Niedziela, 23 października

Już od 2 tys. lat prawda Słowa Bożego i święta liturgia przeżywane we wspólnocie Kościoła wprowadzają nowe pokolenia ludzi w komunię z Bogiem. Z tego prawdziwego spotkania ze Zbawicielem rodzi się życiodajna ewangelizacja. W różańcowej modlitwie, razem z Maryją i Apostołami, prośmy o dar owocnego rozważania Bożej mądrości.

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Pierwszym, który głosi orędzie Bożego miłosierdzia i pokoju, jest sam Chrystus. Po swoim zmartwychwstaniu, przychodząc do uczniów zgromadzonych w Wieczerniku, mówi: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam!” (J 20, 21). Sam posłany przez Ojca na świat, pragnie, aby Jego uczniowie przekazywali Ewangelię Życia każ-demu człowiekowi. Także od nas oczekuje zaangażowania w ewangelizację świata.

2. Wniebowstąpienie

Apostoł Narodów, św. Paweł, stwierdza: „Dzięki łasce jestem (…) sługą Chrystusa Jezusa wobec pogan sprawującym świętą czynność głoszenia Ewangelii Bożej po to, by poganie stali się ofiarą Bogu przyjemną, uświęconą Duchem Świętym” (Rz 15, 16). Dzięki ewangelizacji także w naszych czasach mają spełnić się słowa Psalmu 117: „Chwalcie Boga wszystkie narody, wysławiajcie Go wszystkie ludy, bo Jego łaskawość nad nami potężna, a wierność Pana trwa na wieki”.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Dzięki mocy Ducha Świętego, św. Paweł chrystianizował Azję i Europę i mówił: „Poczytywałem sobie za punkt honoru głosić Ewangelię jedynie tam, gdzie imię Chrystusa było jeszcze nie znane, by nie budować na fundamencie położonym przez kogo innego, lecz zgodnie z tym, co napisane: Ci, którym o Nim nie mówiono, zobaczą Go, i ci, którzy o Nim nie słyszeli, poznają Go” (Rz 15, 20n). Niech dzięki naszemu zaangażowaniu apostolskiemu Dobra Nowina o Chrystusie dotrze do tych, którzy Go nie znają.

4. Wniebowzięcie Maryi

W swoim ziemskim życiu Matka Słowa Bożego nieustannie rozważała w sercu Bożą prawdę. Pełna wiary i miłości żarliwie wymadlała Apostołom jedność w dziele ewangelizacji oraz potrzebne dla ich misji dary Ducha Świętego. Tym bardziej czyni to teraz z perspektywy nieba, gdzie przebywa z duszą i ciałem włączona w chwałę Boga. Wspierajmy więc Maryję w Jej trosce o obfite owoce misji Kościoła, o zbawienie każdego człowieka.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi

Po zwiastowaniu Maryja pospiesznie udała się do Elżbiety, by pośredniczyć w objawieniu Chrystusa. Wyśpiewała wówczas hymn uwielbienia Bożego miłosierdzia, które dotyka wszystkich przyjmujących Chrystusa. Pokorna Służebnica Pańska, włączona teraz w wieczne królowanie Boga, łączy swe pragnienia z pragnieniami swego Syna, aby Jego miłosierdzie poznały kolejne pokolenia ludzi na całym świecie.

O. Stanisław Przepierski OP, Warszawa

Poniedziałek, 24 października

Przez wstawiennictwo Matki Najświętszej, tej, która najpełniej przyjęła i wypełniła posłannictwo Boga w swoim życiu, prośmy w intencjach misyjnego dzieła Kościoła.

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Każdy człowiek w swoim życiu snuje jakieś plany. Każdy ma jakąś wizję swojej przyszłości. W życie Maryi wkracza Bóg ze swoim zbawczym planem. Ale decyzja należy do Niej. A Ona, niezależnie od tego, że nie wszystko jest w stanie zrozumieć i że narazi się na niezrozumienie, rezygnuje z własnych planów, by przyjąć Boże plany względem siebie. Fiat Maryi – „Oto Ja, Służebnica Pańska” – niech pomaga nam wszystkim uwierzyć Bogu i nie bać się Jego zamierzeń względem nas. Niech pomaga nam mówić: Tak, Panie, niech się stanie Twoja wola.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Każdy człowiek o otwartym na Boga sercu doświadcza cudów Jego miłości. Tylko serca małostkowe, nieufne wobec Boga, a często zbyt zadufane w sobie, nie są w stanie otworzyć się na Boże działanie i usychają bezowocnie. Każde serce oddane Bogu jest sercem brzemiennym Jezusem, sercem błogosławionym. Prośmy o zdolność całkowitego powierzenia się Bogu, o dar całkowitego zaufania Panu.

3. Narodzenie Pana Jezusa

Całe życie człowieka obfituje w zdarzenia, których logicznie nie sposób wytłumaczyć. Kontemplacja żłóbka uczy nas zaufania Bogu także w tym, co wydawać się może niepojęte, niewytłumaczalne. „Miłość Boża to sprawiła” – śpiewamy w kolędzie. A zatem zawierzajmy tej Miłości.

4. Ofiarowanie Pana Jezusa

Każdemu, kto wiernie i wytrwale oczekuje Boga, kto za Nim tęskni, kto żyje głosząc Jego chwałę, dana będzie radość spotkania z Jezusem. Nie może jednak zabraknąć wiary w spoglądaniu na to wszystko, przez co w codziennych doświadczeniach przybliża się do nas Bóg. O taką wiarę i wytrwałość prośmy, rozważając tajemnicę ofiarowania.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

Nie ma człowieka, który nie szukałby czegoś w życiu. Odnalezienie celu naszych pragnień może być jednak bardzo różne od naszych oczekiwań. Szukamy szczęścia, a często mijamy się z nim, bo idziemy za swoimi wyobrażeniami o szczęściu. Tylko Bóg może uszczęśliwić serce człowieka. Tajemnica znalezienia Jezusa w świątyni uczy nas, że szczere szukanie Boga zaowocuje radością znalezienia, choćby nawet sposób spotkania z Nim był inny od naszych wyobrażeń.

S. Małgorzata Bąk CSSMA, CFM, Warszawa

Wtorek, 25 października

Rozważając tajemnice bolesne różańca, polecajmy Bogu, przez wstawiennictwo Maryi, najtrudniejsze sprawy ludzkiego serca.

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

Niezależnie od rasy, koloru skóry czy narodowości człowiek ma to samo wewnętrzne pragnienie – dzielenia swojego życia z innymi. Czy można wyobrazić sobie życie całkowicie samotne? Nie tylko bez fizycznej obecności bliskich osób, ale i bez poczucia duchowego wsparcia z ich strony? W Ogrójcu Jezus doświadczył takiej samotności. Uczniowie zasnęli, Ojciec milczał. Ale nie zabrakło Mu wiary, że Stworzyciel jest i czuwa, że nie może się stać nic, na co by Bóg nie pozwolił. Jezu, pokazałeś mi, jaką siłę ma wiara.

2. Biczowanie Pana Jezusa

Niezależnie od rasy, koloru skóry czy narodowości człowiek cierpi. Rany ciał, dusz i serc dotykają każdego, ale też każdy z nas zadaje je innym. Pytamy o sens cierpienia, gdy doświadczamy go sami albo gdy cierpią nasi najbliżsi. Biczowaniu Jezusa nie przyglądał się nikt bliski. Dlaczego nie bolą mnie ciosy, które zadaję jako obcy lub obcym? Jezu, pomóż mi nie traktować nikogo jako obcego.

3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa

Niezależnie od rasy, koloru skóry czy narodowości człowiek jest wyśmiewany. Przed ośmieszeniem nie chroni pozycja, znaczenie, majątek czy władza. Ludzkie działania mogą zniekształcić zewnętrzny wizerunek, ale też wewnętrzny obraz dziecka Bożego w każdym z nas. Jezus w cierniowej koronie, a później obnażony na Krzyżu, wydawał się śmieszny. Czy ktokolwiek chciał się znaleźć na Jego miejscu? Jak bym się zachował w podobnej sytuacji, będąc wśród wyśmiewanych lub wyśmiewających? Jezu, nie odpowiedziałeś nienawiścią. Pokazałeś mi jak być sobą. Pomóż mi zobaczyć siebie oczami Ojca.

4. Droga krzyżowa Pana Jezusa

Niezależnie od rasy, koloru skóry czy narodowości człowiek dokądś zmierza. Życie pełne jest spotkań, upadków, łez i radości, dążeń i nie-spełnionych marzeń, szczęścia i lęku. Każde wydarzenie ma znaczenie i wpływ na wszystkich jego uczestników. Jezus kroczący swoją drogą, przecinał drogi innych. To, że upadł, zatrzymał się, odezwał, uśmiechnął – znalazło swoje odbicie w życiu uczestników tamtych wydarzeń, a poprzez nich – w życiu kolejnych. Jezu, kto Ciebie spotkał, odchodził lepszy. Pokazałeś mi, jaką siłę ma miłość.

5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

Niezależnie od rasy, koloru skóry czy narodowości człowiek chciałby znaleźć ukojenie i odpoczynek. Nie tylko dla zmęczonego zmaganiami codzienności ciała. Przede wszystkim dla duszy i serca, a o to najtrudniej. Mamy dziś salony masażu, kliniki relaksacji, uzdrowicieli i instruktorów życia wewnętrznego. I ciągły niedosyt i dalsze poszukiwania. Jezus w chwili śmierci cierpiał i był zmęczony. Nie wziął jednak śmierci „w swoje ręce”. Oddał duszę w ręce Boga Ojca. Jezu, pokazałeś mi, jaką wartość ma zaufanie.

Agnieszka i Paweł Szałowscy, świeccy misjonarze w Sudanie

Środa, 26 października

Tajemnice chwalebne ukazują nam cel naszego życia – udział w Bożej chwale. Polecajmy Bogu wszystkich, którzy przyczyniają się do szerzenia tej radosnej nowiny o przyszłej chwale w niebie.

1. Zmartwychwstanie Jezusa

Chrystus w swojej tajemnicy paschalnego zwycięstwa nad śmiercią przynosi każdemu człowiekowi radosną nowinę o wiecznym zbawieniu. Dzięki Jego zwycięstwu każdy człowiek ma nadzieję na szczęśliwe życie w Królestwie Bożym. Chrześcijanie jako uczniowie Jezusa nie mogą tej prawdy zatrzymać tylko dla siebie, ale tak jak ewangeliczne niewiasty i apostołowie powinni wszędzie ogłaszać, że Jezus zmartwychwstał i prawdziwie żyje.

2. Wniebowstąpienie Jezusa

Jezus wypełnił na ziemi misję, którą otrzymał od swojego Ojca. Teraz jest w niebie i tam nas oczekuje, poleciwszy nam przekazywanie wszystkim ludziom prawdy o zbawieniu. Nasza droga do nieba wiedzie po ziemskich ścieżkach, które zawsze powinny prowadzić nas do ludzi, którym mamy opowiadać historię Jezusa. Chrześcijanin z nadzieją patrzy w niebo i o tej nadziei mówi napotkanym ludziom.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Uczniowie Jezusa sami z siebie nie byli w stanie podjąć się dzieła ewangelizacji świata. Wiedział o tym Jezus i nie pozostawił ich samych. Posłał im Ducha Świętego, który jest głównym sprawcą misji i prowadzi chrześcijan po drogach historii współczesnego świata. Duch Święty jest obecny we wspólnocie Kościoła i daje jej siłę do wiernego wypełniania misyjnego nakazu Jezusa pośród wszystkich ludów.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Maryja jako pierwsza wśród ludzi usłyszała Dobrą Nowinę o zbaw-czym planie Boga wobec człowieka i jako pierwszy człowiek dostąpiła chwały nieba. Przy niej jest też i nasze miejsce. Tak jak ona możemy słuchać Bożego słowa, żyć nim na co dzień i przekazywać innym. Wtedy dokona się dzieło zbawienia w naszych sercach i w sercach tych, z którymi się spotkamy, a nagrodą będzie dla nas niebo.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi

Bóg miłuje człowieka i chce jego zbawienia. Maryja jest doskonałym przykładem tej miłości Boga do całej ludzkości. To w Maryi Bóg ukazuje nam, do jakiej chwały przeznaczył człowieka. Jesteśmy Jego dziećmi i On sam wybrał dla nas Maryję, aby była naszą Panią i Królową. Cieszmy się z tego, że na drogach naszego życia mamy Przewodniczkę do nieba.

Ks. Leszek Leszkiewicz, Tarnów

Czwartek, 27 października

Rozważając dzisiaj tajemnice światła, polecamy tych, którzy nie są ochrzczeni, nie słyszeli Ewangelii i nie uczestniczyli nigdy w Eucharystii, aby zostali oświeceni światłem Twego słowa.

1. Chrzest Jezusa w Jordanie

Ze wspomnień misjonarza: „Pewna afrykańska dziewczynka o imieniu Kayi pochodząca z ludu Mina po lekcji religii powiedziała do swojego ojca: «Ochrzciliście mnie jako niemowlę, nieprawdaż? Otrzymałam na chrzcie chrześcijańskie imię, nieprawdaż? To dlaczego nazywacie mnie wciąż Kayi? To nie jest poważne». Ojciec dziewczynki krótko się zastanowił i odpowiedział: «Tak, masz rację, a więc od dziś wołać cię będziemy Iza»”. Panie Jezu, prosimy Cię o odwagę wyznawania wiary.

2. Jezus objawia się na weselu w Kanie Galilejskiej

Ze wspomnień misjonarza: „Ostatnio pewna pani zapytała mnie o sens misji: «Co ci misjonarze tak naprawdę robią?». «Wie Pani co, w całej mojej misjonarskiej działalności nie nawróciłem nikogo. Uczyłem, wyjaśniałem, pomagałem… mam nadzieję, że wszystko to przyczyniło się w jakimś stopniu do przybliżenia Boga. Natomiast samo nawrócenie jest łaską. Bóg sam obdarza łaską wiary»”. Panie Jezu, dziękujemy Ci za dar wiary i prosimy, byśmy dostrzegali cuda Twojej łaski w naszym życiu.

3. Głoszenie królestwa Bożego i wezwanie do nawrócenia

Ze wspomnień misjonarza: „Spotkania w wioskach są często wielką niewiadomą. Ile razy jechałem na darmo, bo nikt nie przyszedł na umówione spotkanie. Powodów może być wiele: w tym dniu padało i ludzie poszli w pola, by korzystając z wilgoci zaorać twardą ziemię; albo ktoś w wiosce umarł i trzeba zająć się pogrzebem; albo wódz wioski zwołał posiedzenie sądowe. W takich przypadkach można łatwo odgadnąć odpowiedź: «Nie, Ojcze, dziś nie jesteśmy gotowi. Spróbuj innym razem»”. Panie Jezu, polecamy Ci wszystkie ludy świata, którym głoszona jest Ewangelia, by były otwarte na dar Twego słowa.

4. Przemienienie na górze Tabor

Ze wspomnień misjonarza: „W domu pewnego Afrykańczyka, do którego został zaproszony pewien misjonarz, można było dostrzec różnego rodzaju obiekty kultu pogańskiego. Gdy misjonarz zapytał, co to oznacza i dlaczego został zaproszony, gospodarz powiedział: «To z lewej strony odziedziczyłem po moim ojcu, te z prawej sam kupiłem od znajomych. Składam regularnie ofiary bóstwom opiekuńczym rodziny i siłom poza-naturalnym. Ale słyszałem, że Chrystus ma wielką moc i dlatego chciał-bym Go poznać…»”. Panie Jezu, prosimy Cię, byśmy przemieniali swe serca.

5. Ustanowienie Eucharystii

Z listu misjonarza: „Pozdrawiam serdecznie już z nowej parafii El Pangui. Mam ok. 10 tys. parafian, duży kościół w centrum i kilkanaście dojazdów oraz kilka wspólnot bez kaplicy (najczęściej odprawia się tam w szkole). Jest więc sporo pracy, w soboty mam 3 lub 4 msze, a w niedziele 4 lub 5 (…). Wiele osób uczestniczy w niedzielnej Mszy św., w centrum, na dojazdach jest gorzej, ale wiele zależy tu od pracy katechistów, bez których parafia właściwie nie mogłaby funkcjonować”. Panie Jezu, dziękujemy Ci za dar Eucharystii i prosimy, by każdy w wolności mógł w niej uczestniczyć.

Piątek, 28 października

Rozważając tajemnice bolesne Różańca, módlmy się za wszystkich chorych, samotnych, prześladowanych, odrzuconych i cierpiących.

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

Góra Oliwna była dla Jezusa miejscem medytacji i modlitwy. Była samotnią, ale była równocześnie miejscem dialogu z Ojcem. Na tę górę Jezus zabiera uczniów, by Mu towarzyszyli modlitwą, by umacniali samych siebie na czas prób i doświadczeń. Może się wydać dziwnym to, że uczniowie zawiedli przy tak prostej czynności... Módlmy się w intencji tych wszystkich, którzy prosili nas o modlitwę i za tych, którzy zwątpili w Bożą obecność w swoim życiu.

2. Biczowanie Pana Jezusa

Piłat okazał się konformistą – chcąc zadowolić tłum, wydał Jezusa na ubiczowanie. Wiedział, że ci, którzy oskarżają Jezusa, sami są winni zarzucanych Mu czynów. Jednak dla świętego spokoju Piłat postępuje wbrew swemu sumieniu i wbrew oczywistej prawdzie. Prośmy o dar Ducha Świętego, który nauczy nas żyć tak, by zadowalać jedynie Boga. Ofiarujmy Bogu wszystkich niewinnie cierpiących.

3. Cierniem ukoronowanie

Cierniowy wieniec na głowie Jezusa to nie ozdoba. Wszystko wygląda jak sztuka teatralna, gdzie aktorzy grający tłum pozbawieni są skrupułów i szukają jedynie okazji do przeżycia czyimś kosztem niegodziwej przyjemności. Módlmy się za ludzi znieważanych, wyszydzanych i upokarzanych; za tych, którym odbiera się godność lub nie pozwala żyć w ludzkich warunkach.

4. Droga krzyżowa Pana Jezusa

Jaśniejszym punktem na drodze krzyżowej jest obecność przymuszonego do posługi Szymona z Cyreny. Zbite, obolałe i skrwawione ciało Boga-Człowieka potrzebowało fizycznej obecności drugiej osoby. Jakkolwiek dziwnym to się może wydawać, Jezus do dzieła zbawienia potrzebuje ciebie i mnie. Czasem przymuszony, czasem nierozumiejący mam być Szymonem z Cyreny przy Jezusie. Módlmy się o wiarę i odwagę, która pozwala nam wychylić się z tłumu i stanąć po stronie Dobra. Módlmy się o miłość, która pomoże nam dobrowolnie podejmować codzienny krzyż.

5. Ukrzyżowanie Pana Jezusa

W ukrzyżowaniu nie ma połowicznych rozwiązań. Nie ma lżejszej wersji! Nawet w ostatnich chwilach ziemskiego życia, w momencie ukrzyżowania, Bóg dostaje za towarzystwo dwóch złoczyńców. Dlaczego? Bo jeszcze w ostatniej minucie ktoś może zostać zbawiony. Bo prawdziwa Miłość walczy do końca. Prośmy Boga, abyśmy nigdy nie ustawali w wysiłkach misyjnych. Niech w naszej ojczyźnie i na krańcach ziemi wszyscy ludzie spotykają w nas Chrystusa gotowego oddać życie za zbawienie brata.

Ks. Marek Bzinkowski, Jamajka

Sobota, 29 października

Maryjo, w tej modlitwie różańcowej zapraszamy Cię do naszych serc, abyśmy wraz z Tobą rozważali tajemnice życia Chrystusa. Pragniemy tą modlitwą połączyć niewinne ręce dzieci, drżące ręce ludzi w podeszłym wieku, silne ręce robotników, ręce z różnych stron świata, spragnione Twej matczynej dobroci.

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

„Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą»” (Łk 1, 28). Maryja z wiarą przyjęła Boży dar złożony w Jej sercu i dzisiaj przychodzi do nas i dzieli się nim z nami. Maryjo idąca z nami, ucz nas rozpoznawać chwile zwiastowania i przyjmować Boże przesłanie kierowane do nas w Jego Słowie.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

„Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę” (Łk 1, 41). Maryja otwiera nasze serca na głos wewnętrzny, na posługę bliźnim, na uwielbienie Boga. Wszystko, co jest życiem, rodzi się w spotkaniu. Maryjo, zwiastunko Dobrej Nowiny, swoją radość niosąca Elżbiecie, prosimy, nieś ją po całym świecie.

3. Narodzenie Jezusa

„A gdy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna. Owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie” (Łk 2, 6-7). Dziewica Matka ukazuje nam Chrystusa i prosi o radosne przyjęcie Go do naszych serc i domów, abyśmy z ewangelicznym dynamizmem świadczyli o Nim słowami i czynami.

4. Ofiarowanie Jezusa

Czterdziestego dnia od narodzenia Jezusa Maryja i Józef „przynieśli Dziecię do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu, jak jest napisane w Prawie Pańskim” (Łk 2, 22-23). Maryjo wędrująca z nami, nasza Przewodniczko dodająca nam odwagi w odpowiedzi na Boże wezwania; Maryjo ofiarująca Syna, ucz nas czynienia z naszego życia ofiary duchowej miłej Bogu.

5. Odnalezienie Jezusa w świątyni

„Lecz Jezus im odpowiedział: «Dlaczego Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do Mego Ojca?» Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział” (Łk 2, 49-50). Maryjo odnajdująca Jezusa, wędruj z nami po wszystkich drogach świata. Upraszaj nam siłę do szukania Jezusa, gdy Go gubimy w naszym życiu. Ucz nas jak zachować w sercu każde Jego słowo i czyn. Wskaż drogę do Jezusa tym, którzy Go jeszcze nie poznali.

S. M. Agata Stańczuk PDDM, PDM, Warszawa