Celebrans, jeśli uzna za stosowne, może przed aktem pokuty zapalić trzecią świecę adwentową. Do obrzędu wprowadza w tych lub podobnych słowach:

Drodzy bracia i siostry,
liturgię trzeciej Niedzieli Adwentu przenika uczucie wielkiej radości.
Wołanie proroka Sofoniasza o zbawienie dociera dziś do każdego z nas,
ukazując Boga w centrum świętowania i radości.
Kierując nasz wzrok w stronę Betlejem
zapalamy trzecią świecę Adwentową,
prosząc Pana o dar autentyczneh i trwałej radości:
tej, którą ofiarować może tylko Jezus Chrystus.

Ministrant zapala światło. W tym czasie można wykonać stosowną pieśń. Np. Raduj się ziemio, wesel się niebo.

Po śpiewie celebrans odmawia modlitwę:

Panie, który człowieka pogrążonego w ciemności
oświeciłeś światłem Twoich narodzin,
nie pozwól, byśmy ubogaceni tak hojnym darem
ulegli niebezpieczeństwom,
ale przyjdź i wybaw nas od zła.
Synu Boży, który żyjesz i królujesz na wieki wieków.