Ciebie chwalimy, Panie Jezu Chryste, Boże, któryś zbawił nas ludzi, człowieku niezwykle potężny w Bogu. Ciebie chwalimy, Ciebie wzywamy, Ciebie prosimy; zjaw się, przebacz nam, okaż zmiłowanie, uczyń laskę.

Daj sercom pragnienia zasługujące na spełnienie, ustom — słowa zasługujące na wysłuchanie, ciału — uczynki zasługujące na błogosławieństwo.

Nie prosimy, byś ponowił w nas swoje narodzenie w  ciele, ale byś wcielił w  nas Twoje niewidzialne  bóstwo, jak dokonałeś ongiś w  Maryi w sposób specjalny, a teraz uczyń to w sposób duchowy w  Kościele.

Spraw, by nasza wiara Ciebie poczęła, serce, wolne od zepsucia, Ciebie zrodziło; dusza, zawsze  nawiedzana przez moc  Najwyższego,  Ciebie  ogarnęła.

Nie rodź się z nas, ale objaw się w nas. Bądź rzeczywiście przez nas Emanuelem, Bogiem z nami. Racz pozostać między nami i walcz za nas. Jedynie w ten sposób zwyciężymy.

(Antologia modlitwy wczesnochrześcijańskiej, Lublin 1993)