli, zobaczyli w niej swoje twarze jak w lustrze. I rzekł im: „Tak i człowiek przebywający wśród ludzi nie widzi swoich grzechów z powodu zamętu; ale kiedy się skupi, a zwłaszcza na pustyni, to widzi swoje wady”.

Adwent: Przejrzyj się w Bogu jak w lustrze

____________________________

Apoftegmaty Ojców Pustyni T.4

Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC