Wstęp

Kościół, który z natury swej jest misyjny, wzywa wszystkie wspólnoty kościelne do otwartości na cały świat. „Wszystkie Kościoły dla całego świata” jest wezwaniem skierowanym do wszystkich kościołów lokalnych, na każdym kontynencie, by wszyscy chrześcijanie uświadomili sobie pilna potrzebę pracy i współpracy misyjnej. Chociaż podjęto ogromny wysiłek na rzecz szerzenia Ewangelii, „to musimy jeszcze wiele dokonać, aby odpowiedzieć na misyjne wezwanie” Chrystusa.    

Tajemnica I – Chrzest Pana Jezusa

Światowy Dzień Misyjny powinien przyczyniać się „do umacniania we wszystkich chrześcijańskich wspólnotach i w każdym człowieku ochrzczonym świadomości, że wezwanie Chrystusa, aby szerzyć Jego Królestwo aż po krańce ziemi, ma charakter powszechny.”

Podczas chrztu Jezusa w Jordanie otworzyły się niebiosa i Duch Święty zstąpił na Niego. „A głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie»”. (Mt 3, 17) 

Jezus, chociaż był bez grzechu przyjął chrzest z rąk Jana Chrzciciela, podczas którego objawiła się cała Trójca Święta. To wydarzenie rozpoczęło publiczną działalność Chrystusa. Tajemnica odrodzenia się przez chrzest z wody i Ducha Świętego staje się fundamentem życia chrześcijańskiego i obowiązkiem Apostołów, którzy mają iść na cały świat i nauczać wszystkie narody, udzielając im chrztu w Imię Ojca i syna i Ducha Świętego. 

Sakrament chrztu świętego zobowiązuje do misji. Uzdalnia do nowego spojrzenia na rzeczywistość świata i Kościoła. Chrześcijanin nie może zamykać się w wąskim świecie swojej pracy czy obowiązków, ale jego zadaniem jest wspieranie działalności misyjnej całego Kościoła. Panie Jezu, umiłowany Synu Ojca, wspieraj wysiłki młodych kościołów misyjnych, aby jak najprędzej uczestniczyły w dziele misyjnym Kościoła.

Tajemnica II – Objawienie Jezusa na weselu w Kanie Galilejskiej  

„Posłannictwo misyjne, powierzone przez Chrystusa apostołom, naprawdę obowiązuje nas wszystkich. (…) [Należy] wspólnie wypracować odpowiednie programy formacji i rozwoju duchowego, które będą wspomagać współpracę między Kościołami i służyć przygotowaniu nowych misjonarzy do szerzenia Ewangelii w naszej epoce.”

Na weselu w Kanie Galilejskiej Maryja Matka Chrystusa dostrzega kłopot nowożeńców i przedstawia ich sytuację swojemu Synowi. Okazuje przez to swą gotowość do wsparcia i pomocy. Jej słowa: „Zróbcie wszystko cokolwiek wam powie” skierowane do sług wyrażają zaufanie, jakie pokłada w Jezusie, jak również widzi konieczność zaangażowania się człowieka we współpracę z łaską Bożą.

Misje wymagają współpracy, wspólnych linii działania, wymiany. Właściwą jest rzeczą, żeby istniały różne programy formacyjne czy projekty misyjne, ale życie jest pełne niespodzianek, że często dane sytuacje zaskakują, wychodząc poza schematy: nieoczekiwana choroba, śmierć, trudności zewnętrzne… W Kościele jesteśmy jedną rodziną, możemy na siebie liczyć. Panie Jezu, który w Kanie dokonałeś pierwszego cudu, uczyń nasze serca wrażliwymi na potrzeby innych i uzdolnij nas do zaangażowania się na rzecz misji, byśmy zrobili wszystko, cokolwiek zechcesz nam polecić.  

Tajemnica III – Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia 

„Każda chrześcijańska wspólnota jest bowiem z natury misyjna, zaś odwaga, jaką wierni przejawiają w głoszeniu Ewangelii, jest miarą ich miłości do Chrystusa. Możemy zatem powiedzieć, że poszczególni wierni nie mają już tylko współpracować w dziele ewangelizacji, ale powinni czuć się jego aktywnymi uczestnikami, współodpowiedzialnymi za misję Kościoła.”

Gdy Jezus przyszedł do Galilei zaczął głosić Ewangelię i wzywać do nawrócenia mówiąc: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1, 15). Następnie powołał pierwszych uczniów, aby Mu towarzyszyli i by mógł wysyłać ich z misją głoszenia Słowa. Odtąd trwa nieprzerwanie przepowiadanie Królestwa Bożego po całej ziemi.

Człowiek który jest stworzony z miłości i do miłości, wciąż potrzebuje światła Słowa Bożego, by odkrywać i pogłębiać swoje powołanie chrześcijańskie i dzielić się nim z innymi. Misje potrzebują głosicieli Słowa, aby prawda Ewangelii mogła dotrzeć do wszystkich miejsc i zakątków świata, zwłaszcza tam, gdzie ludzie nie znają Chrystusa. Miarą miłości do Chrystusa powinna być odwaga głoszenia Ewangelii. Panie Jezu, który słowem i przykładem głosiłeś światu Dobrą Nowinę o zbawieniu, wlej w serca wszystkich ochrzczonych miłość i dowagę, z którą będą głosić przemieniającą moc Twego Słowa. 

Tajemnica IV – Przemienienie na Górze Tabor

„Praca misyjna pozostaje zatem (…) podstawową posługą, którą Kościół winien zapewnić dzisiejszej ludzkości, aby nadawać kierunek i ewangeliczny wymiar przemianom kulturowym, społecznym i etycznym; aby ofiarować Chrystusowe zbawienie człowiekowi naszych czasów, który dziś w wielu częściach świata cierpi poniżenie i ucisk z powodu powszechnego ubóstwa, przemocy, systematycznego łamania praw człowieka.”

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana, zaprowadził ich na wysoką górę i tam się wobec nich przemienił. Uczniowie stali się świadkami objawienia się chwały Bożej w Jezusie Chrystusie. Zobaczyli też Eliasza i Mojżesza, którzy rozmawiali z Jezusem, a także usłyszeli głos z nieba, który potwierdził to, co zobaczyły ich oczy: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie” (Mk 9, 7).

Przemienienie Jezusa było ważnym momentem dla Apostołów, gdyż zobaczyli chwałę swego Mistrza przed wydarzeniami Jego męki i śmierci. Uczestnicząc w tej niezwykłej tajemnicy mogli umocnić się na czas próby zachowując w umyśle i sercu oblicze przemienionego i uwielbionego Jezusa. Także w pracy misyjnej, pełnej trudów, krzyży i cierpienia należy trwać w nadziei Chrystusowej i dążyć do ewangelicznej przemiany wszystkich wymiarów ludzkiego życia, zwłaszcza tych, które są powodem cierpienia człowieka. Panie Jezu, umiłowany Synu Ojca, przemieniaj swoją miłością ludzkie dzieje.

Tajemnica V – Ustanowienie Eucharystii      

„Dziękujmy Bogu za obfite owoce, jakie współpraca misyjna wydała (…)  w [różnych] częściach świata. Liczni kapłani opuścili rodzime wspólnoty i oddali swoje apostolskie siły na służbę wspólnot nowo powstałych w regionach ubogich i rozwijających się. Jest wśród nich także niemało męczenników, którzy ze świadectwem słowa i posługi apostolskiej złączyli także ofiarę życia.”

Jezus podczas ostatniej wieczerzy przepasał się prześcieradłem i zaczął umywać nogi swoim Apostołom. Powiedział do nich: „Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem” (J 13, 15). Swoich uczniów nazwał przyjaciółmi i wezwał ich, aby sobie służyli  i wzajemnie się miłowali. Rzekł do nich: „Nikt nie ma większej miłości, jak oddać życie swoje za przyjaciół swoich” (J 15, 13). Jezus ustanawiając sakrament Eucharystii podkreślił aspekt miłości i ofiary.

Tajemnica Eucharystii jest źródłem i szczytem misji Kościoła. W niej uobecnia się ofiara Jezusa oraz dokonuje się komunia miłości z Bogiem i między ludźmi. Eucharystia jest dziękczynieniem za dzieło zbawienia oraz rozesłaniem wszystkich zgromadzonych, aby szli i dzielili się z innymi darem przyjaźni z Jezusem. Panie Jezu, który w tajemnicy Eucharystii do końca nas umiłowałeś, ucz nas ofiarności i poświecenia, aby wszystkie w całym Kościele Powszechnym rozwijała się współpraca misyjna w myśl zasady „Wszystkie Kościoły dla całego świata’.