Autorzy noty zatytułowanej „Wzajemna relacja pomiędzy wiarą a sakramentami w ekonomii sakramentalnej” wskazują na coraz częstsze oddzielanie wiary od sakramentów. Przestrzegają przed próbą prywatyzacji wiary, traktowaniem Kościoła jak centrum usługowego oraz dopasowywania obrazu Boga do własnych potrzeb, emocji i odczuć. Przekaz dokumentu jest jasny: wiara chrześcijańska to wiara w Boga w Trzech Osobach. I jest to wiara całego Kościoła, w którym, przede wszystkim dzięki sakramentom, wierni mają najpełniejszy dostęp do dzieła zbawienia.

O tym, że ani istoty Kościoła, ani aktu wiary nie da się właściwie zrozumieć bez rzeczywistości sakramentalnej, na długo przed publikacją watykańskiej noty przypominał kard. Józef Ratzinger. Mówił tak: „Chrześcijaństwu, w centrum którego jest spotkanie z wydarzeniem, z Osobą – Jezusem Chrystusem, absolutny rozdział między duchem i materią jest obcy. (…) Tymczasem jesteśmy kuszeni, aby ograniczyć religię do sfery duchowej i poglądów, (…) w sakramencie zaś materia i słowo należą do siebie – właśnie to stanowi jego osobliwość”. Tyle kard. Ratzinger.

Znak – nie magia

Autorzy watykańskiego dokumentu podkreślają, że współczesna kultura obrazu deprecjonuje słowo. Nie uczy odczytywania znaków i symboli. Między innymi to sprawia, że przez wielu wierzących niepraktykujących, czy inaczej: ochrzczonych niewierzących, sakramenty traktowane są jak zwykły obrzęd, rytuał, nierzadko o charakterze magicznym. A przecież nie chodzi w nich o kultywowanie wielowiekowych, skądinąd pięknych tradycji czy rytuałów, ale o żywą wiarę w Boga, wyrażoną w Kościele właśnie przez sakramenty będące „widzialnym znakiem niewidzialnej łaski”.