Dziś oglądaliśmy Pana naszego Jezusa Chrystusa na ołtarzu.
Dziś wychwalaliśmy Węgiel żarzący się, w cieniu którego śpiewają serafiny.
Dziś usłyszeliśmy wielki i słodki głos mówiący:

to Ciało spali ciernie grzechów i oświeci dusze ludzi;
to Ciało, skoro dotknęła kobieta cierpiąca na krwotok, ustąpił ból;
to Ciało, skoro ujrzała córka kobiety kananejskiej, natychmiast została uzdrowiona;
to Ciało, skoro zbliżyła się do niego całym sercem kobieta grzeszna, obmyło ją z błota grzechów;
to Ciało, skoro dotknął Tomasz, wykrzyknął "Pan mój i Bóg mój" (J 2028);
to Ciało stało się dla nas wielkim, największym zbawieniem.

Znowu samo Słowo i Życie nasze rzekło do nas: "To jest Krew za was wylana na zgładzenie grzechów" (Mt  26,27 n.).

Wypiliśmy, najmilsi, Krew świętą i nieśmiertelną;
Wypiliśmy Krew, najmilsi, która wypłynęła z boku Chrystusa, która leczy każdą chorobę i uwalnia każdą duszę;
Wypiliśmy Krew, przez którą zostaliśmy wykupieni, przez którą zostaliśmy odkupieni, uznani, oświeceni.

Patrzcie, bracia, jakie Ciało spożyliśmy;
Patrzcie, dzieci, jaką Krew wypiliśmy;
Patrzcie, jaką rękojmię daliśmy Bogu, abyśmy nie zostali zawstydzeni w straszliwy dzień sądu.

Któż jest zdolny wysławić tajemnicę Twojej łaski? Staliśmy się godni mieć udział w darze. Strzeżmy go aż do końca, abyśmy stali się godnymi usłyszeć błogosławiony, najsłodszy i święty Jego głos mówiący: "Nuże, błogosławieni Ojca, przyjmijcie jako dziedzictwo przygotowane wam królestwo" (Mt 25,34).

(Tekst pochodzi z: Eucharystia pierwszych chrześcijan, Kraków, 1987)