Pierwsza z nich to: Za wszystkich nauczycieli, aby umieli przekazywać umiłowanie prawdy i wpajać autentyczne wartości moralne i duchowe. Kościół w ostatnich latach wielokrotnie wypowiadał się na temat jakości wychowania, mając na uwadze szczególnie kryzys edukacyjny dotykający wiele krajów, także rozwiniętych. Dotyczy on nie tylko niewystarczających nakładów publicznych na szkolnictwo, braku elastycznej reakcji tego resortu na przemiany demograficzne, czy kontrowersyjnych ofert programowych. W wypowiedziach Stolicy Apostolskiej czy poszczególnych episkopatów powraca też sprawa autorytetu nauczyciela i jego roli we współczesnym systemie wychowawczym.

Za dowód troski o ten wymiar edukacji może posłużyć niedawna wypowiedź Benedykta XVI podczas wizyty w Madrycie. W ramach zakończenia Światowych Dni Młodzieży Papież spotkał się m.in. z młodymi wykładowcami wyższych uczelni. Wskazał wówczas, że w społeczeństwie rozbitym i niestabilnym młodzi poszukują mistrzów, którzy na poważnie potraktują obecne w nich pragnienie prawdy i nauczą ich ją zgłębiać. Nie uchylajcie się od tego zadania – apelował Benedykt XVI do młodych nauczycieli akademickich.

„Młodzi ludzie potrzebują autentycznych mistrzów; którzy są otwarci na całą prawdę w różnych dziedzinach wiedzy, potrafią słuchać i żyją w swym wnętrzu dialogiem interdyscyplinarnym; a nade wszystko są przekonani, że człowiek może postępować na drodze poznania prawdy - mówił Papież. - Młodość jest czasem uprzywilejowanym dla poszukiwania prawdy i spotkania z nią. Jak powiedział przedchrześcijański mędrzec [Platon]: «Szukaj prawdy, dopóki jesteś młody, bo jeśli tego nie uczynisz, wymknie się tobie z rąk». Ta wysoka aspiracja to najcenniejsze, co możecie przekazać osobiście i życiowo waszym studentom. Dlatego gorąco was zachęcam, abyście nigdy nie utracili tej wrażliwości i tęsknoty za prawdą; byście nie zapominali, że nauczanie nie jest sterylnym przekazem treści, lecz formacją młodych ludzi, których musicie zrozumieć i poszukiwać, w których powinniście wzbudzić owo pragnienie prawd, które są w ich głębi i ten niepokój, aby przezwyciężać samych siebie. Bądźcie dla nich bodźcem i siłą. Należy też pamiętać, że droga do pełnej prawdy angażuje całego człowieka: jest to droga inteligencji i miłości, rozumu i wiary” – podkreślił Benedykt XVI.

Z kolei papieska intencja misyjna na wrzesień brzmi: Aby wspólnoty chrześcijańskie, rozsiane na kontynencie azjatyckim, z zapałem głosiły Ewangelię i radością wiary dawały świadectwo o jej pięknie. Jak wiadomo, Kościół na terenie Azji, za wyjątkiem Filipin i Timoru Wschodniego, jest zasadniczo nieznaczną mniejszością, otoczoną przez większościowe i niekiedy pradawne kultury religijne, jak buddyzm, hinduizm czy konfucjanizm, nie zapominając o islamie. Ponadto tamtejsze wspólnoty katolickie są często zupełnie młode, jak na przykład w Mongolii, dokąd Ewangelia dotarła dopiero w tym pokoleniu. Mówił o tym Benedykt XVI podczas wizyty ad limina biskupów z Korei i Mongolii w grudniu 2007 r. Papież podkreślał wówczas, jak ważną rzeczą jest dawanie przez Kościół nadziei współczesnemu światu. Ośrodkiem głoszenia Dobrej Nowiny powinna być Eucharystia i świadomość jej jednoczącej mocy wśród wiernych. Jest to, jak zaznaczał Ojciec Święty, niezwykle doniosłe w sytuacji społeczeństw mocno naznaczonych przez materializm i negatywne skutki sekularystycznej mentalności.

Komentując to papieskie wystąpienie ks. Danny Huang, asystent generała jezuitów ds. Azji Wschodniej i Oceanii przytoczył jako przykład olbrzymią plagę samobójstw w Japonii, która kosztuje życie 30 tys. osób rocznie. Jest to znak wielkiego braku doświadczenia pełni życia, który popycha człowieka ku ucieczce w śmierć, a zarazem wielkie wyzwanie dla Kościoła w Azji, wymagające właśnie zapału i radości. „Zapalić ogień może tylko ten, kto sam płonie” – przypomina filipiński jezuita słowa z adhortacji apostolskiej Ecclesia in Asia, dodając opinię Pawła VI, że współczesny świat jest skłonny zaufać raczej świadkom niż nauczycielom. „Ludy Azji zostaną przyciągnięte do Ewangelii tylko wtedy, gdy zobaczą przemienione życie tych, którzy wierzą w Jezusa: ich radość, szacunek i pokorę, ich wolność od lęku, ich miłosierne współczucie i służbę ubogim” – stwierdza ks. Huang.