Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.

Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś
i nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie.
Panie mój, Boże, z krainy umarłych
wywiodłeś moją duszę
i ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu.

Śpiewajcie psalm wszyscy miłujący Pana
i pamiętajcie o Jego świętości.
Gniew Jego bowiem trwa tylko chwilę,
a łaska Jego przez całe życie.
Płacz nadchodzi z wieczora, a rankiem wesele.

Wysłuchaj mnie, Panie, zmiłuj się nade mną,
Panie, bądź moją pomocą.
Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament,
Boże mój i Panie, będę Cię sławił na wieki.

Dziękuję Panie, że mnie podniosłeś

Ty wiesz, Panie. Były takie dni w moim życiu, kiedy wydawało mi się, że świat zawalił mi się na głowę. Wrogowie się ze mnie nie śmiali, bo przecież nigdy prawdziwych wrogów nie miałem, ale bliscy patrzyli z bólem. A Ty mnie podniosłeś. Choć bliżej mi wtedy było do świata umarłych niż żywych, ocaliłeś mnie.

Wysławiam Cię, Panie, za Twoją łaskawość. Za to, po dniach smutku znów  w moim życiu zabłysło słońce. Nie wiem, czy tamte chwile były skutkiem Twojego gniewu. Raczej były po to, żebym dojrzał. I bardzo Ci dziękuję, że przyszły. Z tamtej burzy moje życie wyłoniło się całkiem inne. Tamte łzy zamieniłeś w pokój ducha.